Laatste werkdag
Hallo Allemaal
Oké, hoogste tijd om weer eens bij te kletsen want het is al een tijdje geleden. Maar nu moet ik even denken wat er allemaal gebeurd is de afgelopen weken. Daar was mijn verjaardag, ten eerste wil ik iedereen nog bedanken voor de felicitaties via internet en telefoon en de cadeautjes die ik via de post ontvangen heb. De ontdekking van grijze haren op je verjaardag is toch een minder leuk cadeautje.... Zoals sommige van jullie wel weten ben ik niet iemand die graag haar eigen verjaardag viert en over het algemeen ga ik die dag liever gewoon werken.Maar dit keer had ik de dag vrij genomen, het was erg druk geweest met werk de laatste tijd en ik vond dat ik wel een vrije zaterdag verdiend had (ik werk elk weekend). Toen ik die ochtend beneden kwam had Iva een verjaardagstaart klaar staan met een Verjaardagkaart en een klein cadeautje, een paar zilveren oorbelletjes, erg lief van haar. Het was wel grappig want ze had een bepaalde taart in gedachten en dat was niet helemaal gegaan zoals ze in gedachten had en dus was de taart in haar ogen mislukt. Maar het zag er zo mooi uit een glazen schaal gevuld met cake, crème en aardbeien en versiert met aardbeien en erg lekker kan ik zeggen.
Helaas regende het de hele dag, je weet wel van die dagen dat er geen eind aan lijkt te komen maar dat mocht de pret niet drukken. Die avond ben ik met Zoë naar de film geweest, Zoë was die dag daarvoor gekomen, zij zou voor anderhalve week blijven en daarna weer terug naar huis in Australië. Zij was voor haar zomervakantie op wintersport gekomen in Canada en had vooral haar tijd doorgebracht in Quebec. Afijn, we zijn die avond naar de film ik kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst naar de film was geweest dus dat was wel weer eens leuk daarna hebben nog gezellig even wat gedronken.
Met Zoë nu ook als helper hebben we een grote schoonmaak kunnen houden in de dierenverblijven. Het uitmesten van de geiten, konijnen en kippen wat na de winter wel wat verschoning kan gebruiken. De kippenren was het ergste aan toe, je moet je voorstellen zo'n 90 a 100 kippen die 6 maanden voornamelijk binnen zitten produceren een behoorlijke hoeveelheid kippenmest.... Maar 2 halve dagen spitten en dat was weer mooi schoon, een klusje wat voor Iva iets meer dan een week werk was geweest. En na een paar maanden binnen zitten is het uitmesten van een kippenren lekker fysiek werk. Het weer is inmiddels wat beter geworden met milde temperaturen en een zonnetje. De sneeuw is grotendeels gesmolten dus de kippen en geiten waren blij weer naar buiten te kunnen Op een van die mooie dagen zijn we een dagje naar een van de natuurparken geweest waar nog een aardig pak sneeuw lag, zoveel dat ik af en toe tot mijn knieën in de sneeuw stond.... Dat maakt het wandelen toch wel een beetje lastig kan ik zeggen, maar we hadden een hoop lol en een leuke dag.
Verder zijn we ... nou ja, vooral Iva en de rest kijkt hoe... druk met het verwerken van de melk.We hebben elke dag ongeveer 3 liter melk wat verwerkt wordt in onder andere kaas... zoals crème kaas, verse harde kaas, feta kaas en jawel camembert en.... Ijs, verschillende smaken tot nu toe, vanille, perzik, mango en chocolade en de laatste is toch wel mijn favoriet, donkere chocolade ijs met chocoladedruppels ...mmmmmmm.En zo af en toe bak ik de Nederlandse pannenkoeken, niet die luchtige kleine pannenkoekjes die ze hier voornamelijk bakken. Dus op een dag vroeg Iva mij de pannenkoeken te bakken want ze had al enige tijd zin in pannenkoeken met crème kaas en aalbessen jam.... ik moet zeggen dat is erg lekker. En dan kwam Zoë met de combinatie van suiker met citroensap ook eeeeerg lekker
En ik heb mijn laatste werkdag bij de pizzeria gehad, ik heb het wel een beetje te doen met Robin. Hij blijft nu achter met 6 meisjes tussen 15 en 23 jaar oud, en dat valt niet mee. Vooral als je 2 of 3 van die meiden bij elkaar hebt en dat begint te kletsen over jongens en zo. En het voelt wel een beetje dubbel hoewel het de laatste tijd wat hectisch was omdat de meiden mij belde in plaats van Robin de manager heb ik er toch met veel plezier gewerkt. Als afscheid kreeg ik een bosje bloemen en een doosje chocolaatjes. Het is fijn te weten dat het werk wat ik gedaan heb erg gewaardeerd wordt.
Inmiddels heb ik een nieuw gastgezin gevonden in Sherbrook, Quebec. Een stel wat in de winter planten kweekt voor verkoop in de lente en in de zomer een grote organische groenentuin heeft. Omdat ik er niet direct terecht kan blijf ik nog een weekje bij Iva en Ed en op deze manier kan ik ze nog helpen met wat klusjes zoals het stapelen van het hout voor komende winter en wat andere klusjes. We kunnen alleen nog niet zoveel in de tuin doen omdat het weer nog te wisselvallig is.
Het zal niet meevallen om hier weg te gaan als je nagaat dat ik hier ruim 6 maanden vertoeft heb en nieuwe vrienden heb gemaakt. Ik zal ze zeker missen. Maar het wordt tijd om weer verder te gaan daarover de volgende keer meer.
Groetjes Gabriëlle
Familie uitbereiding
Hallo Allemaal
Zoals ik de laatste keer vertelde hebben we 4 zwangere geiten. En de eerste geitjes zijn geboren, Muffin was de eerste met een drieling. Eén van de geitjes was wat zwakker dus die hadden we voor een dag in een doos in de keuken en had al snel de naam Sam gekregen. De andere twee in de stal deden het goed July en Valentino, ze waren de dag voor Valentijn geboren. Muffin had al eerder baby's gehad en was een goede moeder. Maar na de eerste jonge geitjes werd Muffin gemolken voor melk en nu zouden we dat weer doen als de geitjes eenmaal groot genoeg waren. Nu had Muffin daar een ander idee over want die bedacht dat als ik de melk aan Iva geef dan krijg ik extra graan en als ik het aan de baby's geef krijg ik niets. Dus helaas de volgende ochtend dat we in de stal kwamen hadden July en Valentino het niet gehaald, Muffin wilde ze geen melk geven. We brachten Sam in de stal maar ook die wil ze geen melk geven. Dus hebben we een geitje wat we de fles moeten geven.
Diezelfde dag had Medow haar baby's twee meisjes en die doen het erg goed ze heten Zoë en Gabby. Zoë is een helper uit Australië die in de eerste week van maart zal komen voor anderhalve week. En Gabby is hoe ze mij hier en op het werk noemen. Iva kwam met het idee om ze zo te noemen en vroeg of ik ook beledigd zou zijn als ze een geitje Gabby zou noemen, wat ik absoluut niet ben en ik mocht kiezen wie welke naam kreeg. En nu verteld Iva mij dat ik de juiste heb gekozen want kleine Gabby probeert iedere keer naar buiten te glippen als de deur open gaat, klaar om de rest van de wereld te bekijken. Helaas ze moet nog even wachten tot de lente komt dan mag ze naar buiten.
Endinsdag heb ik kunnen zien hoe Jenny haar tweeling kreeg. Voor Jenny was het de eerste keer en ze had duidelijk moeite met het eerste geitje, dus heeft Iva een beetje geholpen. Het hoofdje en een pootje kwamen al naar buiten en nadat Iva het tweede pootje gevonden had kon ze het geitje naar buiten trekken. En nadat het eerste geitje helemaal schoon was, kwam het tweede geitje waar Jenny helemaal geen moeite mee had, binnen een minuut waas het tweede geitje geboren. Wauw...Het is erg indrukwekkend als je ziet hoe snel de geitjes op hun benen staan. Nog wel een beetje dronken om uit te vogelen hoe die vier lange benen werken maar al gauw stabiel genoeg om op zoek te gaan naar de melk van moeders. Deze geitjes een jongen en meisje hebben nog geen naam, het is namelijk Ed zijn beurt om de namen te bedenken en tot nu toe hebben we nog geen suggesties gehoord. dus we wachten rustig af met welke namen hij zal komen... ik ben bang dat het wel even zal duren.
Dus we hebben nog een zwangere geit Snow-White waarvan we denken dat die ook een tweeling draagt. Omdat Iva en Ed willen uitbereiden naar 15 geiten zullen de meisjes blijven voor verder uitbereiding. En zullen de jongens waarschijnlijk blijven tot ze 6 maanden oud zijn waarna ze naar de slager gaan voor verkoop van het vlees. Inmiddels wordt Muffin weer gemolken en zijn we erg blij met de zachte roomkaas die Iva er van maakt en hebben we genoeg om ook weer harde kaas te maken voor de verkoop.
Verder ben ik momenteel veel aan het werk in de pizzeria, Robin de manager is thuis in de open haart gevallen. Hoe doe dat zal je misschien af vragen, nou als je nachts half slaapdronken wat hout op het vuur wil gooien om het gaande te houden en dan struikelt over de rand omdat je de afstand verkeerd in schat is een ongeluk gauw gebeurd. Nu heeft hij tweede graat brandwonden opgelopen en waarschijnlijk wat gebroken ribben. Afijn, ik werk nu gemiddeld 40 uur in de week wat financieel wel lekker is natuurlijk. Vooral omdat ik eind maart waarschijnlijk weer verder zal reizen en op zoek zal gaan naar een nieuw gastgezin.
Daarnaast ben ik bezig een soort van aanbieding bord aan het maken voor Iva en Ed, een bordwaarop ze de prijzen van hun eieren, vlees en groenten kunnen schrijven. Het zijn twee houten borden die ik met scharnieren aan elkaar zal maken zodat beide kanten te beschrijven zijn. Bovenaan de naam Holiday House, dat is de naam van de B&B en onderaan de ene kant een tekening van een geit, kip, eend, konijn en een schaap omdat ze deze verkopen. (www.bbcanada.com/holidayhouse hier staan meer foto's van het huis, en de rode kamer is mijn slaapkamer) En aan de andere kant krijgt een tekening van allerlei soorten groenten wat ze in de zomer verkopen.
Nu weet Iva wel dat iets aan het maken ben maar ze heeft geen idee wat want dat is een verassing, en omdat het een verassing is werk ik aan mijn project bij Nancy en Jerry de overburen. Dus zeg ik geregeld tegen Iva' ik geloof dat ik vanmiddag aan mijn project ga werken', waarop zij dan zegt 'wat ben je toch aan het doen ben je mij een huis aan het bouwen of zo, want er gaat zoveel tijd in zitten' of' als je hulp nodig hebt dan met je het maar zeggen want dan help ik graag hoor' Afijn het is leuk om haar nieuwsgierig te maken en ben inmiddels al aardig op weg, ik hoop allen dat ik het af heb voor 1 maart want dan is ze jarig en dat zou een leuk cadeau zijn.
We zullen zien want naast de dagelijkse routine van dieren voeren en klusjes in en rond het huis, zorg ik nu ook voor 9 katten van vrienden die voor 10 dagen naar Cuba op vakantie zijn. Ze hebben zeven Turkse angora katten die zij voorheen fokte en twee buiten katten. Ik ga in de ochtend langs om de twee buiten katten naar buiten te doen en de kattenbakken leeg te scheppen en op mijn weg naar werk sluit ik de twee katten weer in vanwege de coyotes in de omgeving. Afijn, druk, druk, druk en zo vliegt de tijd voorbij maar gaat alles zijn gangetje.
Maar ook tijd voor leuke dingen zoben ikmet ander vrienden een middag eropuit geweest met de snowmobiel wat erg leuk was van de week mijn schaatsen uitgeprobeerd op het meer en samen met Iva naar slee honden race geweest. Je ziet het wel eens op tv of op foto'smaar nooit geweten dat die honden zo klein zijn... en zo fanatiek wauw...Ze starten een voor een en en komen ookom de beurt over de finish, erg indrukwekkend.
Dus... aan deze kant van de oceaan gaat alles goed en is het nog steeds winter. We hebben nog steeds koude temperaturen maar steeds vaker ook wat milder weer met veel zon. En dan komt er weer een sneeuwbui en is alles weer wit. Nou ja hier is het net even langer winter dan wat ik gewend ben. Afijn, tot zover mijn verslag en ik zou zeggen tot de volgende keer.
Groetjes aan iedereen, Gabriëlle
Best wel koud
Hallo Allemaal
Hier weer een kleine update uit Tweed, inmiddels ligt er een aardig pak sneeuw....Jippyyyy Helaas geen goede plaksneeuw, ik had namelijk gehoopt nu een echte sneeuwpop te kunnen maken maar de sneeuw is niet nat genoeg. Ik heb inmiddels een paar schaatsen gevonden maar door de hoeveelheid sneeuw nog niet de gelegenheid gehad om ze uit te proberen....het is ook niet gauw goed hè.... Maar zo erg is het niet een lange wandeling in de sneeuw doet wonderen.
En ik had geluk, de dag na mijn rijtest begon het aardig te sneeuwen. Wat de rijtest betreft dat is allemaal goed gegaan, ik moest een half uur van te voren aanwezig zijn. En daarna kwam de rij instructrice in dit geval naar buiten om mijn verlichting te controleren, je doet hier namelijk je examen in je eigen auto. Alles was goed gekeurd en dus gingen we op pad. In een woonwijk moest ik stop langs de weg maken alsof ik pech had en daarna moest ik keren op de weg. Op weg naar de snelweg moest ik van rijbaan wisselen wat ik tevens ook op de snelweg moest doen. Na een paar minuten op de snelweg was het tijd om terug te gaan en met een klein 15 a 20 minuten was ik weer terug. En omdat er geen gelegenheid voor file parkeren was moest ik achteruit in parkeren en dat was mijn rijtest. Ik had geen idee of het allemaal goed was en was dan ook erg opgelucht toen ze me vertelde dat op een paar kleine schoonheidsfoutjes mijn rijvaardigheid goed was. Ze vertelde dat ik me goed bewust van mijn omgeving was..... Tja, als je continu zo om de 10 a 15 seconden in de spiegels kijkt dan mag dat ook wel. Afijn, ik kon binnen nog wat papieren afhandelen en kreeg mijn tijdelijke rijbewijs, de originele zou ik binnen 14 dagen via de post ontvangen welke gisteren dan ook is binnengekomen.
Nu alleen nog mijn Ontario kentekenplaten, maar voordat ik die kan aanvragen moet ik eerst een verzekering afsluiten in Ontario en de auto laten testen. Dus nu ben ik aan het rondkijken voor een verzekering, helaas begin ik onderaan en wordt ik als beginneling beoordeeld wat inhoud dat je veel geld betaald, dus het is de moeite waard om even rond te shoppen.
Inmiddels heb ik ook mijn afspraak met de tandarts gehad, de wortelkanaal behandeling zelfviel reuze mee. Alles was goed verdoofd en had ik tijdens de behandeling die overigens bijna twee uur in beslag nam geen pijn. De pijn kwam later toen de verdoving uitgewerkt was en ik de rekening van de behandeling kreeg. Het was een hoop geld maar ja ik wist dat ik de behandeling uiteindelijk nodig had. Tijdens de behandeling vroeg de tandarts nog of ik ook een kroon zou plaatsen over de kies??? Daar had ik nog nooit van gehoord maar dat doe je dus om de kies te beschermen tegen afbreken. Nou ik geloof dat ik daar nog maar even mee wacht, eerst maar even bijkomen van deze rekening.
Zoals ik al eerder vertelde hebben we hier nu een aardig pak sneeuw liggen en heb ik inmiddels ook de extreme kou van -30°C mogen ervaren. In dit deel van Canada wordt het niet veel kouder dan dat maar het zijn delen waar de temperatuur nar -40°C daalt. Het is niet zo dat het continu zo koud is maar soms blijft het een paar dagen extreem koud en komt de temperatuur niet boven de -15°C En als de zon schijnt en er staat geen wind dat is het niet zo erg maar zodra er een beetje Noorden wind staat dan voel je direct dat je niet al te lang buiten moet blijven en een lange onderbroek is dan zeker geen overbodige luxe. En dan merk je ook dat het moeilijker is om het huis warm te houden.
Afgelopen zondag hebben we een 3 weken oud geitje opgehaald, het was er een van een vierling. Hij had zijn been bezeerd en had wat meer aandacht nodig dan wat hij nu kreeg. De eigenaar heeft namelijk 70 geiten en doordat deze wat zwakker is door zijn bezeerde knie maakt hij niet zo veel kans. Iva en Ed wilde de gok wel wagen, in de hoop dat ze later deze bok kunnen gebruiken voor de jonge geitjes die we in februari verwachten. Ze willen namelijk hun aantal uit bereiden naar zo'n 15 geiten en voor een nieuwe bloed lijn heb je een extra bok nodig. Het geitje is iets groter dan een volwassen kat en mankeerde niets aan zijn stembanden, nooit geweten dat die jonge geitjes zo hard konden schreeuwen. De vorige eigenaar heeft zijn geiten dag een nacht buiten met beschutting van drie houten muren dus dit kleine geitje is wel wat kou gewend. Maar als het de eerste nacht hier -30°C is, gaat Iva toch nog midden in de nacht naar de schuur om Charlie, zo hebben we hem inmiddels genoemd een warme fles melk geven. Ze was rond twee uur wakker en maakte zich zorgen om het geitje en toen toch maar naar de schuur gegaan met een warme fles melk. Charlie loopt nog wel een beetje mank maar doet het op zich goed, zodra hij buiten wat voetstappen hoort begint hij al te schreeuwen en het is erg leuk om zo'n klein geitje de fles te geven. De volgende nacht is het gelukkig minder koud maar helaas als we morgens in de schuur komen is Charlie overleden. We weten niet hoe of wat, hij deed het immers erg goed en leek ook beter te lopen dan toen we hem kregen. Het is wel sneu maar zo is het nu eenmaal, ik hoop alleen maar dat het beter zal gaan met de jonge geitjes die we nog verwachten.
Tot zover mijn verhaal uit Tweed, hopelijk kan ik de volgende keer vertellen dat veel gezonde jonge geitjes hebben.
Groetjes en tot hores, Gabriëlle
De feestdagen weer voorbij
He Hallo Allemaal
Hier weer een update uit Tweed, ik zit momenteel aan de keukentafel met mijn nieuwe buddy Fred de kat op schoot. Hij raakt een beetje verwend met alle aandacht die hij krijgt, zelfs zo erg dat zodra ik beneden kom in de ochtend hij aan komt lopen en al mauwend om aandacht vraagt en op mijn schoot springt zodra ik aan de keukentafel plaats neem. Tot ergernis van Wilma de andere kat want die wil ook aandacht en dan niet te vergeten Barnie de hond want die wil ook aangehaald worden. Dat alles zorgt nogal eens voor grappige taferelen, zoals een luid protesterende kat als ik de hond teveel aandacht geef, of de hond die met zijn neus je arm optilt omdat je de kat teveel aandacht geeft.
Afijn, de feestdagen zijn weer voorbij en we kunnen weer terug naar de normale gang van zaken. Eerste kerstdag hebben we met de familie in Toronto doorgebracht. De familie had onderling lootjes getrokken en een bedrag uitgezet. Nadat iedereen er was, lag er een hele hoop cadeautjes die bijna een derde van de kamer in beslag nam. En ondanks dat meerdere personen tegelijk hun cadeautjes aan het uit pakken waren, zijn we zo'n twee uur verder als alle pakjes geopend zijn. En dan te bedenken dat het jaar daarvoor het nog veel erger was, onvoorstelbaar. Ik had zelf een kleinigheidje meegenomen voor Paul en Crystal omdat ik niet met lege handen wilde aankomen, ik bedoel ik ben toch een vreemde die mee komt met de familie om kerst te vieren. Tot mijn verrassing had de kerstman ook een aantal pakjes mij achtergelaten. Zoals chocolade... en chocolade en o, ja ook nog wat chocolade.... afijn voorlopig even genoeg. Maar toch erg lief, iedereen was erg vriendelijk en ik kreeg echt het gevoel dat ik er ook bij hoorde. Na alle cadeautjes was er een kalkoen diner voor zo'n 12 man wat Paul en Crystal in hun kleine keukentje hadden klaar gemaakt wat zeer geslaagd was. Maar na het diner was het al gauw tijd om weer naar huis te gaan want we hadden nog zo'n twee en een half uur rijden voor de boeg.
Tweede kerstdag ook wel Boxing day is in Noord Amerika de dag van de grote uitverkoop, moet je voorstellen voor de kerst gaat iedereen massaal naar de winkels om cadeautjes te kopen en staat iedereen in lange rijen om de winkel in te komen en in lange rijen om af te rekenen. En dan gaat iedereen nog eens massaal naar de winkels op tweede kerstdag omdat alles in uitverkoop is. O, ja ... je zou kunnen zeggen dat we een witte kerst hadden maar het paar centimeter sneeuw telt niet echt vind ik.
De jaarwisseling was hier wel heel stilletjes in vergelijking met Nederland, ik moest die avond werken en we hadden de aardig druk gehad tot een uur of acht maar daarna werd het al gauw erg rustig. Ik had de radio aan en hoorde het aftellen voor het nieuwe jaar en verwachte daarna min of meer wat commotie op straat. Maar niets van dat alles, ik hoordeeen paarknalletjes en toen ik eenmaal buiten kwam was er niemand op straat. Iva en Ed hadden wat vrienden op bezoek gehad maar die waren vlak na twaalf uur al naar huis gegaan. Ikzelf was nog klaarwakker omdat we het druk hadden gehad maar de rest verdween al gauw naar bed. Maar de volgende ochtend kwam Nancy, de overbuurvrouw wat oliebollen brengen dus op die manier had ik toch nog een beetje oud en nieuw op zijn Nederlands.
De vertaling van mijn rijbewijs was sneller klaar dan verwacht dus kon ik mijn theorie gaan doen. Eerst de nodige formulieren invullen en afrekenen natuurlijk en daarna kon ik mijn test kaan doen. Ik kreeg zo'n 40 multiple-choice vragen en kon deze gaan invullen, wat weer een ervaring op zich was. Achter de balie waar ik eerst alle formulieren had ingevuld was een open ruimte met van die stoeltjes en tafelblad in één geheel waar ik plaats kon nemen. Op de achtergrond, de dames van de balie gezellig kwebbelend, over onder andere hun kinderen en hoe die het doen op school, en de buurjongen die eindelijk gaat trouwen mijn zijn vriendin en waar ze dat gaan doen..... Hmmm erg interessant maar niet als ik mijn theorie test aan het maken ben, gelukkig is het niet al te ingewikkeld en is de uitslag goed en kan ik een afspraak maken voor mijn praktijk test op 11 januari. Nu maar afwachten hoe dat zal gaan. Daarna kan ik mijn Ontario kentekenplaten gaan aanvragen omdat ik nog steeds met die van British Colombia rij en officieel maag je maar een paar maanden rijden met kentekenplaten uit een ander provincie. Maar voordat ik mijn Ontario kentekenplaten kan ophalen moet ik eerst mijn auto laten testen op uitlaatgassen.... Jeetje, nooit geweten dat er zoveel meer bij kwam kijken... nou ja eerst maar het rijbewijs en dan verder.
Mijn nieuwe jaar begint echter niet al te best in mei afgelopen jaar had ik verteld van problemen met kiespijn en een bijholteontsteking. Diezelfde kies begon rond de feestdagen weer op te spelen en gezien de klachten dacht ik dat het weer een bijholteontsteking was. Helaas... van de week toch maar naar de tandarts geweest die mij antibiotica gaf maar ook een nieuwe afspraak voor een wortelkanaal behandeling. Een afspraak waar ik niet echt op zit te wachten maar ja even door de zure appel heen bijten zeggen ze dan toch??
Tja, en wat het weer betreft, het blijft hier wisselvallig, er is wel weer een paar keer wat sneeuw gevallen maar de dagen daarna is het weer stralend mooi weer waardoor de helft weer weg smelt. Dus ik moet nog even geduld hebben voordat grote pak met sneeuw, zal je net zien dat mijn wens voor een groot pak sneeuw uitkomt op het moment dat ik mijn rijtest moet doen.... Nou ja we zullen zien, de mensen hier zeggen nog steeds dat het wel komt dus we blijven rustig afwachten.
Tot zover weer mijn verhaal uit Tweed, groetjes en tot de volgende keer, Gabriëlle
Even rustig aan
He Hallo Allemaal
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb, maar ja wat kan ik jullie vertellen. In vergelijking met het rondreizen is het nu een beetje saai want ik maak niet zo veel mee. Mijn baantje als pizza bakker is oké er zijn momenten dat het druk is maar over het algemeen is het vrij rustig en ben ik meer aan het schoonmaken dan pizza's bakken. (Of een sneeuwpop maken van vet, je moet wat als de verveling toeslaat, zie foto) Ik heb wat meer uren gekregen wat wel lekker is en ik werk voornamelijk de sluitingsdiensten. Wat ik wel prima vind zo maar dat is ook voornamelijk omdat ik weet dat het maar tijdelijk is.
Het heeft echter wel even geduurd voor ik aan het nieuwe ritme kon wennen. Het nieuwe ritme is namelijk erg rustig....en niet veel om handen. Morgens komen we uit bed hebben een kopje koffie en als Iva en Ed naar de schuur gaan om de dieren te voeren, veeg ik de vloer in de keuken (een woonkeuken waar we groot deel van de dag doorbrengen) en haal het hout voor de kachel in de keuken en de woonkamer. Daarna hebben we ons ontbijt en bedenken we wat die dag gaan doen. We bakken ons eigen brood en Iva is bezig met kerstkoekjes te bakken voor kerst. Zo hebben we samen gingerbread cookies gebakken die ik daarna met galzuur gedecoreerd heb. En ik heb wat kerstkransjes gebakken en wat speculaas en pepernoten. De laatste zijn aardig goed gelukt, je kunt hier namelijk niet de speculaas kruiden krijgen en ik had op internet een recept voor de kruidenmix gevonden wat aardig in de buurt komt. Soms help ik met het voeren van de dieren zoals de kippen en konijnen. Het is wel grappig om zo'n 90 kippen te voeren die om je voeten rennen en in de emmer proberen te springen. Oppassen waar je staat zonder op tenen te stappen en ondertussen op zoek naar eieren.
Na lange tijd alleen wonen is het ook even wennen om bij andere mensen voor langere tijd in huis te wonen. En als je dan van gevoelsmatig de 5de versnelling terug moet schakelen naar de 1e versnelling dan valt dat even niet mee. En dan hebben we Iva, een vreselijk lieve vrouw die mijn stemmingen soms net even te goed aanvoelt en vraagt of alles wel goed met me gaat. Ik geloof dat ik het ritme nu aardig onder de knie heb en gaat het al een stuk beter.
Maar ondertussen wacht ik met smart op dat grote pak met sneeuw en hoewel er in de omgeving genoeg sneeuw gevallen is lijkt het alsof er overal sneeuw ligt behalve in Tweed. Zo is er de afgelopen dagen zoveel sneeuw gevallen dat een groot aantal mensen vast kwam te zitten op een van de nelwegen en moets het leger ingezet worden om de mensen uitingesneeuwdeauto en vrachtwagens tebevrijden.Nu word ik van alle kanten gewaarschuwd, wacht maar... het komt wel... totdat je geen sneeuw meer kan zien... wacht maar tot het februari/ maart is dan piep je wel anders dan kan je geen sneeuw meer zien.... Nou ik moet het eerst zien en dan geloven. Het zal toch niet zo zijn dat terwijl ik in Canada zit jullie in Nederland meer sneeuw hebben dan ik....? Afijn, het weer schommelt dus nogal, af en toe hebben we echt wel koude dagen met -10°C en -15°C maar momenteel is het rond het net boven nul regenachtig en grijs. Zo'n zondag dat je op de bank kruipt met een goed boek en een kop thee.
Tja, wat kan ik nog meer vertellen, zoveel spannende dingen maak ik nu niet mee. Met eerste kerstdag is de pizzeria gesloten en ben ik ook van harte uitgenodigd om met Iva en Ed mee naar Toronto te komen. Daar wonen Paul en Kristal, de zoon van Iva en Ed. Ze hebben een dochtertje van 9 maanden en daar vieren we kerst met onder andere de ouders en broer van Kristal. Dus ik ben erg benieuwd, twee weken terug heb ik Paul en Kristal leren kennen toen ze hier voor een weekend op bezoek waren. De rest van de feestdagen ben ik ingepland om te werken en is het dus wel lekker om in ieder geval een van de feestdagen vrij te zijn.
En omdat ik hier een tijdje blijf dacht ik dat het tijd werd om mijn Canadese rijbewijs te halen. Ik rijd nog steeds op mijn internationale wat in maart zal verlopen dus... ik alle papieren verzameld en naar het kantoor gegaan waar alle testen worden afgenomen. Helaas is het niet zo eenvoudig als je Nederlandse rijbewijs omwisselen voor een Canadese. Nee, je moet een theorietest en praktijk test doen. Afijn, ik kom met mijn papieren ook een Engelse brief van de RDW waarin aangegeven wordt wanneer ik mijn rijbewijs gehaald heb en wat het allemaal in houd. Een globale vertaling van ons roze briefje eigenlijk. Aan de balie leg ik uit dat ik mijn Nederlandse rijbewijs wil omzetten in Canadees en daarvoor de theorietest wil gaan doen. De dame achter de balie is wat sceptisch... of ik al eerder contact had opgenomen en wel wist wat ik allemaal nodig had. Dus ik leg haar uit dat ik alles op internet had gelezen en dus wel wist wat ik allemaal nodig had. Afijn, ik geef haar mijn rijbewijs, paspoort, brief van RDW en mijn internationale rijbewijs. Dat laatste had ze niet nodig zei ze.... En na het bestuderen van mijn roze briefje vertelt ze me dat ze een vertaling van mijn rijbewijs nodig heeft in het Engels of Frans..... Euhhh daar het ik mijn internationale rijbewijs toch voor???? En wat dacht je van de brief van het RDW is dat niet voldoende?? Nee, dus... ik krijg een adres van een vertalingbureau en kan daar heen voor een vertaling. Nou dat had ik ven niet verwacht...ik had wel gelezen dat ik een vertaling nodig had maar was er van overtuigd dat mijn internationale rijbewijs daarvoor wel voldoende was. Helaas nu kan ik 7 tot 10 dagen wachten op een vertaling van $64,- totdat ik mijn theorie test kan gaan doen, daarna kan ik een praktijktest boeken die ik waarschijnlijk in januari kan afleggen. Nou ja geeft nog even wat meer tijd om de theorie bij te schaven voor zover dat nodig is.
Tja, dat was het wel zo'n beetje met mijn verhaal, rest mij niets anders dat jullie allemaal
Hele fijne feestdagen en een gezond en gelukkig Nieuwjaar te wensen.
Groetjes vanuit Tweed en tot de volgende keer, Gabriëlle
Pizza's bakken in Tweed
He Hallo Allemaal
Hier weer een berichtje uit Tweed, mijn tijdelijke woonplaats voor de winter. Ik krijg veel vragen uit Nederland over hoe het gaat met mijn nieuwe baantje en hoe het bevalt in tweed en hoe het weer hier isetc.etc. Dus wordt het weer tijd voor een update en ik zal mijn best doen om zoveel mogelijk vragen te beantwoorden
De pizzeria... euhmm waar zal ik eens beginnen, Godfathers pizza heeft 33 verschillende locaties in kleine plaatsjes voornamelijk in Ontario. Tweed,de locatiewaar ik momenteel werk, draait niet zo heel erg best... hoe dat komt, ik heb geen idee. Het heeft waarschijnlijk ook te maken met het feit dat veel mensen in Tweed van de bijstand leven. Dus de dagen dat het druk is zijn de dagen dat de mensen weer geld hebben ontvangen. Daarnaast heeft deze locatie lange tijd zonder manager gewerkt en werden de meiden een beetje aan hun lot overgelaten geloof ik, de ene keer moest het zo en dan weer zo.
Afijn, samen met mij is er ook een nieuwe manager aangenomen, Robbin wat wel een aardige vent lijkt. Op maandag, mijn eerste werkdag, begin ik om tien uur en de winkel (het heeft ook meer weg van een winkel dan een restaurant) opent om elf uur. Ik wordt ingewerkt door Dawn een manager van een andere locatie, zij moet tevens weer een beetje orde brengen in deze winkel die een tijd lang zonder manager heeft gedraaid. Dawn is een potige dame en heeft zo iets van; deze locatie draait niet goed,... dat moet veranderen en dat doen we zus en zo... of jullie dat leuk vinden of niet, dat kan mij niet zo veel schelen. Afijn, de meiden die er al een tijdje werken zijn er in het begin niet al te blij mee maar dat draait gelukkig een beetje bij, en ze komen er al snel achter dat sommige dingen toch beter werken.Het is hier echternet een soap, die zegt zus... en zij vind zo... en heb je gehoord van die en die...
De winkel (is 7 dagen in de week open van 11.00 uur tot 22.00 uur en op vrijdag en zaterdag tot 24.00 uur. Het deeg voor de pizzabodemsmaken we zelf en de rest wordt vrijwel kant-en-klaar ingekocht.De oven is voorzien van een lopende band, aan de ene kant schijf je de pizza erin en na 7 minuten komt hij er aan de andere kant, gebakken en wel er weer uit. Vrij eenvoudig dus, de bestellingen komen via de balie of via de telefoon binnen en worden afgehaald of bezorgt in Tweed en omgeving... sorry broer,...we bezorgen niet in Nederland.
De eerste dagen is even inkomen en krijg ik erg veel informatie te verwerken en het begint al goed. Mijn eerste pizza die ik uit de oven haal glijd langzaam van mijn bakplaatje terwijl Dawn en ikkijken hoeals de pizza in slow motion een flip maakt en op de grond beland. We maken gauw een nieuwe en leggen de klant uit dat het even wat langer duurt wat gelukkig geen probleem is. Daarna wordt ik naar de bank gestuurd om wat munt geld op te halen en bij terugkomst laat ik een van de rolletjes vallen en kruipen we beide over de grond om de muntjes te verzamelen. Later maak ik een verkeerde bestelling en kunnen we weer een nieuwe maken. Afijn, soms heb je gewoon je dag niet en ik ben dan ook blij dat mijn dienst erop zit.
Robbin de nieuwe manager en lijkt wel een aardige vent maar hij is nogal hyper. Dus ik heb hem al vertelt dat hij rustiger aan moet doen anders krijgt hij koffie op rantsoen, hij stuitert soms van de enekant naar de andere kant van de keuken en dat terwijl dat niet echt nodig is. Maar hij bedoelt het goed zullen we maar denken. Van hem wordt verwacht dat hij de verkoop omhoog brengt wat eigenlijk niet eerlijk is, wantnu de winter voor de deur staat wordt het pas echt rustig begrijp van mijn collega's. Mmmm dat wordt nog wat... want sommige dagen kan het wel druk zijn maar dat is dan voor een paar uur en dan is het ook weer over, ik ben benieuwd ik laat het allemaal wel op mij afkomen.
Tot nu toe werk ik ongeveer 30 uur in de week, ik ben als fulltimer aangenomen maat het maken van de rooster is nogal een puzzel geloof ik. Gezien de omzet van de winkel mag er maar een x aantal uur aan personeel ingezet worden en dan moeten de uren wel een beetje eerlijk verdeeld worden onder iedereen. Tot nu toe heb ik veel avonduren, wat inhoud dat ik een groot deel van de tijd alleen ben wat ik wel jammer vind. Overdag probeer ik zoveel mogelijk te helpen met de dingen die moeten gebeuren op de boerderij, maar met de winter voor de deur zijn de meeste grote klussen wel gedaan. Afgelopen week zijn de vleeskippen geslacht en zo ookde laatste konijnen, in december gaan er nog twee geiten en schapen naar de slager en daarna zal er pas weer in de lente geslacht worden. Het melken van de geit is ook afgelopen, zij is immers zwanger, dus helaas ook geen verse yoghurt en kaas meer tot de lente.
Wat het weer betreft is het nog wisselvallig, twee weken terug was het al behoorlijk koud en hebben we al wel wat sneeuw buitjes gehad, op sommige plaatsen wat meer dan hier maar dat is niet blijven liggen. De tempratuur daalde hier nachts tot -10°C en overdag zo rond het vriespunt daarna kregen we een Indian Summer. Ik was in de veronderstelling dat die term de herfstkleuren van de bomen aangaf maar het blijkt de benaming te zijn van het warme weer van ten minste een week na de eerste sneeuw. Dus hebben we afgelopen week lekker zonnig weer rond de 10°C a 12°C gehad wat erg lekker was. En nu wordt voorspeld daar er een koude golf van winterweer zal komen... en ze verwachten veel sneeuw dit jaar. Nou ik zie het wel het zal niet de eerste keer zijn dat de weersverwachtingen verkeerd zijn.
Verder is het leven in Tweed erg rustig, in de zomer schijnt het een levendig dorpje te zijn met toeristen rond het meer... Tweed ligt aan een groot meer, maar in de winter is er niet zo veel te doen. Er zijn hier genoeg wandelroutes in de omgeving waarvan de de Trans Canadian Trail. Dat is een wandelroute die dwars door Canada loopt van de westkust naar de oostkust of vice versa, en een deeldaarvan loopt dwars door Tweed
Dus het leven hier is erg rustig, ik ben dan ook erg blij met mijn baantje zodat ik watte doen heb.Hoewel het geen topbaan is en ik niet rijk van zal worden is het wel oke. Maar dat is ookmede omdat ik weet dat het maar tijdelijk zal zijn.Ik kan dan ookniet wachten totdat de sneeuw valt... hoewel iedereen mij waarschuwt... wacht maar tot je er een paar weken in zit... dan kan je niet wachten tot het weer weg is. We zullen zien hoe mijn eerste winter in Canada zal zijn. Ik houd jullie op de hoogte.
Groetjes en tot de volgende keer, Gabriëlle
Overwinteren In Ontario
Hallo Allemaal
Oké de vorige keer was ik bij Mitch en Lola in Green Valley en ik was op zoek naar eennieuw adres. Ik dacht een nieuw adres gevonden te hebben in de buurt van Ottawa zodat ik plaats kon maken voor een nieuw stel helpers. Maar helaas mijn nieuwe adres ging op het laatste moment niet door vanwege ziekte, en omdat het huis niet al te groot is en Mitch en Lola mij niet plompverloren op straat wilde zetten ging mijn kamer naar Kevin en Emma uit Engeland en werd er voor mij een bed gecreëerd in een tussen kamertje. Niet de meest ideale situatie, dus heb ik via de helpx website verschillende mensen benaderden gelukkig kreeg ik vrij snel reactie van een stel in Tweed waar ik van harte welkom was. Na het weekendheb ik afscheid genomen van Mitch en Lola en ben ik op weg gegaan naar Tweed.
Iva en Ed wonen ongeveer 10 minuten rijden van tweed een klein plaatsje met zo'n 1800 inwoners. Ze hebben een B&B met 3 kamers en een boerderij een grote moestuin en verschillende dieren. Met de moestuin is het momenteel afgelopen maar de groente hiervan wordt in de zomer verkocht op de farmers market in Tweed. Verder hebben ze het hele jaar door legkippen voor verkoop van eieren aan huis en momenteel nog zo'n 60 vleeskippen die volgende week geslacht en geplukt worden door de slager en dan terug komen voor de verkoop. De eerst volgende serie zal dan weer in het voorjaar komen wat ook geld voor de kalkoenen, deze zijn voorThanksgiving verkoch. De kippen en kalkoenen worden als kuikens gekocht en groot gebracht met natuurlijke productenals ze groot en oud genoeg zijn worden ze geslacht. Op deze manier heb je gezonde dieren zonder kunstmatige stoffen. Eens kijken dan zijn er momenteel nog twee geiten en twee schapen die ook op de nominatie voor de slager staan, dan hebben ze vier zwangere geiten en een bok. Een van de geiten wordt nu nog gemolken maar dat zal niet al te lang meer duren. De melk wordt onder andere verkocht aan huis en gebruikt voor het maken van verse en roomkaas, wat overigens erg lekker is. Dan hebben ze nog 3 eenden die elke dag een ie leggen wederom voor de verkoop aan huis en waarschijnlijk komen er volgend jaar meer. En daarnaast fokken ze konijnen voor het vlees, als de konijnen oud genoeg zijn dan worden ze geslacht en gevild. Waarvan we afgelopen week 4 gaslacht hebben. En ja ik heb ook twee konijnen gevilt...en ik moet zeggen dat gaat erg gemakkelijk en hoewel ze erg schattig zijn vooral als ze klein zijn een ik vroeger een konijntje als huisdier heb gehad, had ik er weinig moeite mee. Over huisdieren gesproken, Iva enEdhebben verder nog twee katten Fred en Wilma en bordercollie Barnie, een aardige beestenboel dus.
Iva en Ed zijn beide ven Tsjechische afkomst, Iva is zo'n 40 jaar geleden geëmigreerd en Ed is in Canada geboren. Ed zegt niet al te veel en is erg rustig maar Iva is erg blij met wat gezelschap. Ik krijg één van de gasten kamers en help wat met de dieren, de tuin en het huishouden, hoewel ze geen hulp voor de hele winter nodig hebben vertellen ze mena eenpaar dagen dat ik van harte welkom ben om de hele winter te blijven. Ik had namelijkbij aankomst uitgelegd dat ik eigenlijk op zoek ben naar een plekje voor de winter en dat ik op zoek wil naar een tijdelijk baantje om dan na de winter weer verder te reizen. Dus ik ben erg blij dat ik niet verder hoef te zoeken, en nadat de gasten van dat weekend naar huis zijn verhuis ik naar een andere kamer met een zijkamertje met bank en tv en .....een inloop kledingkast... niet dat ik zoveel kleding heb ... al hoewel toch leuk.
Lola van het vorige adres had mij verteld van een kledingruil die in het weekend gehouden zou worden. Van te voren wordt er kleding ingezameld, nagekekenen gesorteerd zodatop zaterdag iedereen kan komen om kleding uit te zoeken. Omdat Lola één van de mensen is die de kleding uitzoekt heeft zij de gelegenheid om wat leuke dingen uit te zoeken. En aangezien ik niet al te veel winterkleding heb geef ik haar een lijstje met maten en wat ik nodig heb. Het houd wel in dat ik op zaterdagochtend om 5 uur in de auto zit om naar de kerk te rijdenwaar de inzameling gehouden wordt. Als ik aankom brengt Lola me naar een kamertje waar een dooreen enorme hoeveelheid uitgezochtekleding ligt voor mij om aan te passen. De vorige dag hebben Lola en haar vriendinnen tijdens het ophangen van kleding van alles apart gehouden waarvan ze dachten dat ik wel zou passen of kunnen gebruiken. We slepen alles naar de toiletten waar ik alles kan gaan passen... afijn na een half uurtje kleding passen heb ik meer kleding bij elkaar dan ik had meegenomen vanuit Nederland. De meeste kleding is zo goed als nieuw of heeft nog een prijskaartje en andere kleding is ideaal voor werk op de boerderij. Het was zeker de moeite waard om vroeg uit bed te gaan en drie uur rijden. Ik kan voorlopig de winter door.
Omdat ik bij Iva en Ed kan blijven ga ik aan de slag met mijn CV en kijk in de kranten en internet wat er in de omgeving aan banen beschikbaar is. Na een paar uur ploeteren... want zie maar eens 15 jaar werkervaring en opleidingen op één A-4tje te krijgen, heb ik een CV wat naar Canadese standaard redelijk goed is. In Tweed zitten een aantal restaurantjes waar ik een kopietje afgeef en op internet heb ik een advertentie gevonden voor een pizzeria in Tweed, dus ook hier ga ik even langs. Voor alle zekerheid stuur ik een paar dagen later deook nog even een mailtje naar de Pizzeriaen wordt ikde volgende dag gebeld of ik ook langs kan komen voor een gesprekje... maar natuurlijk, graag zelfs.
Dus de volgende dag ga ik op sollicitatiegesprek waarvan ik geen idee heb wat ik ervan moet verwachten, het advies is gewoon jezelf zijn en probeer jezelf een beetje te verkopen...euhmmm dat laatste daar ben ik niet zo goed in maar we zien wel hoe het loopt. De pizzeria is niet een gezellig restaurantje in Italiaanse stijl zoals we in Nederland kennen, het is een diepe zaak met aan de zijkant bankjes met tafels en een grote balie waar een bestelling kan plaatsen. Achter de balie heb je zicht op de keuken waar de pizza's gebakken worden. Als ik binnenkom is Christine (degene waarmee ik het gesprek zal hebben) nog in gesprek en zit er een andere man te wachten. Dus ik neem plaats en wacht rustig op mijn buurt. Nadat ook de man zijn gesprek heeft gehad komt Christine tegenover mij zitten. Ze vraagt me sinds wanneer ik in Canada ben en ik vertel haar in grote lijnen hoe en wat ik sinds april gedaan heb waarvan ze aardig onder de indruk lijkt, verder hebben we het over de marine en verteld ze waarnaar ze op zoek is. Het klinkt vrij eenvoudig, ze wil een gemotiveerd team , de bedoeling is dat ik en pizza's bak en verkoop aan de balie. Op een gegeven moment gaat het zo snel dat voor ik het weet ik weer buiten sta en me afvraag heb ik nu de baan of niet?... ze zei toch echt welcome on board en ik bel je morgen voor het schema van volgende week... dus...ik heb een baan, een fulltime baan bij www.godfatherspizza.ca Wauw ...dat ging wel heel snel, ik ben nog geen twee weken in Tweed en heb al een baantje.
Dus komende maandag wordt in ingewerkt en hoor ik hoe de week er verder uit zal zien. Ik ben benieuwd, ik heb geen idee hoeveel uur ik krijg maar dat hoor ik maandag allemaal wel. Naast mijn baantje kan ik Iva en Ed helpen en zullen we waarschijnlijk een klein vergoeding voor mijn verblijf afspreken maar voor nu ben ik een nieuwe inwoner van Tweed, Ontario.
Tot zover mijn update en graag tot de volgende keer, groetjes Gabriëlle
Genieten van de herfst
Hallo Allemaal
Oké,... dus de laatste keer was ik aangekomen in Maynooth. De volgende ochtend ben ik wezen kanovaren met de drie kamergenootjes. De eigenaar van het hostel bracht ons inclusief 2 kano's naar een rivier met een plattegrondje. Het was vrij simpel, de rivier stroom opwaarts volgen tot je bij een soort waterval komt, de kano's op de wal trekken en dan kan je een stuk langs de rivier omhoog wandelen. Die ochtend hadden we geluk het was niet al te koud en het was droog dus perfect om een stukje te peddelen in een rivier met mooie herfstkleuren om je heen.
De volgende dag ben ik naar Algonquin park geweest (wederom geluk met het weer)waar ik een paar kleine wandelingen heb gemaakt en in de middag was er een wandeling met een parkwachter die van alles vertelde over paddenstoelen. Dat leek me wel interessant maar meer om te weten welke je eventueel zou kunnen eten en welke niet. De groep bestond uiteindelijk uit 35 personen wat volgens de parkwachter niet al te groot was en dus goed voor de wandeling. Hij verteld ons dat er zo'n 5000 soorten zijn en dat er dit jaar enorm veel paddenstoelen zijn omdat de weersomstandigheden erg gunstig zijn geweest. Het is een enorme enthousiastteling en in de groep zijn ook een paar padvinders dus hij springt van de ene paddenstoel naar de ander en het is duidelijk dat het een passie is. De wandeling is dan wel niet helemaal zo als ik het me voorgesteld had maar het was wel grappig.Ga ik het nog een keer doen... mmm ik denk het niet. Ik weet nu dan ongeveer welke ik zou kunnen eten maar om zeker van de zaak te zijn is het toch beter om eerst wat onderzoek te doen voordat je de paddenstoelen in de pan gooit.
Via internet heb ik dan uiteindelijk toch een gastgezin gevonden waar ik terecht kan. Onderweg daarnaar toe maak ik een tussenstop in Ottawa, wat een verrassend aardige stad is. Het is weids opgezet met aardig wat groen en doet wat Europees aan en is niet al te veel hoogbouw. Het is ook de hoofdstad van Canada dus hier staan ook de parlementsgebouwen wat weer een leuke toeristische trekpleister maakt. Na twee dagen wat rondslenteren door de stad vertrek ik richting Geen Valley wat nog steeds in Ontario is maar in zuid westelijke putje, vlak bij de grens met Amerika maar ook met Quebec. Ontariogrotendeels eentweetalige provincie met als buurman Qeubec deFranstalige provinciedus in deze buurt kom je de Franse taal veel tegen en speken veel mensen en Frans en Engels
Het nieuwe gastgezin bestaat uit Mitch en Lola en ze hebben een kleine hobby boerderij. Ze hebben onder andere kippen voor de eieren en vleeskippen die met een paar weken geslacht worden. Dan hebben ze 5 ganzen, één daarvan zal met kerst gegeten worden... alleen weten ze nog niet welke. Dan hebben ze een aantal schapen voor wol en vlees, een geit, 2 paarden, 2 katten en 3 honden. Als ik aankom is er een andere helper Holly van Amerika zij blijft nog een paar dagen en gaat dan naar anderhalf jaar reizen weer terug naar Amerika op familiebezoek. We delen samen een kamer en op zondag maken we een dagtrip naar Montreal in Quebec... ik ben benieuwd want we spreken beide geen Frans dus we zullen zien hoe het gaat.
Nu moet ik even het een en ander vertellen over het Quebec en de Franse taal... In Quebec zijn ze onder andere bang hun cultuur te verliezen, dat is een van de reden dat menzo krampachtig deFranse taal vast houd, wat de geschiedenis betreft gaat er veel meer aan vooraf maar Canada is nu officieel tweetalig wat in houd dat alles van de regering uit tweetalig geschreven moet worden. Op veel producten zie je dan ook tweetalige beschrijving en zo. Nu is er ook de kwestie dat een groot deel van de quebecers zelfstandig wil zijn los van Canada. Afijn alle wegbewijzering van de regering uit moet twee talig zijn... nu zie je in Ontario ook de andere wegbewijzering in twee talen, eerst Engels en dan Frans.Nu zal je denkendat het inQuebec waarschijnlijk omgekeerd is... fout daar zie je alleen Frans en de Engelse taal is niet aanwezig. Wat veel Engelstalige Canadese tegen de borst stuit is dat van hen verwacht wordt dat men beide talen spreekt. Maar daar in tegen zijn veel Franstalige Canadezen te beroerd Engels te spreken of kennen de taal niet. Sterker nog ze hebben in Quebec een taalpolitie... Je mag aan de buitenkant van je bedrijf, pand of huis geen Engelstalige bord hebben allen de Franse taal... heb je dit wel dan kan je een boete verwachten. Binnen mag je dan wel een Engelstalig bord hebben hangen maar de letters moeten kleiner zijn dan de Franstalige aanduiding....
Maar goed, Holly en ik rijden de stad in en vinden uiteindelijk de parkeerplaats voor de auto en lopen door het oude deel van Montreal, wat Europees aandoet vanwege de oude gebouwen en straten van oude keien in plaats van asfalt. We slenteren wat rond door de stad en hebben een laat ontbijt wat uit crêpes met fruit en een quiche bestaat. In het park wordt op verschillende velden met reuze pionnen schaak gespeeld waar we even blijven kijken. Later die dag gaan we op zoek naar Poetin, dat is typisch Franse specialiteit en ons is verteld dat je alleen de beste in Quebec kan krijgen. Poetin is friet overgoten met jus en gesmolten kaas, klinkt niet erg aantrekkelijk maar in de combinatie met gebakken uien en champignons is het best het wel aardig. Niet dat ik geregeld zal bestellen (waarschijnlijk nooit weer) maar dan heb je het in ieder geval een keer geprobeerd ... toch.
Holly is niet een typisch Amerikaanse (op mijn vorige blog kreeg ik nogal wat vragen over hoe de Amerikanen verschillen van de Canadezen)Holly is zich wel degelijk van bewust dat de Amerikanenniet altijd even welkom zijn als toerist in een ander land. Verder had ze aardig wat kritiek op hun onderwijs systeem waardoor veel Amerikanen dom overkomen of weinig weten van andere landen... veelal doordat in het onderwijs er niet veel aandacht aan wordt besteed. Verder hebben veel Amerikanen een overdreven enthousiaste manier van praten waardoor je jezelf afvraagt of ze überhaupt wel menen wat ze zeggen. We kletsen wat af en moeten af en toe opletten waar we lopen en zijn dan ook blij dat we een plattegrondje bij de hand hebben. Afijn een zeer geslaagde dag.
Op de hobby boerderij helpen we met het voeren van de dieren, het bijhouden van de moestuin en wat andere klussen. Helaas brengen we Holly na een paar dagen alweer naar de trein en blijf ik alleen over. Ik werk veel buiten, langs de grens van hun land is een muur van los opgestapelde stenen. Er liggen hier enorm veel stenen en dit gebied word dan ook wel vergeleken met Ierland. In de loop van de jaren hebben de vorige eigenaars de muur gebruikt als dumpplaats voor oud hout en is het overgroeit met kleine struiken en klimplanten. Nu ben ik dus bezig dat allemaal te verwijderen, een behoorlijke klus als je bedenkt dat de muur zeker een kilometer lang is aan beide kanten... maar met een beetje muziek op de oren en een zonnetje, met af en toe de ganzen, schapen en paarden die lang komen omte lijken wat ik aan het doen, is het best te doen.En op deze manier doe ik ook nog wat aan mijn conditie wat door al die dagen auto rijden aardig achteruit is gegaan.
Maandag 11 oktober is het Thanksgiving Day, zoals mij uitgelegd word een dag waarop men viert dat alle oogst binnen is waarmee men de winter kan doorkomen. Lola maakt een diner wat bestaat uit gevulde kalkoen, aardappelpuree, cranberrysaus, gestoomde groente en een warm appel/cranberry dessert met kruimelkorst. Voor het diner zijn vrienden uitgenodigd die verderop aan de weg wonen, Sofia een Nederlandse weduwe die zo'n 30 jaar geleden geëmigreerde is nar Canada en een geëmigreerde Duister met zijn Canadese vrouw. Verder is er een Braziliaans stel een paar dagen op bezoek. Lola en Mitch hebben namelijk en aantal jaar studenten van andere landen in huis gehad die hier een jaar naar High school gingen, hij is daar een van en is nu op bezoek met zijn vrouw. Het is een gezellige avond het eten is goed maar natuurlijk veelte veel en een zeer gevarieerd gezelschap. Inmiddels ben ik al bijna twee weken bij Lola en Mitch maar ik ben weer aan het rondkijken voor wat anders... er komen een paar ander helpers en ze hebben niet al te veel slaapplaatsen.
Met een beetje geluk heb ik eenandere plek gevonden waar ik langer kan blijven, maar daarover de volgende keer meer.
Groetjes, Gabriëlle