Prince Concert... (English)

Hi Everyone

As you see I have not so very much more to write about since I have a job now and am settled in my apartment. I like the job and the apartment feel a little bit more like home, I regularly to the gym or for a swim at the pool. But every now and then something happens that I think is well worth it of writing about and you would enjoy reading about.

You might remember that last year my friends in Holland had snow in comparison with where I was staying in Canada. Well the beginning of November at work they were talking about the change 3 to 6 inches of snow could fall that evening and I thought still 'first I'll see and then believe it' Well the next morning I looked out the window and ... no snow, you see just like the Dutch meteorological forecasts ... oops I forgot they are no predictions but expectations ... so when a week or two ago they were talking about the changes of 12 inches of snow I had my doubts. The next morning on the way to work it started snowing slightly ... very small flakes, just like rain but it was not melting on the ground. I still thought that those 12 inches would take a while. Oh well, at the end of the day when it was time to go home, there was indeed a big dumping of snow and it was still snowing. It had snowed and snowed throughout the day ... Is this a little taste of what I can expect this winter? Now everything is gone again, the temperatures fluctuate too much but it was nice for as long as it lasted it looks so different when everything is white.

Other news is that I'll get some company from Holland with the holidays, the University will close for three weeks and so I invited my mother to come over. So together we booked an online ticket while talking trough Skype. I think it is very brave of her because despite that she regularly travels with public transportation, taking a plane is a slightly different story especially if the first flight is to Boston than a layover for almost 5 hours and then the transfer to Halifax. I just hope the weather will cooperate a bit so we can make some road trips without getting stuck in a snow storm (although that would give me something to write about ...) We have one advantage though, this time of year, we don't have to worry about mosquitoes and black flies ... So another two weeks and then we'll have 3 weeks off, Christmas day we'll spend with Jackie and Douglas in Shelburne and I'll figure out what the rest of the program will look like. But that's for the next update.

It is getting a little bit busier with the catering and my standard days off are shifting back and forth through the week. So when I got a message last week that maybe I had to work on my second day off.... I was not too happy...that's a shame .... I thought, until I got the full message about how or what it was all about. If I would be interested of going to the Halifax Metro Center for two days and to help with the catering for the concert of Prince, No pressure ... you know Purple Rain back in the eighties .... Euhhhh, No problem, work an extra day, how, when and for how long was that again.

Ultimately we had to cook for about 150 people, the crew that was building the stage, the band and Prince himself. The first day Tom and I went to Halifax, He had been there the day before to do some he had begun the preparations. We left around 6.30 and almost two hours later we arrived at the Metro Center. It is only an hour drive, but with the rush hour and going downtown it takes a little longer. We meet Bruce the Chef at this location, he'd already started breakfast. There are regular major events held at the Metro Center but somehow they have no proper kitchen to prepare meals for a large amount of people. There only one oven and a number of butane stoves to work with, what takes about an hour to boil a regular size pan. Despite the limited kitchen if you can call it that, it is a nice bunch of people to work with. Later that day we get a small tour and we see the stage and the VIP rooms where people can order warm snacks and pizzas during the concert. Tom and I more or less expected a glimpse of Prince of the sound check but it turns out that he only give one concert ... Unfortunately

The next day I go to Halifax, Tom stays in Wolfville to start preparations for Christmas dinner at the University the next day. It's been a long day, the team for which we make the meals is quite demanding, one moment they want this and the next something else ... but as it often turns out to be the case with artists and Prince is known to be pretty much demanding. But after a day of 12 hours I get taken to the skywalk where I secretly can watch the concert ... Unfortunately, the security is keeping an eye on me and before they throw me out I go back down I go back to one of the members of the Metro Center I had worked with that day. I explain that I am afraid to be sent away and they know another spot where I can sit and watch the show. Wow .... I'm sitting on about 50 feet from the stage and see Prince up close ... Now I'm not really a fan of this little guy (though he wears no high heels anymore) but I must say it is all very impressive especially when you consider that he is 53 years old. The audience is wildly enthusiastic especially if they start playing Purple rain, purple and golden confetti is flying through the air. When I wanted to make a picture, security called out 'No picture' later on I heard that this is quite normal. At the beginning of the concert everyone had the opportunity to take a picture and then had to put the cameras away. So unfortunately no pictures of the concert. But I am not complaining, here I am, enjoy the concert on a perfect spot without buying a ticket after a long day of work. I don't care if they tell me to go to Halifax again to help at a big event.

This concludes my story from Wolfville, Nova Scotia and it is perhaps a little early. But I would like to take this opportunity to wish you all Happy Holidays and all the best wishes for the 2012.

Greetings Gabrielle

Prince Concert...

Hallo Allemaal

Zoals jullie wel merken heb ik niet zo heel veel meer te melden nu ik een baan heb en inmiddels gesetteld in mijn appartementje. De baan bevalt goed en het appartementje is inmiddels wat meer aangekleed, ik ga geregeld naar de sportschool en het begint langzaamaan wat kouder te worden. Maar dan af en toe gebeurt er wat waarvan ik denk nou is wel leuk om jullie te vertellen.

Herinneren jullie vorig jaar nog dat jullie meer sneeuw hadden in Nederland in vergelijking met waar ik zat in Canada. Nou begin november hadden ze op het werk erover dat er die avond wel eens 10 to 15 centimeter sneeuw kon vallen en ik dacht nog 'eerst zien en dan geloven' Nou de volgende morgen kijk ik uit het raam en... geen sneeuw, zie je wel net zo als de Nederlandse weersvoorspellingen...oeps het zijn geen voorspellingen maar verwachtingen... dus toen ze een week of twee geleden vertelde dat er wel 30 cm sneeuw verwacht werd had ik daar zo mijn twijfels over. De volgende ochtend op weg naar het werk begon het lichtjes te sneeuwen... hele kleine vlokjes, net regen maar het bleef wel liggen. Ik dacht nog zo voor dat dit 30 cm is dan duurt het nog wel even. Afijn, aan het eind van de dag toen het tijd was om naar huis te gaan lag er inderdaad zo'n 30 cm als het niet meer was. Het was namelijk niet gestopt met sneeuwen... het had de hele dag door gesneeuwd en het sneeuwde nog steeds... Is dit een voorproefje van wat ik deze winter kan verwachten? Inmiddels is alles al weer weg de temperaturen schommelen nog te veel maar het is wel mooi het ziet er zo anders uit als er een heel pak sneeuw ligt.

Een ander nieuwtje is dat ik bezoek krijg uit Nederland met de feestdagen, de universiteit gaat voor drie weken dicht en dus had ik mijn moeder uitgenodigd om deze kant op te komen. Hoewel ze er even over moest nadenken hebben we uiteindelijk samen via internet een ticket geboekt. Ik vind het wel dapper want ondanks dat ze geregeld het openbaar vervoer gebruikt is op het vliegtuig stappen een iets ander verhaal vooral als je eerst naar Amerika moet om daar over e stappen op een vlucht naar Halifax. Ik hoop maar dat het weer een beetje goed blijft en we wat kunnen rond toeren zonder vast te komen zitten in een sneeuwstorm ( dan heb ik wel weer iets om over te schrijven...) Een voordeel hebben we dan wel, in deze tijd van het jaar hebben we geen last van muggen en zwarte vliegjes... Dus nog twee weekjes en dan hebben we vakantie, de kerstdagen brengen we door bij Jackie en Douglas en verder moet ik nog even zien hoe we het programma invullen. Maar dat is voor de volgende update.

Inmiddels is het iets drukker geworden met de catering en verschuiven mijn vaste vrije dagen een beetje heen en weer. Zo kreeg ik vorige week een berichtje dat ik misschien op mijn tweede vrije dag van die week moest werken.... Aahhhhhhhh das nou jammer.... dacht ik, totdat ik het volledige bericht kreeg van hoe of wat. Of ik ook bezwaar had om twee dagen naar de Halifax Metro Center te gaan om te helpen met de catering voor het concert van Prince... je weet wel jaren 80 Purple Rain.... Nee, hoor geen probleem een extra dag werken, hoe laat, wanneer en voor hoe lang ook maar weer.

Uiteindelijk gaat het om een groep van zo'n 150 personen, de crew die het podium opbouwt, de band en Prince zelf. De eerste dag ga ik met Tom naar Halifax die daar de dag daarvoor al met voorbereidingen begonnen was, we vetrekken rond half zeven en komen ruim anderhalf uur later bij het Metro Center aan. Het is maar een uurtje rijden maar met de spits en in de binnenstad duurt het allemaal wat langer. We ontmoeten Bruce de Chef op deze locatie die ondertussen al begonnen is met het ontbijt bestaande uit roereieren, worstjes, wentelteefjes, hash browns (gebakken aardappel blokjes) en Bruce maakt omeletten en gebakken eieren op bestelling. Nu worden er geregeld grote evenementen gehouden in de Metro Center maar op een of andere manier hebben ze geen behoorlijke keuken om de maatlijden te bereiden. Er is wel 1 oven en een aantal losse butaangaspitjes om mee te werken wat ongeveer een uur nodig heeft om een behoorlijk pan met water aan de kook te brengen. Ondanks de beperkte keuken als je zo kan noemen is het een gezellig clubje mensen om mee samen te werken. Later die dag krijgen we een kleine rondleiding en zien we het podium en de VIP kamers waar mensen tijdens het concert warme snacks en pizza's kunnen bestellen. Tom en ik hadden min of meer wel verwacht een glimp op te vangen van Prince of de generale repetitie maar het blijkt dat hij mar 1 concert geeft... helaas

De volgende dag ga ik alleen naar Halifax, Tom gaat met de voorbereidingen van de kerst maatijd op de universiteit aan de gang. Het is een lange dag, de ploeg waarvoor we de maaltijden verzorgen is nogal veeleisend, het ene moment willen ze dit en dan weer dat... maar zo blijkt het vaak te gaan met de artiesten en Prince staat er om bekend nogal veel eisend te zijn. Maar na een dag van 12 uur word ik meegenomen naar de skywalk waar ik stiekem naar het concert kan kijken... Helaas de beveiliging heeft me in de gaten en voordat ze me wegsturen ga ik terug naar beneden naar een van de collega's van het Metro Center. Ik leg uit dat ik bang ben weg gestuurd te worden en zij weet wel een ander stekje waar ik kan zitten. Wauw.... Ik zit op ongeveer 15 meter van het podium af en zie Prince van dichtbij... Nu ben ik niet echt een fan van dit kleine manneke (hoewel hij geen hoge hakken meer draagt)maar ik moet zeggen het is allemaal wel indrukwekkend vooral als je bedenkt dat hij 53 jaar is. Het publiek is razend enthousiast vooral als Purple rain ingezet word en er paarse en gouden confetti de lucht in geschoten word. Toen ik een foto wilde maken kreeg ik gelijk van de beveiliging te horen 'No picture' later bleek dat dit vrij normaal is. Aan het begin van het concert had iedereen de gelegenheid om een foto te maken daarna moeten de camera's weg. Dus helaas geen foto's van het concert. Maar ik mag niet klagen hier zit ik dan te genieten van het concert op een perfect plekje zonder een kaartje te kopen na een lange dag werken. Wat dat betreft mogen ze me wel vaker inzetten om in Halifax te werken.

Tot zover mijn verhaal uit Wolfville en het is misschien wat vroeg want jullie zitten nog in de Sinterklaas en Zwarte piet. Maar ik wil bij deze iedereen alvast Hele fijne Feestdagen en een Gelukkig en Gezond Nieuw Jaar toewensen.

Groetjes Gabriëlle

New Job

Hello Everyone

Sorry, sorry it's been far too long ago since I last wrote. And I so promises to keep you up to date, so today is my day off, it's raining cats and dogs and I don't have another excuse for not writing today. Okay so the last time I had told my job in the restaurant was not quite what I had hoped what it would be. My neighbor Tom works at the University as Sous Chef (he is in charge if the chef is not there) and he could probably help me to get a job at the University. I had a conversation with the Chef of the University and he was also very positive. The case is that the jobs in the kitchen are seasonal, during the summer when the students leave the kitchen is closed. The staff is being layed offs and rehired again after the summer holidays, what makes the job more attractive for many people because who would not like to have 3 months holiday, I for shure would not have a problem with this. Oh well, the waiting was on the return of all the staff to see if everyone came back this year, the chef was convinced that there would be an opening. So I wait, and wait .... and I didn't heard anything .... It turned out that everyone had come back and at that time there was no reason to hire a new cook, unfortunately. But after a few weeks had one of the cooks resigned with a two week notice. Tom was sure that they would call me for the position, but after a week, I had heard nothing yet .... I started to doubt a little whether I would get that job and Tom was also not too happy. Besides that he has the responsibility of a Sous Chef, he has the catering which sometimes can be very busy and many long working days, he was a bit fed up of this because he saw his son less often. I was beginning to doubt if I should change jobs now that the restaurant and was not as bad as it had been in the beginning. But then came the question of whether I was still interested in a job at the University, not as a cook but as a junior Sous Chef catering .... Wow, is sure is something else. What had happened was, Tom would take over the job of the cook who had left and would still be Sous Chef but would leave the catering to someone else so he would get more time off. So I got offered the catering position with next to that the responsibility of taking care of special meals of the students with a diet. In short a better salary than what I earn at the restaurant, other working hours and more responsibility, a whole new challenge.

After some thinking I resigned my job at the restaurant and accepted the job at the University. I doubted it because I was starting to like the job at the restaurant, and I was told by several people that it is rather a soap opera is among the staff of the University. But then again you don't get an offer like this and if I don't like it, I can always look for something else. Despite that I was still in my probation time at the restaurant and could leave any time I wanted I gave them two week notice. My last working day was on a Friday and I would start with my new job on Monday. That worked out very well because then I could visit Jackie and Douglas for the weekend.

Jackie and Douglas were the first couple I stayed with when I started traveling from the west coast to the east oust I stayed with them for five weeks on Denman Island and had a very good time with them. Jackie and Douglas had purchased a house and a large piece of property in Nova Scotia have not yet three hour drive to me today. Who would have thought and what a company. Imagine being 78 years old which Douglas is and then not only move from the west coast to the East Coast, but also taking along 2 horses and 5 dogs, isn't that amazing. After they were moved, I had called Jackie and the first thing she asked me is when are you coming to visit us, so now I had a few days off between the two jobs and was planning to go for a visit. And frankly I looked more forward to the fact that would see them again then starting with my new job. So on Friday morning I drove to Jordan Bay somewhat of a two and a half hours drive from Wolfville, on the other side of Nova Scotia. When I arrived I got a big hug from the both of them I met Maggi a helper from Switzerland who had been a great help with the move from Denman Island to Nova Scotia. Douglas is pleasantly surprised with the home-baked apple pie that I brought, 'that you remembered that' but we decided that it was a better time for a glass of wine and we would save the pie for after supper. It is so nice to see them again they bought old house but it is very well maintained with a garage/carport for the cars and a barn with new stables for the horses and also a swimming pool which needs a little maintenance. But the location is wonderful on the North Atlantic Ocean where each morning you can enjoy a beautiful sunrise from the sunroom. Every day with low tide there is a group of seals on the rocks in the middle of the water making lots of noise. And every time we go for a walk along the chore the dogs tag along and will go for a swim in the water. We have a wonderful weekend the weather is beautiful and Maggi and I drive to Lockport which is famous for their beautiful sandy beach. But as they say: 'Time flies when you're having Fun' and it is soon time for me to go home again. But Jackie and Douglas assure me that whenever I need a break I am more then welcome to come for a visit, my room will be ready, and I promise to come and visit them again when.

So now I started my new job and the first impression is good. It is mainly preparing lunches with different sandwiches, dinners and buffets but still I haven't seen everything jet in. Till now the Chef and Tom help me with everything I have to do, but once I know my way around I'll have to be able to do it by myself. I get a lot of information and it's sometimes overwhelming but so far so good and I like it.

I also received my last boxes of stuff from the Netherlands. I still had a number of boxes at my mother and before my departure from the Netherlands I already looked at the possibilities to send my stuff over. After some calling and emailing back and forth the boxes were picked up at my mother's place and send to Schiphol airport for a transfer by plane to Halifax. The number of boxes was expanded with an extra large box with my mother's bike. I was still looking for a bike and she had one she didn't use anymore so she gave it to me, thank you so much. While waiting on a message from the Netherlands on when I can expect my stuff I get a call a few days later from Air Canada that I could pick up my stuff at the Halifax airport. I asked Anna and George (the last people I had where I stayed withbefore I got theapartment), if I could borrow the van to pick up my stuff. And the next evening George and I drove to Halifax. But before I can claim the boxes I need some stamps and signature from customs. So I go to the Customs and explain that my stuff from the Netherlands has arrived and ask politely for a signature. And I could have known, it is not easy to get the signature .... When did you arrived in Canada and where do you live now, .... .... and did you pack the boxes yourself .... Do you have a list with description of what is in the boxes. I give them a detailed list and I take a seat, it will only take a few minutes to check .... half an hour later they get back to me with the papers and signature and the necessary stamps. Now I can get my stuff, the boxes look somewhat battered and some are as I already expected opened by the customs to check. It almost feels like Christmas when I finally open all my boxes. And now I have a my own (Dutch) bike and I am very happy with that. But I do wonder, either I am really out of shape or the three gears might not be enough on in this area with all those hills and mountains.

So I guess I'll have to make more use off the sports facilities of the University where they have a fairly large fitness centre and a large swimming pool and ice rink. If that doesn't help, I don't know.

So that's it for now, Gabriëlle

Nieuwe Baan

Hallo Allemaal

Sorry, sorry het is alweer veel te lang geleden sinds ik voor het laatst geschreven heb. En ik had nog zo belooft om jullie op de hoogte te houden, dus vandaag is mijn vrije dag het regent dat het giet en ik heb geen ander excuus om niet te schrijven. Eens even denken de laatste keer had ik verteld van mijn baan in het restaurant wat niet helemaal was wat ik gehoopt had. Mijn buurman Tom werkt bij de universiteit als sous chef( hij heeft de leiding als de chef niet aanwezig is)en hij kon mij waarschijnlijk wel helpen aan een baan bij de universiteit. Ik had inmiddels ook een gesprekje gehad met de chef van de universiteit en hij was ook zeer positief. Het geval is dat de banen in de keuken seizoen banen zijn, tijdens de zomermaanden als de studenten vakantie hebben gaat de keuken dicht. Het personeel word ontslagen en na de zomervakantie wordt iedereen weer aangenomen, wat voor veel mensen de baan extra aantrekkelijk maakt want wil er nu niet 3 maanden vakantie, ik heb daar helemaal geen moeite mee. Afijn, het wachten was op de terugkomst van al het personeel om te zien of iedereen terug kwam dit jaar, de chef was er van overtuigd dat er wel een functie open zou vallen. Afwachten dus,.....en afwachten.... ik hoorde maar niets.... Later bleek dat iedereen terug was gekomen en er op dat moment dus geen reden was om een nieuwe kok aan te nemen helaas. Maar na een paar weken had een van de koks zijn ontslag ingediend met een opzegtermijn van twee weken. Tom was er zeker van dat ze mij zouden bellen voor de functie, maar na een week had ik nog niets gehoord....Ik begon een beetje te twijfelen of ik die baan wel zou krijgen en Tom was ook niet al te gelukkig. Naast dat hij sous chef is heeft hij ook de verantwoording voor de catering wat soms erg druk kan zijn en veel lange werkdagen oplevert, waar hij een beetje zat van werd omdat hij hierdoor zijn zoontje minder vaak zag. Inmiddels had ik in het restaurant mijn draai een beetje gevonden en was het allemaal niet zo erg als het in het begin leek. Maar toen kwam de vraag of ik nog steeds geïnteresseerd was in een baan bij de universiteit, niet als kok maar als junior sous chef catering.... Wow, dat is even wat anders. Wat was nu het geval, Tom zou het werk overnemen van de kok die ontslag had genomen en de catering laten voor wat het was waardoor hij eer vrije tijd zou krijgen. De functie die ik aangeboden kreeg is de verantwoording van de catering met daarnaast het verzorgen van speciale maaltijden van de studenten met een dieet. In het kort een beter salaris dan wat ik bij het restaurant verdien, andere werktijden en meer verantwoording, een hele nieuwe uitdaging.

Na wat wikken en wegen heb ik mijn baan bij het restaurant opgezegd en de baan bij de universiteit aangenomen. Ik twijfelde omdat ik het inmiddels toch wel aardig naar mijn zin had bij het restaurant. En ik was door verschillende mensen gewaarschuwd dat het nogal een soap opera is onder het personeel van de universiteit. Maar ja je krijgt niet ieder dag een aanbod als deze en als het niet bevalt, kan ik altijd nog weer verder kijken toch. Ondanks dat ik nog in mijn proeftijd zat bij het restaurant en dus elk moment kon vetrekken heb ik ze twee weken opzegtermijn gegeven. Mijn laatste werkdag was op een vrijdag en ik zou die maandag daarop met mijn nieuwe baan beginnen. Dat kwam mooi uit want dan kon ik dat weekend op bezoek bij Jackie en Douglas.

Inderdaad het eerste stel van mijn reis waar ik uiteindelijk 5 weken gebleven ben met de 6 honden en 3 paarden waar ik het zo enorm naar mijn zin had gehad. Jackie en Douglas hadden namelijk een huis aan de kust met een groot lap grond gekocht in Nova Scotia nog geen drie uur rijden bij mij vandaag. Wie had dat gedacht en wat een onderneming. Moet je voorstellen Douglas inmiddels 78 jaar en dan verhuizen van de westkust naar de oostkust, een hele onderneming met inmiddels 2 paarden en 5 honden en zeer bewonderenswaardig. Nadat ze verhuist waren had ik Jackie gebeld en het eerste wat ze me vroeg is wanneer kom je bij ons op bezoek, dus nu ik een paar dagen vrij had ben ik bij ze op bezoek gegaan. En eerlijk gezegd keek ik meer uit naar het feit dat hen weer zou zien dan dat ik met mijn nieuwe baan zou beginnen na mijn bezoek aan Jackie en Douglas. Dus op vrijdagochtend rijd ik naar Jordan Bay ongeveer twee en een half uur rijden van Wolfville aan de andere kant van Nova Scotia. Bij aankomst word ik verwelkomd knuffel van Jackie en Douglas en ontmoet ik Maggi een helper uit Zwitserland die een grote hulp is geweest met de verhuizing van Denman eiland naar Nova Scotia. Douglas is blij verrast met de zelf gebakken appeltaart die had meegebracht, 'dat je dat onthouden hebt' maar we besluiten dat het eerder tijd is voor een glaasje wijn en we bewaren de taart voor later na het eten. Het is zo fijn ze weer te zien en gezellig bij te kletsen, het is een oud huis maar zeer goed onderhouden met een garage/carport voor de auto's en een schuur met nieuwe stallen voor de paarden en ook nog een zwembad wat wel een beetje onderhoud nodig heeft. Maar de locatie is prachtig aan de noord Atlantische oceaan waar je elke ochtend kan genieten van een prachtige zonsopgang. Met laag water ligt er elke dag een groepje zeehonden op de rosten midden in het water te drogen. En elke keer als we een wandeling langs de kust maken gaan de honden mee voor een duik in het water. We hebben een heerlijk weekend het weer is prachtige en Maggi en ik rijden naar Lockport wat bekend is vanwege het mooie zandstrand. Maar zoals ze zeggen:'Time flies when you're having Fun' en is het al weer gauw tijd om naar huis te gaan. Maar er wordt me op het hart gedrukt dat als ik er even tussenuit wil ik van harte welkom ben en er altijd een kamer voor mij vrij is, en ik beloof dan ook gauw weer op bezoek te komen.

Inmiddels ben ik met mijn nieuwe baan begonnen en de eerste indruk is goed. De catering bestaat voornamelijk uit lunches met verschillende broodjes en diners en buffetten en ik heb al wel in de gaten dat het wat catering betreft hollen of stilstaan is. Ik krijg erg veel informatie over me heen omdat er zoveel verschillende dingen zijn en ik heb nog lang niet alles gezien, maar ik word in ieder geval niet in het diepe gegooid en ik word goed geholpen met alles wat we doen. Nu werk ik nog veel samen met de chef en Tom maar ik begrijp dat als ik eenmaal goed ingewerkt ben de verantwoording van de catering grotendeels bij mij zal liggen. Maar zoals ik al zei tot nu toe gaat alles goed en ga ik met plezier naar mijn werk.

En ik heb inmiddels mijn laatste spulletjes uit Nederland ontvangen. Ik had nog een aantal dozen bij mijn moeder staan en voor mijn vertrek uit Nederland had ik al uitgezocht hoe ik deze spullen later kon laten nasturen. Na wat heen en weer bellen en mailen werden de dozen bij mijn moeder opgehaald en naar Schiphol gebracht waar ze per vliegtuig in Halifax aankwamen. Het aantal dozen was inmiddels uitgebreid met een extra grote doos met de fiets van mijn moeder. Ik was nog op zoek naar een fiets en zij had er een over.... komt dat even mooi uit, Dankjewel. In afwachting van bericht uit Nederland over wanneer ik mijn spullen kan verwachten in Halifax krijg ik na een aantal dagen een telefoontje van Air Canada dat ik mijn spullen kan komen ophalen. Ik vraag Anna en George( de laatste mensen waar ik verbleef voor ik mijn appartement had) of ik de bus mag lenen om mijn spullen op te halen. En de volgende avond rijden George en ik naar het vliegveld van Halifax, ik kan mijn spullen afhalen bij Air Canada Cargo maar voordat we de spullen kunnen inladen moet ik een handtekening en wat stempels bij de douane halen. Dus ik ga naar de douane en leg uit dat mijn spullen uit Nederland zijn aangekomen en vraag vriendelijk om een handtekening. En ik had het kunnen weten die handtekening krijg je natuurlijk niet zomaar, ....wanneer ben je in Canada aangekomen,....en waar woon je nu.... en heb je de spullen zelf ingepakt... en wat voorspullen zijn het ....heb je een lijst met omschrijving van wat er in de dozen zit. Ik geef ze een gedetailleerde lijst en ik mag plaats nemen in een stoel, het zal een paar minuutjes duren om het een en ander te controleren.... een half uur later krijg ik dan mijn papieren terug pffffff met de handtekening en stempels. Nu kan ik dan mijn spullen ophalen, de dozen zien er wat gehavend uit en een aantal zijn zoals ik al verwacht had geopend door de douane voor controle. Thuis aangekomen is het net of ik cadeautjes aan het uitpakken ben hoewel ik weet wat er in de dozen zit denk ik met sommige spullen toch nog O, ja dat had ik ook nog. En nu heb ik eindelijk weer een (oer Hollandse ) fiets waar ik erg blij mee ben, alleen ben ik bang dat de drie versnelling hier wat te weinig is met berg op berg af.... Of ik moet nodig wat aan mijn conditie doen....zelfs in de eerste versnelling valt het niet mee om de berg op te komen. Dus ga ik maar naar het sportcomplex van de universiteit waar ze een redelijk grote fitnessruimte hebben en een groot zwembad en ijsbaan. Als dit niet helpt met het verbeteren van mijn conditie dan weet ik het ook niet meer.

Tot zover weer mijn verhaal, groetjes en tot hores, Gabriëlle

live in Wolfville, Nova Scotia

HiEveryone

Here I am again with little a write-up from Nova Scotia, though I'm ... at least for the time being not traveling. I would still like to keep you a bit up to date of my life in Canada. And so I will try to regularly to place a story with some photos. I understand that many of you are wondering what Wolfville, Nova Scotia, is like so here a few tidbits. Wolfville, is located on the Minas Basin, which is a part of the Bay of Fundy. And as I have told before the bay of Fundy is known for the greatest tidal differences in the world, up to 16 meters in some places every day. Wolfville, itself is a small town with about 3800 inhabitants and, the main street is close to the water and many houses are built up against the hills overlooking the Minas Basin. For 8 months of the year the amount of people doubles with students who study at the Arcadia University. So far it is nice quiet in Wolfville, with the exception of the tourists, but I'm curiouswhat it will be like when the students come back somewhere this week, because classes will start again next week.

The University is 173 years old and was founded with the idea that it had to be accessible to everyone. The University is highly regarded because of the level and manner of teaching. Wolfville, is located in the Annapolis Valley, the valley is protected by two mountains creating a kind of micro climate with milder temperatures than other places in the province. Therefore there are many farmers here grow vegetables and fruits, especially apples. A lot of Dutch farmers live in this area, I haven't met that many Dutch people but I do recognize many typical Dutch names.

My apartment is located on the hill in a quiet area, it's about a 10 to 15 minute walk to downtown and my work. And in this neighborhood there are not too many students. I do not have the magnificent view of the water but about a 5 minute walk from my apartment there is a small park with two water reservoirs with a small beach. The neighbors in this building is a mixture of young and old and very friendly, on the one hand lives Sue a 60 year old woman who works at the hospital in Wolfville and on the other hand lives Tom in his late twenties and his girlfriend who has an apartment above him. Tom work as sous chef at the University and helped me to an interview with the chef at the University. As some of you already know the job at the restaurant is not quite what I had hoped and I do not really feel at home in this kitchen, so I am already looking for something else. And with a bit of luck I might have a job in at the University, I just need to wait for the one who is in charge of hiring staff, she just returned from vacation.

So, and what do you do in your spare time, well a bit of exploring the surroundings, such as picking blackberries in the park. However, the next time I'll have to protect myself a bit better with bug spray and long sleeves, because without this it's not very funny. Once you stopped to pick some blackberries you'll get attacked by hungry mosquitoes.

Oh yes and I had another adventure with keys. I went out for an evening listening music. The friend of a colleague of mine needs an operation and they held a benefit to raise money, there were lots of local artist and a raffle with some nice prices and I was lucky to win some tickets for the deep root festival in Wolfville next month. Oh well, after a pleasant evening I came back to my apartment and realize that I had the wrong key, it is the one off the laundry room and that does not fit on my front door. Mmmm, now what ... Fortunately, I have the window of my bedroom open and if I can remove the screen maybe I can climb inside. When I arrive at my window I realize that it can be somewhat difficult, because the window is about two meters from the ground. I can't remove the screen from the window opening but eventually I manage to remove the mesh, by now, I have found a bucket to stand on. But now I have to pull myself up to the window and then push myself up to be able to climb through the window. And I have nothing to hold on to on the inside. O ...O, how do I get in ...? Wait I can use the bucket and compost container as a stepping stone. Mmmpfff after some stumbling I am inside and I can open the front door. Just after I've put everything back into place and fixed my screen again my neighbour comes home. Fortunately, no one has seen or heard anything Pffffeuh because what if someone had called the police, which would have been something trying to explain all of this. The only thing now is to explain the many bruises on my arms, what is it with these keys???? I'm glad that the weather is still nice, because what if there was a lot of snow ...

Other than that I still regularly visit Anna and George on the farm where I have helped a few weeks before I had my apartment. And if I want I am welcome to pick some vegetable from their fields whatever I need. And so I still occasionally help a bit with the tofu. From a colleague I received a load of apples which I made into apple compote and I was able to fill several jars with it. And so I am starting to take over some of the Canadian habits pickle fruit and vegetables for the winter.

O ... and this time I made some photos of my apartment and environment so that you have a bit of an image from where I stay now.

So far my little update, talk to you next time, Gabrielle

Leven in Wolfville

Hallo allemaal

Hier weer een verslagje vanuit Nova Scotia Canada, hoewel ik dan wel niet meer aan het rondreizen ben... voorlopig in ieder geval. Wil ik jullie toch een beetje op de hoogte houden van mijn reilen en zeilen in Canada. En zal ik dus proberen geregeld een leuk verhaaltje met wat foto's te plaatsen. Ik begrijp dat velen van jullie benieuwd zijn naar Wolfville, dus hier een paar weetjes. Wolfville ligt aan de Minas Basin wat een deel is van de Bay of Fundy. En zoals ik al eerder verteld heb is de bay of Fundy bekend vanwege de grootse getijden verschillen ter wereld, op sommige plaatsen wel 16 meter iedere dag weer. Wolfville zelf is een kleine plaats met zo'n 3800 inwoners de hoofdstraat ligt dicht bij het water en veel huizen zijn tegen de heuvels opgebouwd met uitzicht op de Minas Basin. Gedurende 8 maanden van het jaar verdubbelt het aantal inwoners met studenten die studeren aan de Arcadia Universiteit.Tot nu toe is het aardig rustig in Wolfville op de toeristen na dan maar ik ben benieuwd hoe het zal zijn met de studenten die deze week weer terug komen. De universiteit is 173 jaar oud en is opgericht met het idee dat het voor iedereen toegankelijk moest zijn. De universiteit staat hoog aangeschreven vanwege het niveau en de wijze van lesgeven. Wolfville ligt in de Annapolis Valley, de valley word beschermd door twee bergen waardoor er een soort micro klimaat ontstaat met mildere temperaturen dan gewoon is in deze provincie. Er zijn hier dan ook veel boeren die groente en fruit telen, vooral veel appels. Er wonen hier veel Nederlandse boeren ik ben nog niet veel tegengekomen maar herken wel vele typisch Nederlandse namen.

Mijn appartementje ligt tegen de heuvel op in een rustige buurt, het is zo'n 10 a 15 minuten lopen naar het centrum en mijn werk. En ik woon in een buurt waar niet veel studenten wonen. Ik heb dan wel niet een schitterend uitzicht op het water maar 5 minuten van mij vandaan is een klein parkje met twee water reservoirs met een klein strandje. De buren in dit gebouw is een mengeling van jong en oud en erg vriendelijk, aan de ene kant woont Sue een vrouw van 60 die in het ziekenhuis van Wolfville werkt en aan de andere kant woont Tom van eind twintig en zijn vriendin die een appartement boven hem heeft.Tom werk als souschef bij de Universiteit en heeft mij geholpen aan een gesprekje met de chef op de Universiteit. Zoals sommige van jullie al wel weten is de baan bij het restaurant niet helemaal wat ik gehoopt had en ik voel me daar niet echt thuis in de keuken dus ben ik op zoek naar wat anders. En met een beetje geluk heb ik misschien een baan op de Universiteit, ik moet alleen nog even afwachten want degene die over de aan name van personeel gaat is net terug van vakantie.

Tja, en wat doe je dan in je vrije tijd, nou een beetje de omgeving verkennen, zoals bramen plukken in het park. De volgende keer zal ik echter een lange broek en lange mouwen moeten dragen en wat muggenspray want zonder deze bescherming is het niet erg lollig. Zodra je stil staat om wat bramen te plukken wordt je aangevallen door hongerige muggen.

O ja en dan heb weer eens een avontuur met sleutels gehad. Ik was de deur uitgegaan voor een avondje muziek. De vriend van een collega van mij heeft een operatie nodig en daarvoor werd geld ingezameld door een avondje muziek door lokale artiesten en er werd een loterij met wat prijzen gehouden. En ik had zowaar een prijs gewonnen, twee toegangskaartjes voor een festival in Wolfville. Afijn, na een gezellige avond kom ik terug bij mijn appartement en realiseer dat ik de verkeerde sleutel had meegenomen, die van de het washok en die past niet op mijn voordeur. Mmmm, wat nu... gelukkig heb ik het raam van mijn slaapkamer open staan en als ik de hor kan verwijderen kan ik misschien naar binnen klimmen. Achter bij mijn raam aangekomen realiseer ik dat het nog wel eens lastig kan worden, heet raam is namelijk zo'n twee meter van de grond verwijderd. Ik krijg de hor niet uit de raam opening maar krijg uiteindelijk wel het gaas los, inmiddels heb ik een emmer gevonden om op te staan. Maar nu moet ik mezelf optrekken naar het raam en dan nog opdrukken om door het raam te klimmen. En ik heb niets aan de binnenkant om me aan vast te houden. O...O, hoe kom ik nou naar binnen.... Wacht ik kan de emmer en compost container gebruiken als opstap. Mmmpfff na wat gestuntel ben ik dan toch binnen en kan ik mijn voordeur openen. Nadat ik alles weer op zijn plaats heb gezet en het gaas weer in mijn hor heb gemeubeld komt mijn buurvrouw thuis. Pffffeuh gelukkig heeft niemand iets gehoord of gezien want wat als iemand de politie had gebeld, zie het dan maar eens uit te leggen. Het enige wat nu moet uitleggen is de vele blauwe plekken op mijn armen, wat is het toch met sleutels???? Ik ben bij dat het nog mooi weer is en er geen sneeuw lag...

Verder ga ik nog geregeld langs bij Anna en George op de boerderij waar ik een paar weken geholpen heb voordat ik mijn appartementje had. En mocht ik groente nodig hebben dan ben ik welkom om bij hun het land op te gaan en te oogsten wat ik nodig heb. En zo af en toe help ik nog een beetje met de tofu. Zo had ik van een collega een lading appels gekregen waarvan ik inmiddels appelcompote gemaakt heb en verschillende potten mee gevuld heb. Wat dat betreft begin ik aardig wat Canadese gewoontes over te nemen het inmaken van groente en fruit voor de winter.

O... en dit keer heb ik wat foto's gemaakt van mijn appartement en omgeving zodat jullie een beetje een beeld hebben van waar ik nu verblijf.

Groetjes en tot de volgende keer, Gabriëlle

End of my travels...??

Hello Everyone

Okay, I knowit isfar too long ago for a small write-up, but this time I have a good reason for this. And I will tell you why ....

The last time I had droppedKatharina off at the farmwhereshe went to stay andwork and I moved on. I'm thinking about it to get a job in Nova Scotia and then looking for a little apartment or something. Because after more than a year of tours and staying at other peoples homes I now would like to have my own space. So in Parrsboro, Nova Scotia I start asking around for work and come to the talk with Glenn, owner of a restaurantthat looks very nice. He would like tohire me on the spot but he does not have an opening at the moment. But there is someone on the nomination to go away. Weagree to keep in touch if something would change and I travel a little further, the weather is changing a lot but this part of Nova Scotia is also very beautiful. At one point I decide to travel back towards Annapolis Valley to search for a job.

On my way back I selected a camping that looked very nice, it's not to big and nice in price. High season is here and I'm not keen on a crowded campsite. Anyway, Idrive on to the campsite and see a sign with 'facilities use at your own risk' euhmm, okay .... I drive farther and it doesn't look really shabby so I decide to go to thecamping next to it. I get to talk to the owner and she offers me a job to the camping for checking in guests and stuff. I have to think about it is not directly what had in mind, but it is for a short period and then I can always look further. Later it turns out that it is not a paid job thatshe had in mind, 20 hours per week for a free tent site and 30 hours per week if I want to use a cabin. I thank her for her friendly for the offer, but I'drather go looking for a paid job.

By now, I have found a new host family where I can stay near the area where I want to and look for a job. In this way it is somewhat easier than if you must apply from your little tent site. Anna and George have a large property where they grow vegetables for salein addition they maketofu and many other products from soya beans. Anna started producing tofu a couple of years ago and now sells tofu and many other products at stores, restaurants, and at farmers markets. Unfortunately because of health reasons she can not do it anymore and now George and Heather her daughter work with the tofu. I check with Anna and George if theywould now anything for jobs and housing and they have someideas, George suggests to go to some of the wineries in the neighbourhood. I had seen an ad of a nice restaurant in the neighborhood and haddropped of my resume, the ad was only a few days on the internet and the chef had already had more than 30 responses .... somehow I don't expect to get this job. Later when Iam working withGeorge to make the tofu he tells of the plans that they have around the tofu. He tells me that they areactually looking to hire someonefor making the tofu,so that he has a little more time to work in the garden ... mmmmI is kind of funny because i have been telling them that I am looking for a job and they newer thought about their own business.

I am interested in the job although it means that I'll have to work with George and that could be somewhat tiring...because he talks quite a lot, down to the details. And especially if thestory becomeswhat technical and he uses many numbers then I loose track. And in the beginningyou want to be polite andlisten to the story but it soon turns out that you don't really have to listen if you occasionally just sayYes and euheuit isokay but still it can be verytiring. Anyway,about the job I would have to talk toAnna, she is the one to talk about hiring staff and all. The job would behelping with making the tofu and baking muffins, (made from soy) tofu dips and other products. Unfortunately, however, they can only offer a part-time job, so I figured that if I would have another part-time job, I could look for an apartment or something. But than again it doesn't seem such a good idea if you want to settle down, joggling two jobs that would not work out. So I eventually I decide to go and look for a full-time job.

On kijiji.ca I see an ad for a cook in a restaurant in Wolfville, I have a quick glance atthewebsite and send a small email with my resume. Now I'malso busy looking for an apartment but haven't had much luck, I try to calla lot of people to or email but I get but no response. Then I get a emailfrom the restaurant in Wolfville, ifI would be still interested and want to come over for an interview .... No problem, so I think just to have a better look atthe website. And then I get a little bit nervous when I read what things the chef has done and that the restaurant is very good standing. But the nerves prove superfluous, the chef is very friendly and tells me about the restaurant and gives a smalltour through the restaurant and kitchen. And he suggest to come that evening fora few hours to and watch and possibly help to see what it would be like. Sothat evening I help with making fishcakes and I see how the dishes are passed.It is quit busy andI get agoodfirst impression, it seems to me what I can learn a lot and what I find especially interesting is the pastry cook needs replacement. And I would love to bake bread and sweet stuff and ice cream.Anyway, the next day, I have anothermeeting with the chef and it all turns out that I have a job starting onMonday.

The same day I call about a newspaper ad for an apartment and thistime someone answers the phone, half an hour later I am standing in front ofan apartment where we can not enter. The Lady in question apologizes but something is wrong with the door and she can seem to open it. I peek through the window (it is empty) but what I see looks fine, it's not big but not too small either and the price is very attractive. The neighborhood is quiet and near a small park so I am very interested. Weagree to meet again a few days laterwhen the Carpenter has fixed the door and that I then take a decision, but I know already that I would like to have it. What a luck......a job and an apartment on one day ....

Now I am started at www.tempest.ca and I am now busy with setting up my new apartment. The apartment there is one of 12 and comes with a fridge and a stove and has a little laundromat in the same building. Until now I have a bed to a chair and a table and what kitchen stuff, the rest will come later. I amstill looking for an internet service provider and a phone connection and then I'm as good as settled.

So .... , no longer looking for a new place to sleep or a place to stay for a few weeks. And whether this is the place I was looking for .... I don't know the future will tell.

That's it for now, talk to you later, Gabriëlle

Einde van de reis...??

Hallo allemaal

Oké, ik weet het is alweer veel te lang geleden voor een klein verslagje, maar dit keer heb ik er een goede reden voor. En ik zal vertellen waarom....

De laatste keer had ik Katharina afgezet bij de boerderij waar zij ging werken en ben ik daarna verder gegaan. Ik zit er over te denken om een baan te zoeken in Nova Scotia en dan ookop zoek naar woonruimte. Want na meer dan een jaar rondreizen en bij andere mensen in huis verblijven heb ik nu dan toch wel behoefte aan eigen plekje. Dus in Parrsboro ben ik wat aan het rondvragen en kom aan de praat met Glenn, eigenaar ven een restaurant wat er erg aardig uitziet. Hij zou me graag aannemen was het niet dat hij op het moment geen opening heeft. Maar er staat wel iemand op de nominatie om weg te gaan. We spreken af elkaar op de hoogte te houden van hoe of wat. En ik reis wat verder, het weer zit niet erg mee maar ook dit deel van Nova Scotia is erg mooi. Op een gegeven moment besluit ik terug te reizen richting de Annapolis Valley om daar op zoek te gaan naar een baan.

Op de terugweg had ik camping uitgezocht wat er wel aardig uitzag, niet al te groot en aantrekkelijk in prijs. Het hoogseizoen is namelijk aangebroken en ik zit niet graag op een overvolle camping. Afijn, ik rijd de camping op en zie daar een bordje met daarop 'faciliteiten gebruiken op eigen risico' euhmm, oké .... Ik rijd verder en het ziet er niet echt sjofel uit dus ik besluit naar de camping ernaast te gaan. Ik raak aan de praat met de eigenaar en ze bied me een baantje aan op de camping voor het inchecken van gasten enzo. Ik moet er toch even over nadenken het is niet direct wat in gedachten had wat werk betreft maar het is voor een korte periode en ik kan daarna altijd verder kijken. Maar later blijkt dat het geen betaalde baan is die ze in gedachten had, 20 uur per week voor een gratis tent plaatsje en 30 uur per week als ik gebruik wil maken van een cabin. Ik bedank haar vriendelijk voor haar aanbod maar ga toch liever op zoek naar een betaalde baan.

Ik ga op zoek naar een nieuw gastgezin en ik heb er een gevonden inhet gebied waar ik op zoek wil gaan naar werk.Wat solliciteren een stuk eenvoudiger maakt dan vanuit een tentje, daarbij kennen zij de omgeving wat ook kan helpen.Anna en George hebben een behoorlijk stuk land waar ze groente telen voor de verkoop en ze maken daarnaast tofu en vele andere producten van sojabonen. Anna is een aantal jaren geleden begonnen met het produceren van tofu en en verkoopt nu vele producten in winkels, restaurants en opfarmers markets. Helaas kan ze dit vanwege haar gezondheid niet meer zelf doen en werken met name George en Heather haar dochter in de tofushop.

Ik informeer bij Anna en George of zij misschien een idee hebben en George stelt voor om bij een paar wijnboeren te informeren en wat woonruimte betreft hebben ze ook wel een paar ideeën. Ik had ook een advertentie gezien van een aardig restaurant in de buurt en had daar mijn cv afgegeven, de advertentie stond nog maar een paar dagen op internet en de chef vertelde me dat hij al meer dan 30 reacties had gehad.... ik geloof niet dat dit hem wordt. Later als ik met George de tofu aan het maken ben vertelt hij van de plannen die ze hebben rondom de tofu. Hij verteld dat ze eigenlijk wel iemand willen aannemen zodat hij wat meer tijd heeft om in de tuin kan werken..... mmmm hé George, en wat zal het werk nu zoal inhouden vraag ik zo want je weet ik en op zoek naar werk....George had er helemaal niet bij nagedacht toen ik hem vroeg dat ze zelf ook naar iemand op zoek waren.

En op zich lijkt het me wel wat, het houd wel in dat ik veel met George zal samenwerken en dat kon nog wel eens vermoeiend zijn.... Hij praat namelijk nogal veel, tot in de details en met name als het verhaal wat technisch word en hij veel getallen gaat gebruiken dan raak ik de draad kwijt. En in het begin wil je beleeft zijn en luisteren naar het verhaal wat hij verteld maar al gauw blijkt dat je niet eens echt hoeft te luisteren als je af en toe gewoon maar ja en euheu zegt is het al goed, maar al met al wel erg vermoeiend. Afijn, wat het werk betreft moet ik maar met Anna overleggen want zij gaat over het aannemen van personeel enzo. De baan op zich zal vooral inhouden dat ik help met het maken van tofu en daarnaast het bakken van muffins(gemaakt van soja) tofudips en andere producten. Helaas kunnen ze me echter alleen maar een parttime baan aanbieden, dus ik bedacht dat als ik er nu een andere parttime baan bij zoek dan kan ik op zoek naar een appartementje of iets. Maar als ik later nog wat meer over nadenk lijkt me dat toch niet zo'n goed idee als je ergens wilt gaan wonen om dan met twee banen te beginnen is niet erg handig. Dus ik besluit uiteindelijk om op zoek te gaan naar een fulltime baan.

Op kijiji.ca een soortgelijke als marktplaats.nl zie ik een advertentie voor een kok in een restaurant in Wolfville, ik bekijk vluchtig de website en stuur een klein mailtje met mijn cv. Inmiddels ben ik ook druk op zoek naar een appartementje maar heb nog niet veel geluk, ik probeer veel mensen te bellen of te mailen maar ik krijg maar geen respons. Dan komt er een reactie van het restaurant in Wolfille, of ik werk heb en anders langs wil komen voor een gesprekje.... Geen probleem dus ik denk toch maar even de website beter bekijken. En dan wordt ik toch wel een beetje zenuwachtig als ik lees wat de chefzoal gedaan heeft en dat het restaurant toch wel erg goed staat aangeschreven. Maar de zenuwen blijken overbodig te zijn, de chef is erg vriendelijk en vertelt me over het restaurant en geeft een kleine rondeleiding en stelt voor om die avond een paar uurtjes te komen kijken en eventueel meehelpen om te zien of het wat is. Dus loop ik die avond een paar uurtjes mee, ik help met het maken van een soort krokante visburgers gemaakt van vis, uien en aardappelen. En ik kijk hoe de gerechten worden doorgegeven. Heather is onverwacht redelijk druk en zij werkt hier ook nog maar een paar dagen. Maar mijn eerste indruk is positief en het lijkt me wel wat ik kan hier veel leren en wat ik vooral interessant vind is het feit dat degene die hier voornamelijk al het banketwerk doet een vervanger nodig heeft.En stokbrood, focaccia en ander broodjes bakken en cheescake, biscotti en ijs maken dat lijkt me wel wat. Afijn, de volgende dag heb ik weer een gesprekje met de chef en het komt erop neer dat ik de maandag daarop kan beginnen met werken.

Diezelfde dag bel ik over een advertentie in de krant voor een appartement en ik krijg zowaar iemand aan de telefoon, een half uur later sta ik voor een appartement waar ik niet naar binnen kan. De dame in kwestie verontschuldigt zich maar de deur klemt en ze krijgt hem niet open. Ik gluur door het raam (het staat leeg) en wat ik zie ziet er goed uit, het is niet groot maar ook niet te klein en de prijs is erg aantrekkelijk. De buurt is rustig en vlak bij een park dus ik ben wel geïnteresseerd. We spreken af dat ik een paar dagen later nogmaals kom kijken als de timmerman is geweest om de deur te maken en dat ik dan een besluit neem. Maar ik weet nu al dat ik het graag wil hebben. Wat een geluk zeg een baan en een appartement op één dag....

Inmiddels ben ik begonnen bij www.tempest.ca en ben ik ondertussen druk bezig met het inrichten van mijn nieuwe stekje. Het appartementje is er één uit een rijtje van 12 en komt met een koelkast en een fornuis, verder is er een wasmachine en een droger die je voor e 1 dollar per keer kan gebruiken, dat scheelt alweer een hoop in aanschaf van apparatuur.Via de voordeur kom je direct in de woonkamer, het heeft een slaapkamer van hetzelfde formaat als de woonkamer en daartussen si de keuken en de badkamer.Tot nu toe heb ik een bed een stoel en een tafeltje en wat keukenspullen, de rest komt nog maar het voornaamste heb ik in ieder geval. Nu nog op zoek naar een internetprovider en telefoon aansluiting en dan ben ik zo goed als gesetteld.

Dus.... Even rust, niet meer op zoek naar een nieuwe slaapplaats of een verblijfplaats voor een paar weken. En of dit de plaats is waarnaar ik op zoek was.... Ik weet het niet dat zal uit de toekomst moeten blijken.

Tot zover mijn verhaal, groetjes en tot de volgende keer, Gabriëlle