Big Surprice
Hi Everyone
It is time for another story on my blog because it's been far too long since the last time I wrote. Many of you know I had planned a trip to Netherlands because my sister's 25th wedding anniversary and it had been two years since I had been in Holland so a good reason for a trip. I had booked my trip sometime last year but later on I saw a course on the internet that looked very interesting, only this was in the week before I would arrive. So I informed whether there are other data that would come from me would be better but that was not the case. So I called to ask if there would be more data available in the time that I would be in Holland, unfortunately there as not. So I decided to change my ticket and come a week earlier. I had told a couple people what I had planned but my mother, brother and sisters didn't know I was going to surprise them. I had a lot of fun but also doubted a bit if I should tell them because everyone was looking forward to the day that they would pick me up from the airport, and I felt a little bit guilty for taking that away from them. But with some small white lies to my family I have kept the secret anyway. It would be the perfect surprise. It was my mother's Birthday the Wednesday before I would arrive and it seemed she would celebrate it on the Saturday when I would arrive in Holland that would be perfect that way I could surprise the whole family at once.
That Friday George brought me to the airport, with lots of time to check in when we noticed that the flight had been delayed with an hour. They told us it was because the plane had arrive late but would not be further delayed, so we spent some time at the airport and later on George and I said goodbye and I headed to the gate. Only to see that the plane was delayed with another hour so I asked if I would still be on time for my connection to Reykjavik and Amsterdam. But that should not be a problem I would have enough time to get to my other flight. Because I rebooked my flight I now had to go from Halifax to Toronto to Reykjavik to Amsterdam instead of leaving Halifax going to Europe. It turned out that the delay was caused by bad weather in Toronto and the airport had some technical difficulties. We were not cleared for landing and had to circle for a bit and I started to worry about my connection. They told me that a lot of flights had bean canceled or delayed and with a little luck my connection would be delayed as well.... I was not that lucky my flight to Europe had left on time when we finally landed. By now it is 10 pm and there no more flights leaving to Amsterdam. Because a lot of people were stranded by missed connections the hotels near the airport were fully booked and I spent the night at the airport where I tried to get another flight through the internet. Eventually around 3 am I gave up, and decided to try to get some sleep in a row of chairs, that is not easy especially if every half hour they announce to not leave your luggage unattended.
Anyway the next morning I try to see if there is a flight at some of the desks and through the internet time is running out, my mother had decided to celebrate her birthday on Sunday instead of Saturday so I still had the chance to surprise all of them. But with my course starting on Monday on the other side of Holland didn't give much time. I saw my whole surprise fall apart, because if I would arrive late in the day, I would go straight to my nice where I could stay during the course and then now one would now that it I was in Holland already But this time I was lucky, eventually I found a flight that put me in Amsterdam on Sunday morning with enough time to surprise everyone. I had called a friend and asked if they could pick me up from the airport and bring me to my mom's place and she was happy to do so.
At the apartment building we had to come up with another white lei to get in to the building, so my friend rang the doorbell and asked if it would be okay visit for a cup of coffee. My Mother who had now idea said sure now problem come on up. So they took the elevator and I took the stairs... I hear them at the door and get in and then I took my luggage out of the elevator and rang the doorbell. It took a while but then my brother opens the door and stares at me.... Finally he you're a week too early. One of my sisters realizes what is going on and says that's Gabrielle... but no one is responding and before I know it she's at the door as well and then the rest of them is realizing what just happened and is gathering in the hallway to welcome me. A very successful surprise I can say. Later that afternoon I take a refreshing shower after two days of traveling and I am ready to get back on the bus and train to go to my cousin where I would stay during the course. Once there we sit and talk a lot and before we now it it's time to go to bed.
The course is a practical 2 day course for beginners covering the techniques required to create moulded chocolates, novelty figures, truffles and hand dipped chocolate we are having and small group of 7 people all with different backgrounds. One has a small catering company the other makes cakes to order another one has an ice cream parlor and there are two that work for the company itself and this way the learn more of the product that they sell. In the morning we start with some theory about the chocolate and in the afternoon we start working with chocolate, it is a lot of information but lost of fun. That evening begins the strike rather than fatigue. The next day we have another trainer and after a little bit of theory we are working with the chocolate where we left off the other day. At the end of the day we got a really nice book about chocolate with a lot of recipes and we got to take all the chocolate that we made back home which turned out to be almost 3 kg.
Meanwhile it's already bean a week that I arrived in the Netherlands to see friends and family .I have a pretty tight schedule and I don't want to cut anyone short which seems impossible to do in 5 weeks. The weird thing is it seems like I've never left and I am back into the Dutch rhythm and habits. And in this short time I think I already traveled about 800km and there will be a lot more.....
That's my story so far from Holland, talk to you next time, Gabrielle
Lange reis
He Hallo Allemaal
Hoogste tijd voor weer een verhaal op mijn blog want het is alweer veel te lang geleden. Zoals vele van jullie wel weten had ik een reis naar Nederland gepland dit jaar, mijn zus viert haar 25 jarige bruiloft en het was voor mij alweer twee jaar geleden sinds ik in Nederland was geweest dus een goede reden om weer eens naar Nederland te komen. Ik had mijn reis geboekt ergens vorig jaar maar zag later een cursus op internet die in NL gegeven werd waar ik wel in geïnteresseerd was. Het was alleen in de week voor ik aan zou komen. Dus ik geïnformeerd of er nog andere data zouden komen die mij beter uit zouden komen maar dat was niet het geval. Dus had ik besloten mijn ticket om te boeken en eerder naar NL te komen. Ik had een paar mensen verteld wat ik van plan was maar mijn moeder, broer en zussen wisten van niets, ik was van plan ze te verrassen. Ik had enorm veel voorpret maar twijfelde ook een beetje want het werd mij al gauw duidelijk dat bijna iedereen een vrije dag had opgenomen om mij van Schiphol op te halen en enorm naar dit uitje uit keek. Maar met wat kleine leugentjes naar mijn familie heb ik het toch geheim gehouden. Het zou de perfecte verassing zijn. Mijn moeder was de woensdag voor vertrek jarig en zou het die zaterdag daarna vieren wat voor mij goed uitkwam want dat was de dag dat ik zou aankomen in Amsterdam en op die manier zou ik iedereen in een keer kunnen verassen op de verjaardag.
Op de dag van mijn vertrek brengt George me naar het vliegveld en daar aangekomen, we zijn ruim op tijd zien we dat mijn vlucht een uur vertraging heeft, dat kwam doordat het vliegtuig laat was aangekomen en het zou geen verdere vertraging oplopen. Dus wij vermaken ons een tijdje op het vliegveld en ik ga uiteindelijk door de douane om naar de gate te gaan. Eenmaal daar aangekomen zie ik echter dat we nog meer vertraging hebben opgelopen en ik vraag of ik mijn aansluiting nog wel zal halen. Nou dat was geen probleem ik had nog ruim een uur om over te stappen dus ik hoefde me geen zorgen te maken werd mij verteld. Daarna werd de vlucht nog een stukje verschoven maar ik had nog steeds voldoende tijd. Doordat ik een week eerder naar NL ging moets ik eerst Van Halifax naar Toronto en toen van daar uit naar Reykjavik en Amsterdam, in plaats van Halifax naar Reykjavik en Amsterdam. Mijn vlucht naar Toronto had vertraging opgelopen omdat het daar slecht weer was maar eenmaal boven Toronto waar we niet direct konden landen bleek ook nog eens dat het vliegveld ook technische problemen had waardoor er veel vluchten waren geannuleerd of vertraging hadden opgelopen. Met een beetje geluk was had mijn volgende vlucht ook vertraging opgelopen en kon ik nog overstappen, helaas toen ik eenmaal mijn bagage had bleek dat ik mijn vlucht gemist had. En die avond was er geen andere vlucht meer naar Amsterdam. Doordat er vele mensen gestrand waren door gemiste aansluitingen waren de hotels dichtbij het vliegveld volgeboekt en heb ik de nacht op het vliegveld doorgebracht waar ik via internet proberende een andere vlucht te boeken. Uiteindelijk rond 3 uur nachts geef ik het op en probeer wat te slapen op een rij stoelen, dat valt niet mee zeker niet als er elk half uur omgeroepen word dat je de bagage niet onbeheerd moet achterlaten omdat dan het vliegveld personeel dan genoodzaakt is het in beslag te nemen vanwege veiligheids omstandigheden.
Afijn de volgende morgen informeer ik bij verschillende balies voor een vlucht en kijk nog op internet, de tijd begint te dringen, mijn moeder had bestolen haar verjaardag op zondag te vieren dus ik heb nog een kans ze allemaal te verrassen. Mijn cursus begint op maandag en is aan de andere kant an NL en ik kon bij mijn nicht overnachten om de reistijd te verkorten. Maar dan moest ik wel een vlucht zien te vinden die mij op tijd in Nederland zou brengen. Ik zag mijn hele verrassing al in duigen vallen want als het een beetje tegen zou zitten zou ik meteen door moeten reizen naar mijn nicht om de cursus niet te missen en dan zou mijn familie niet weten dat ik al in Nederland was. Ik had uiteindelijk geluk mijn nieuwe vlucht bracht mij zondagochtend in Amsterdam met nog voldoende tijd om naar mijn moeder te gaan waar iedereen op de koffie zat. Ik had een vriendin gebeld en gevraagd of zij mij wilde ophalen en naar mijn moeder wilde brengen en dat was geen probleem.
Eenmaal bij de flat aangekomen belt mijn vriendin aan met een smoesje dat ze op de koffie komt en niets vermoedend doet mijn moeder de beneden deur open, zij gaan via de lift naar boven en ik neem de trap. Ik hoor dat ze binnen gelaten worden en de deur gaat weer dicht. Ik haal mijn spullen uit de lift en dan is het mijn buurt om aan te bellen. Het duurt even maar dan doet mijn broer de deur open en staat mij aan te staren en zegt uiteindelijk ‘ ja, maar jij bent een week te vroeg...' Na een dikke knuffel hoor ik mijn zus ongelovig zeggen dat is Gabrielle de rest zit haat wat ongelovig aan te kijken, als het dan uiteindelijk tot iedereen door dringt wat er aan de hand is staat iedereen in de gang om me te verwelkomen. Een zeer geslaagde verrassing kan ik wel zeggen. Later die middag neem ik een heerlijk verfrissende douch na twee dagen reizen en maak ik me klaar om weer op de bus en trein te stappen naar mijn nicht te gaan vanwege de cursus. Daar aangekomen zitten we nog even bij te kletsen en voor we het weten is het al middernacht en tijd om naar bed te gaan.
De cursus heet starten met Chocola en geeft uitleg over de herkomst van chocolade en hoe je onder andere bonbons, de vulling en decoraties van chocola maakt en waar je al zo op moet letten. We zijn met en klein groepje van 7 mensen met allemaal een ander achtergrond.De ene heft een klein catering bedrijfje de ander een ijssalon weer een ander maakt taarten op bestelling en wat mensen van het bedrijf zelf die op deze manier meer van het product leren wat ze moeten verkopen. In de ochtend hebben we theorie en in de middag beginnen we te werken met chocola, het is veel informatie maar wel erg leuk. Die avond begint de vermoeidheid dan toch wel een beetje toe te slaan. De volgende dag hebben we een andere trainer en na een klein stukje theorie gaan we al gauw aan de slag met de chocola waar we die dag daarvoor gestopt waren. Aan het eind van de dag krijgen we tot mijn verbazing een erg mooi boek waarin van alles en nog wat staat over chocola en vele recepten om uit te proberen. En kunnen we alles wat we gemaakt hebben mee naar huis nemen wat naar mijn schatting bijna 3 kg aan chocola is.... He wat rottig.
Ondertussen ben ik alweer een week in Nederland en heb ik al aardig wat afgereisd naar vrienden en familie. Ik moet zeggen dat ik een vrij strakke planning heb om iedereen te zien en ik wild an ook niemand te kort doen maar het lijkt dat 5 weken niet lang genoeg zal zijn. Het rare is wel dat het lijkt of ik nooit ben weggeweest en je stapt zo weer in het Nederlandse ritme en gewoontes. En ondanks dat ik nog maar kort in Nederland ben heb ik denk ik er al zo'n 800 km op zitten en daar komt nog veel meer bij....
Tot zover mijn verhaal vanuit Nederland, groetjes en tot hores, Gabrielle
My Birthday
Hello Everyone
It is much too long ago since the last time I wrote I know. But here is a small update of my life in Canada. Firstly, I would like to thank everyone for the messages, cards and congratulations for my birthday. This year you could say it was kind of a magical number and the people who know me know that I am not a big fan of celebrating my own birthday. I usually leave it for what it is, and many wondered whether I would celebrate it this year or even tell anyone that it was my Birthday at all. Because my Birthday was on a Monday I had the following idea. On Monday evening we mostly go to Paddy's Pub where there is an open mic, now I told a number of people told that when I was in the Dutch Navy I sang with a band. With the result that, some people insisted of me going up and sing at the open mic. Now they do say that life begins at 40 and something like having a second childhood at 40 or just call it a midlife crisis whatever ... So I figured this is a good opportunity to once again pick up the microphone and sing a song. So on the 5th the Hupman Brothers would open the evening at Paddy's. Bryan one of the brothers agreed on helping me out ... and a couple weeks before that night we practiced a song from a Dutch artist Ilse de Lange and by the end it sounded good enough, the plan was to have a couple songs ready but it somehow we did not get to practice anymore after that. So by the time it turned March 5th I was getting pretty nervous. By the time we came to the pub that evening I heard that there was no spot left is the evening was fully booked ... on the one hand I'm relieved but on the other hand, it was a pity because of course I had told everyone with my big mouth that I would go... singing... The funny thing was that there were a lot of Birthdays that evening, one of the bands their drummer had his birthday and another band there is the keyboard player had his birthday. Anyway, the band that opens the evening also ends the evening and while the Hupman Brothers are ready to go up again I got to sing my song. I'm pretty nervous by that time and George is standing there recording everything with a video camera. The responses are positive but the perfectionist as I am, I did not think it was going all that well. And I had promised you guys that I would show you the recording but somehow I cannot open the file on my computer... and that's really no excuse because I didn't think it was not good enough but I don't have the right program on my computer to open the file. And despite of the fact that I found that my singing was not so fantastic, we had a very wonderful evening. And I can actually say that I got up there to sing and that is something not everyone does ... if I will do that again remains to be seen. After the party in Paddy's Pub had ended we went home to George's place, I continue the party and were everyone enjoys a piece of cake that I had made for the occasion. Around 2 am I had partied enough and I crawled in to bed with a good feeling, I had a very nice birthday .... and had sung my one song.
Now I know that a number of people are wondering who is this George .... Well I will tell you.I know George from the restaurant where I had first worked in Wolfville the Tempest. Despite that I no longer work there, we still stayed in touch. And now, it turns out that I am gonna live with George and Heather who also works at Tempest. A friend of George has a House what he rented out but had been empty for a while. It was obvious that George wanted to live there but to be able to pay the rent he needed some roommates, Heather was also looking for a new place to live and after she had seen the House she was sold. I wasn't really looking for other place but when I saw the House I had also felt like I could easily live there. But I was not so sure if Heather and George wanted me as there roommate or vice versa, I finally decided o go for it and by the end of this month, I'll move to the Ridge house. It is no big move because the House is less than a 10-minute walk from where I live now, it's on a hill and has views of Gespereau Valley on the one side and on the other hand, you can see the Minas Basin. It is a fairly large house with upstairs and downstairs two bedrooms and a bathroom, there is a large living room and a spacious kitchen and there is lots of space around the house to have a pool in the summer and have a nice vegetable garden as well .... I'll be moving into one of the bedrooms upstairs at the front of the House which also has a large veranda. But I will soon take some pictures so that you can see what it all looks like.
At work everything goes is okay the end of the school year coming close, the last classes are April 9th and the last meal for the students will be served on April 26th. I will continue to work through the month of May because of all kinds of catering events and then I am done ... they will lay me off until somewhere the third week of August. Most of the staff will be laid off every summer and will come back with the new school year in the meantime you can get unemployment. For that will be perfect for me because I have booked a ticket for a few weeks to go to the Netherlands in June. My oldest sister has her 25th wedding anniversary this year what they would like to celebrate with family and friends, so a good opportunity to visit Holland. Which I really am starting to look forward to, it will be so nice to see everyone again.
So far my little update, greetings and until next time, Gabrielle
Mijn Verjaardag
Hallo Allemaal
Het is weer veel te lang geleden sinds de laatste keer dat ik geschreven heb ik weet het. Maar hier dan toch weer een kleine update van mijn leven in Canada. Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor de berichtjes, kaartjes en felicitaties voor mijn verjaardag. Dit jaar was een kroonjaar kan je wel zeggen en de mensen die mij wat langer kennen dan vandaag weten dat ik niet zo'n fan ben van het vieren van mijn eigen verjaardag. Meestal laat ik het voor wat het is, en velen vroegen zich ook af of ik het dit jaar dan wel zou vieren. Omdat ik op een maandag jarig was had ik het volgende bedacht. Op maandag avond gaan we meestal naar Paddy's Pub waar een open mic gehouden word, nu had ik een aantal mensen verteld dat toen ik bij de Marine werkte ik in een bandje gezongen had. Met als gevolg dat onder andere George erop aan drong om toch ook eens wat te zingen. Ze zeggen toch dat het leven pas begint bij 40 en dat je dan aan je tweede jeugd begint... Dus ik dacht dit is een goede gelegenheid om weer eens de microfoon te pakken en wat te zingen.
Die bewuste avond zouden de Hupman Brothers de avond openen en Bryan één van de Hupman Brothers wilde mij wel helpen... twee weken voor de bewuste avond hadden we wat geoefend met een nummer van Ilse de Lange en dat ging redelijk goed, het plan was om nog een paar nummers in te studeren maar dat kwam er maar niet van. Dus tegen de tijd dat het 5 maart werd begon ik toch aardig zenuwachtig te worden. Als we die avond bij de pub komen hoor ik dat er geen plek is de avond is volgeboekt... aan de ene kant ben ik opgelucht maar aan de andere kant is het toch wel jammer want ik had natuurlijk iedereen met mijn grote mond verteld dat ik zou gaan zingen ..... Het grappige is dat er erg veel jarige zijn die avond, van een van de bandjes is de drummer jarig en een ander bandje daar is de toetsenist jarig. Afijn, de band die de avond opent sluit ook de avond af en terwijl de Hupman Brothers weer klaar zijn om op te treden kan ik alsnog een nummertje zingen. Ik ben inmiddels behoorlijk zenuwachtig en George staat klaar alles op te nemen met video. De reacties zijn positief maar ikzelf perfectionist als ik ben, vind het niet echt bijzonder. En ik had jullie graag de opname willen laten horen maar op een of andere manier kan ik het documentje niet op mijn computer openen... en dat is echt geen excuus omdat ik het zelf niet goed genoeg vond maar ik heb niet het juiste programma op mijn computer. Ondanks dat ik mijn optreden niet zo fantastisch vond hebben we een erg gezellige avond. En we ik heb het toch maar even gedaan en dat kan niet iedereen zeggen... of ik het nog een keer zal doen dat valt nog te bezien. Nadat het feest in Paddy's Pub is afgelopen gaat het feest verder bij George thuis, ik had twee taarten gebakken een mokka en aardbeien en iedereen geniet van een stukje taart. Rond een uur of twee houd ik het toch wel voor gezien en kruip ik in bed met een goed gevoel, ik heb een gezellige verjaardag gehad....en weer een keertje gezongen.
Nu weet ik dat een aantal mensen zich afvragen wie is die George.... Nou dat zal ik vertellen. George heb ik leren kennen bij Tempest het restaurant waar ik eerst gewerkt had. Ondanks dat ik daar niet meer werk heb we nog steeds contact met een aantal collega's. En nu wil het zo zijn dat ik zelfs ga samenwonen met twee van hen George en Heather. Een vriend van George heeft een vrijstaand huis wat hij verhuurd maar wat leeg stond. Voor George was het wel duidelijk hij wilde er graag wonen maar om de huur te kunnen betalen waren er wat huisgenoten nodig, Heather was op dat moment ook naar woonruimte en nadat ze het huis gezien had was ze verkocht. Ikzelf was niet echt op zoek naar andere woonruimte maar toen ik het huis zag had ik ook zo iets van nou ik zou hier best kunnen vertoeven. Maar ik was er niet zo zeker van maar Heather en George wilde me graag als een huisgenootje hebben en heb ik uiteindelijk mijn huur opgezegd en verhuis ik aan het eind van deze maand naar the Ridge house. Het wordt geen grote verhuizing want het huis is nog geen 10 minuten lopen bij mij vandaan, het staat op een heuvel en heeft aan de ene kant uitzicht op Gespereau Valley en aan de andere kant kan je de Minas Basin zien. Het is een redelijk groot huis met boven en benden twee slaapkamers en een badkamer, grote woonkamer en een ruime keuken n daarbij komt een grote lap grond genoeg om inde zomer het zwembad op te zetten en een moestuin aan te leggen.... Laat de zomer maar komen. Ik krijg een slaapkamer boven aan de voorkant van het huis wat overigens ook een grote veranda heeft. Maar ik zal gauw wat foto's maken zodat jullie kunnen zien wat mijn nieuwe stekkie word.
Met het werk gaat alles goed het einde van het schooljaar komt in zicht, de laatste lessen zijn 9 april en de laatste maaltijd voor de studenten is 26 april. Ik zal blijven werken tot en met de maand mei vanwege allerlei catering evenementen en dan houd het voor mij op... dat wil zeggen ik krijg mijn ontslag om daarna eind augustus weer terug te komen. De meeste personeelsleden worden elke zomer ontslagen en komen met het nieuwe schooljaar weer terug in die tussentijd kan met een ww uitkering krijgen omdat het als een seizoensbaan gezien word. Het komt voor mij goed uit want ik heb een ticket geboekt in juni voor een paar weken Nederland. Mijn oudste zus is dit jaar 25 jaar getrouwd wat ze graag met familie en vrienden willen vieren dus een goede reden om naar Nederland te komen. Waar ik nu langzamerhand toch wel uit begin te kijken het zal erg leuk zijn om iedereen weer eens te zien.
Tot zover mijn kleine update, groetjes en tot de volgende keer, Gabriëlle
Good... ?!?! of the New Year
Hello Everyone
You never know what the New Year will bring but I wish that it will be a good and healthy year for everyone. Sometimes you can also ask yourself whether the beginning of the year will also be the leading for the rest of the year. I will tell you how my year started. As you may have read I had my mother to visit during the holidays and after New Year Day she was still with me for a few day before she would go back home. We have had a few nice days in which I could show her even more of Nova Scotia. So we went to Peggy's Cove, the most visited attractions of Nova Scotia. We had nice weather which made the drive along the coast is even more impressive.
But on Thursday came an end to the holiday and we left for the airport around noon. As a farewell gift we got some snow flurries that later on turned in to a blizzard. After an half hour drive my car started to stutter and that didn't feel good. When I parked beside the road to check what was wrong it would not start again. So here we are then, somewhere along the highway in a continuing blizzard on our way to the airport. I first tried to call a friend, but he could not help us at that time. So I called to my work for what phone numbers of a taxi and a tow truck .... Mmmmm déjà vu. I try a few numbers but nobody answers the phone, so I called back to work for a few other numbers. Eventually I get me a company on the phone, but they cannot help and he gives me another phone number. Meanwhile my phone is telling me... you have 7 minutes left .... Which are disappearing fast if you call long distance I you can tell you that. I try another taxi company and luckily they can help us, I tell that I don't have much more credit on the phone and this friendly man offers to call a tow truck for me. And there will be a taxi with us within 15 a 20 min to pick us up. Later on the tow truck company calls me but while we talk about how or what and my phone dies.... So here are and waiting in anticipation of what is to come and my mother begins to wonder whether she will catch her flight on time. But then the taxi comes and it turns out to be a very luxurious car, Brian the driver is very friendly and lends me his phone so I can call the tow truck back and he then informs if the plane is still leaving on time and about half an hour later we arrive at the airport. ... We have lots of tie to check-in and this time my mom goes trough without problems.
After we said goodbye I go looking for a card to upgrade my phone that crazy enough they do not sell at the airport, but Brain who kept waiting stops at a gas station where I can upload my phone again. He brings me to Halifax where I had a 2 day course and where I hopefully will get a ride back home with one of my colleagues who are following the same course. The course had started at 9 that morning and by the time I arrived it was 3 in the afternoon. By now I had been in contact with the garage but they could not yet tell me what was going on with the car was ... However, they were just in time before my car was impounded because he stood along the highway. We agree to call again the next day and with a bit of luck I can get my car on the way home again. Around 5 pm my colleague drops me off at home and while I walk to the door I realize that my house key is still in the car whit all my other keys.... mmmmm, I call my landlord but she is not at home so I'm visit a friend where I can warm up with a nice cup of tea and when I try again my landlord is home and she is so friendly to open the door for me.
The next day I can get my car after the course in Halifax in a small town about a half an hour drive from Wolfville. The damage is not too bad ... it turns out that it had been an ignition coil. And then it turns out that they could repair the damage from the ditch before Christmas for a small fee of $ 400 and that is lot different than the garage where I had an appointment that could fix my car for a sum of $ 1200.... Guess who is going to fix my car. So .... All in all I am kind of glad that again I had some bad luck with my car.
So far my beginning of the New Year, talk to you next time, Gabrielle
Goed…?!?! begin van het Nieuwe Jaar
Hallo Allemaal
Je weet nooit wat het nieuwe jaar zal brengen maar ik wens dat het voor iedereen een goed en gezond jaar mag zijn. Je kunt je soms ook afvragen of het begin van het jaar ook toonaangevend zal zijn voor de rest van het jaar. Ik zal vertellen hoe mijn jaar begon. Zoals jullie hebben kunnen lezen was mijn moeder op bezoek tijdens de feestdagen en na de jaarwisseling was ze nog een paar dagen bij mij voordat ze weer naar huis zou gaan. We hebben een paar mooie dagen gehad waarin ik haar nog meer van Nova Scotia heb kunnen laten zien. Zo zijn we naar Peggy's Cove, een ven de meest bezochte attracties van Nova Scotia. We hadden mooi weer waardoor de rit langs de kust nog indrukwekkender is.
Maar op donderdag kwam er dan toch een eind aan de vakantie en waren we rond 12 uur op weg naar het vliegveld. Als afscheid kregen we onderweg nog wat sneeuwvlokjes wat later in een behoorlijke sneeuwbui veranderde. Halverwege begon mijn auto wat te stotteren en dat voelde niet goed. Toen ik naast de weg parkeerde en de auto opnieuw wilde starten kreeg ik hem niet meer aan de praat. Tja, daar zit je dan ergens langs de snelweg in een hevige sneeuwbui op weg naar het vliegveld. Ik probeerde eerst een vriend te bellen aar die kon ons op dat moment niet helpen. Dus belde ik naar mijn werk voor wat telefoonnummers van een taxi en een sleepwagen.... Mmmmm déjà vu. Ik probeer een paar nummers maar niemand neemt op dus ik weer naar het werk gebeld voor een paar andere nummers. Uiteindelijk krijg ik een taxi aan de lijn die me niet kan helpen maar mij wel een ander nummer geeft. Ondertussen verteld mijn telefoon mij dat ik nog 7 minuten beltegoed heb.... En die zijn snel op als je buiten jou regio belt kan ik je wel vertellen. Ik probeer een ander taxi bedrijf en die kunnen ons wel helpen, ik vertel dat ik niet veel beltegoed meer heb en de beste man belt voor mij een sleepwagen. En verteld dat er een taxi binnen 15 a 20 min bij ons zal zijn. Later wordt ik gebeld door een sleepwagen maar terwijl we overleggen over hoe of wat zijn mijn belminuten op.... Daar zitten we dan in afwachting van wat komen gaat en mijn moeder begint zich af te vragen of ze haar vlucht wel zal halen. Maar dan komt de taxi het blijkt een zeer luxe wagen te zijn, Brian de chauffeur is erg vriendelijk en leent mij zijn telefoon zodat ik de sleepwagen kan terug bellen en daarna informeert hij of het vliegtuig op tijd vertrekt en zo'n half uur later zijn we op het vliegveld.... We zijn ruim op tijd en het inchecken verloopt dit keer zonder problemen.
Nadat we afscheid hebben genomen ga ik op zoek naar een telefoonkaart die ze gek genoeg niet op het vliegveld verkopen, maar Brain die is blijven wachten stopt bij een tankstation waar ik gelukkig weer mijn telefoon kan opladen. Hij brengt me naar Halifax waar ik die dag een cursus heb en waar 2 andere collega's dezelfde cursus volgen en ik hoop met een van hen mee naar huis te kunnen rijden. De cursus van twee dagen was die dag om 9 uur begonnen en toen ik eenmaal het lokaal binnen stapte was het 3 uur. Inmiddels had ik weer contact gehad met de garage maar die konden me nog niet vertellen wat er met de auto aan de hand was... ze waren echter net op tijd voordat mijn auto in belslag werd genomen omdat hij langs de snelweg stond. We spreken af dat ik de volgende dag terug bel en met een beetje geluk kan ik hem op weg naar huis weer ophalen. Rond vijf uur zet mijn collega mij af bij huis en terwijl ik naar de deur loop realiseer ik me dat mijn huis sleutel nog aan de ring van mijn auto sleutel zit....mmmmm, ik bel mijn huisbaas maar die is niet thuis dus ik ga bij een vriend langs waar ik kan opwarmen met een bakje thee als ik later mijn huisbaas bel krijg ik haar wel te pakken en ze is zo vriendelijk om voor mij de deur te openen.
De volgende dag kan ik na de cursus in Halifax mijn auto ophalen in een klein plaatsje een half uur van Wolfville. De schade blijkt reuze mee te vallen... het blijkt een spoel van de startmotor te zijn geweest en al met al valt de rekening reuze mee. Een andere meevaller is dat ze mijn schade van de slippartij voor kerst voor een kleine 400 dollar kunnen maken en dat is even heel wat anders dan de garage waar ik een afspraak had gemaakt die ij voor dezelfde reparatie 1200 dollar in rekening wilde brengen.... Die heb ik dus maar even geannuleerd. Dus..... al met al ben ik aan de ene kant blij dat ik wederom pech had met mijn auto.
Tot zover mijn begin van het nieuwe jaar, groetjes en tot de volgende keer, Gabriëlle
In the Ditch
Hi Everyone
Today it is Boxingday and my mother and I are still at Jackie and Douglas in Shelburne what turned out to be quiet an adventure to get there. But I will start at the beginning. On Monday morning December 19 very early, my sister, brother-in-law and my mother went to Schiphol, Amsterdam airport, they arrive in plenty of time and had planned to have breakfast together before the departure of my Mom once she was checked in. Because the ticket is bought online she first needs to get a boarding pass. So she got the boarding pass and then it tuned out she needed a visa, not so much for Canada but for the States. She has no direct flight and will make a stop for about 4.5 hours in Boston. And Yes .... for those few hours you need a visa...those Americans .....So on to the computer where you could buy the visa which is not easy to figure out, and turns out to be about half an hour later they have finally got a visa and it is time to check in.... But then the number of the visa does not show up in the computer ... aaahhhhh. So on to another desk where a friendly lady helps them to check in so finally they are done. But now so much time has passed that it is already time to go through Customs and board the plane instead of sitting down and have breakfast or a coffee together before Mom leaves for Canada. I am very happy that my sister and brother-in-law were there because if my mother had to do this all by herself I do not know whether she would be in time to time board the plane. The rest of her journey continues without problems, in Bosten someone is waiting for her who helps her with switch planes and after more than 20 hours on the road I picked her up at the Halifax airport. By the time we got hoe and all the excitement is over, the fatigue takes over and it's time to go to bed. We open the suitcase and it looks like have been playing ball with it at the airports, everything is messed up .... But No, the US Customs had left a neat form behind that they had taken the freedom to view the contents of the suitcase.
The next morning I still have to go in for a few hours at work but in the afternoon we make a small tour in the area and my mother looks does not know where to look there is too much to see. What surprised her the most is the space and the different types of housing and it is also funny to see my surroundings where I am used to buy know trough her eyes. The next day we are taking a large tour through the Annapolis Valley where we ended up in a nice furniture/home decoration store to enjoy a very nice lunch. That evening we eat the lobster and crab that I had gotten from a colleague, something my mother never had eaten and enjoyed immensely.
On Thursday we are going for coffee at Anna and George (the people who make tofu) My mother still has to get a little bit used to speak English again, it has been at least 8 years since she had spoken it last. But she is doing pretty good and we are having such a good time that we ended up staying for lunch as well. But after that is time to say goodbye we still have some errands to run before we leave for Shelburne the next day. Also at the shops, my mother does not know where to look because many shops are way bigger the once in her hometown.
The following morning when we woke up everything was white, it had started to snow that night and it's still snowing when hit the road for Shelburne. But the roads are clear enough and it starts melting already, but does it looks like a Christmas card maybe we'll have a White Christmas this year? Later, we turn on a road which has not been cleaned yet so I take it slow and whill my mom my is taking pictures, I'm focusing on the road. But then I slide somewhat to the left and while I try to correct the slipping of the car we turn to the right and before we now we ended in a deep ditch next to the road.... Phffffffffff. It all went so fast .... but everything is okay we are not hurt and the car seems to be okay. I climb out of the car to see the damage and I see we ended almost 9 feet below the road ... small trees and bushes had stopped our gliding any further. When I am standing beside the road to make a phone call, two cars stop to ask if everything is alright. One of the two has a phone book in the car and we look for the number of a tow trucker in the neighborhood. After I have called I walk back down to my mother who is still in car and tell that we have to wait until help comes but it is better to in the car to stay where it is still warm. I go up to stand along the road and wait because we are not really visible from the road. While I wait almost every car stops to ask if I need help .... And I hear that there I am not the only one in the ditch, apparently another car ended there as well. After 15 minutes the tow truck is there and after helping my mom out of the car he starts pulling the car up. ... but somehow the cable snaps ...but after some help from passing truck he drags the car on the road again. While we are working on my car another one close to us starts slipping and ends up in an 45 ° angles on the edge of the road. Anyway, the damage considering is not bad, I lost the grill, a part of the bumper and a signallight. At the back is the bumper damaged but it seems that the motor is not damaged and I decide to continue our trip to the place of destination. The next day as Douglas and I take a closer look at the damage it shows that we have had been very lucky, the bumper was covering the exhaust. By the heat of the exhaust the inside of the bumper had started to melt what easy could have turned in to a fire can, we must have had a guardian angel with us the whole way.
But it's good to see Jackie and Douglas and we have a good time, on Christmas day we tackle some gifts under the Christmas tree from, on one way or the other Santa knew that we would be here. And that night we have a traditional Christmas dinner with Turkey, mashed potatoes, gravy and stuffing. But as they say 'time flies when you're having fun' in a few days we are going back to Wolfville, but I'll write more about that the next time ... hopefully without further accidents.
Till next time, Gabriëlle
In de sloot
Hallo Allemaal
Vandaag is het 2e Kerstdag en mijn moeder en ik zijn nog steeds bij Jackie en Douglas in Shelburne wat een behoorlijk avontuur was om daar te komen. Maar ik zal bij het begin beginnen.
Op maandagochtend 19 december erg vroeg vetrekken mijn zus en zwager met mijn moeder naar Schiphol , ze arriveren ruim op tijd en het plan is om samen voor het vertrek te ontbijten als mijn eenmaal ingecheckt is. Omdat het ticket online gekocht is moet er eerst een boarding pas gehaald worden. Bij het inchecken blijkt echter dat ze een visa nodig heeft, niet zo zeer voor Canada maar voor Amerika. Ze heeft namelijk geen rechtstreekse vlucht en zal een stop van ongeveer 4,5 uur in Boston maken. En Ja....voor die paar uur heb je een visa nodig.... het blijven Amerikanen. Dus op naar de computer waar het visa te kopen, wat niet eenvoudig blijkt te zijn en zo'n half uur later hebben ze eindelijk een visa en kan er ingecheckt worden.... Maar dan blijkt het nummer van het visa niet voor te komen in de computer...aaahhhhh. Dus naar een andere balie waar ze uiteindelijk vriendelijk geholpen worden en alles geregeld word. Maar inmiddels is er zoveel tijd verstreken dat het al tijd is om door de douane te gaan en in het vliegtuig te stappen er is geen tijd meer om samen te ontbijten of een bakje koffie te doen. Ik ben blij dat mijn zus en zwager erbij waren want als mijn moeder dit alleen had moeten uitzoeken weet ik niet of ze wel op tijd aan boord van het vliegtuig had gezeten. De rest van de reis verloopt eigenlijk zonder problemen, in Bosten word ze opgewacht door iemand die haar helpt met overstappen en na ruim 20 uur onderweg te zijn geweest haal ik haar van het vliegveld in Halifax. Eenmaal thuis gekomen en als alle opwinding voorbij is komt de vermoeidheid dan toch wel om de hoek kijken en is het tijd om naar bed te gaan. We openen de koffer en het lijkt of ze er aardig mee gegooid hebben op de vliegvelden.... Nee hoor, de Amerikaanse Douane had netjes een formuliertje achter gelaten dat ze de vrijheid hadden genomen om de inhoud van de koffer te bekijken.
De volgende ochtend moet ik nog een paar uurtjes werken maar in de middag maken we een kleine rondrit in de omgeving en mijn moeder kijkt haar ogen uit. Wat haar het meest verbaast is de ruimte en de verschillende soorten huizen en het is dan ook grappig om mijn omgeving door haar ogen te zien. De volgende dag maken we een grotere route waar we uiteindelijk in een leuke meubel/woningdecoratie winkel uitgebreid genieten van een warme lunch. Die avond eten we de kreeft en krab die ik van een collega had gekregen, iets wat mijn moeder nog nooit gegeten had en erg lekker vind.
Op donderdag gaan we op de koffie bij Anna en George (de mensen die tofu maken) Het is voor mijn moeder even wennen om weer Engels te spreken na zo'n 8 jaar maar ze weet zich aardig goed te redden het is zo gezellig dat we uiteindelijk ook voor de lunch blijven maar daarna toch gedag zeggen omdat we nog een paar kleine dingetjes willen halen voordat we de volgende dag naar Shelburne vetrekken. Ook bij de winkels komt mijn moeder ogen te kort omdat veel winkels vele malen groter zijn dan bij haar thuis.
De volgende ochtend worden we wakker in een witte wereld het is gaan sneeuwen die nacht en het sneeuwt nog steeds als we op weg gaan naar Jackie en Douglas. De wegen zijn aardig schoon en het begint hier en daar al te dooien maar het ziet er uit als een kerstkaartje misschien dan toch een witte Kerst dit jaar? Later draaien we een weg op die nog niet schoongemaakt is en we doen het dan ook rustig aan met mijn moeder naast me die druk foto's maakt van de omgeving concentreer ik me op de weg. Maar dan glijd ik iets naar links en terwijl ik probeer de corrigeren schuiven we over de weg naar rechts en voor we het weten staan we in een diepe greppel naarst de weg....Phffffffffff.
Het ging allemaal zo snel aar gelukkig hebben we beide niets en lijkt alles nog redelijk heel te zijn. Ik stap/klim uit de auto om de schade te bekijken en ik blijkt dat we bijna 3 meter naar benden zijn gegleden naast de weg... kleine boompjes en stuiken hebben onze glijpartij gestopt. Ik sta inmiddels met mijn telefoon langs de weg waar 2 auto's stoppen om te vragen of alles goed is. Een van de twee heeft een telefoonboek in de auto en we zoeken het nummer op van de takelwagen in de buurt. Nadat ik die gebeld heb loop ik weer naar beneden waar mijn moeder die nog in auto zit en vertel haar dat we even moeten wachten tot er hulp komt maar het beter is om in de auto te blijven waar het nog warm is. Ik ga langs de weg staan om de takelwagen op te wachten.... We zijn namelijk niet echt zichtbaar vanaf de weg. Terwijl ik wacht stopt bijna elke auto om te vragen of ik hulp nodig heb.... En ik hoor dat er verderop ook al een ander auto van de weg is geraakt. Na een kwartiertje komt dan toch de takelwagen en helpen we mijn moeder uit de auto die in de ware takelwagen plaats neemt.... Het zit niet mee de kabel schiet los terwijl hij de auto omhoog probeert te trekken maar na wat hulp van voorbijgangers slepen we de auto toch weer op de weg. Terwijl we hier mee bezig zijn beland een andere auto bij in dezelfde situatie maar deze blijft in een gevaarlijke hoek van 45 ° op het randje van de weg hangen. Afijn de schade valt in principe mee, de voorkant mist de grill en een deel van de bumper en een richtingaanwijzer. Aan de achterkant is de bumper behoorlijk beschadigt maar het lijkt erop dat er verder niet veel aan de hand is we hebben geen motorische schade en besluiten om toch rustig aan verder te gaan naar de plaats van bestemming. De volgende dag als Douglas en ik de schade beter bekijken blijkt dat we erg veel geluk hebben gehad, de bumper was namelijk over de uitlaat geschoven. Door de warmte van de uitlaat was de binnenkant van de bumper begonnen te smelten wat achteraf gezien makkelijk brand had kunnen veroorzaken, we hebben vast een beschermengeltje bij ons gehad.
Maar het goed Jackie en Douglas weer te zien en het is we hebben het erg gezellig, op eerste kerstdag pakken we cadeautjes onder de kerstboom uit, op een of ander manier wist de Kerstman dat we hier waren. En die avond hebben we een traditionele kerstmaaltijd met kalkoen, aardappelpuree, jus en vlierbessensaus. Maar zoals ze wel zeggen 'time flies when you're having fun' over een paar dagen gaan we weer terug naar Wolfville, maar daarover de volgende keer meer... hopelijk zonder verdere ongelukken.
Groetjes Gabriëlle