Nova Scotia (English)

Hello Everyone

High time for a write-up, a lot has happened sins the last time I wrote. The last time I was on the way to Nova Scotia with Kathy. The ferry arrives in New Glasgow and we take the road to Cape Breton where we want to follow the famous Cabot Trail. The weather is still not very good and we decide to book in a B & B for the night instead of a campsite. The next morning after a breakfast of fresh fruit, freshly baked scones, breads and cereals we start our trip in the rain. The Cabot Trail is a coastal route which is known as one of the most spectacular of North America. The route goes along the coast over the mountains through the woods to small fishing villages, and what we see is very beautiful.

In the morning we decide to pay a visit to the Glenora distillery, it the first distillery in Canada which produces single malt whisky. We take a tour with a glass of whisky may try, it's strong stuff and I have there is not much sense of but it is not wrong. It is pretty interesting and I never knew that it takes so much work in order to produce a glass of whisky. After the tour we continue our trip and stop here and there to enjoy the view because fortunately it stopped raining and we have even a little bit of sun. We are almost at the destination for the night when suddenly less than 100 meters in front of us a black bear crosses the road. I drive slowly further to see if we can still have a glimpse of him and there he is between the trees looking at us .... Wow that is somthing else, but very special. That night we have once again rain and it is a lot, I am glad that we are in a cabin because we'd drifted away in our tent.

After some doubts, Kathy decided to go back to Quebec to spend some time instead of traveling to Newfoundland before she goes back to France. So a few days later I bring her to the bus and I travel further along the coast towards Halifax. Along the way I see beautiful and less beautiful towns and country sides and to make a long story short, I arrive after a few days in Digby a fishing village on the Bay of Fundy. This Bay lies between New Brunswick and Nova Scotia. It is counted to one of the greatest natural wonders in the world due to the large tidal differences the difference between high tide and low tide is 15 meters to the side of New Brunswick. I go looking for the Back-Packers hostel, the owners of the hostel are the sister and brother-in-law of a girlfriend in Holland. Saskia the sister off Paula has no idea that I'm in Nova Scotia and is therefore very surprised if I explain who I am, after all, we have not met each other previously. But after a small tour through the hostel we go sit outside with a cup of tea. We chat about anything and everything and I decide to stay a few nights. Later that evening I met Claude, Saskia's husband who speaks a few words of Dutch.

It is a very cozy hostel and I share the room with Katharina from Germany, she is in Canada for 3 months and has just visited her sister in Montreal. She is planning to work a while on an organic farm in exchange for room and board but still has a few days before they expect her at the farm. That Saturday, almost everyone from the hostel is going to the farmers market in Annapolis Royal a picturesque village a half hour drive from Digby Katharina and I decide to go to a performance of a local artist that evening in the theatre. His name is Ryan Cook and his music is described as a mix of country, blues and folk. We have no idea but it seems nice. The band consists of five members including Ryan who wrote many of the songs himself and although some lyrics are quite funny is the music very nice and he looks nice too so what more could you want.

Katharina and I would like to go camping and canoeing or kayaking in the Kejimkujik Park about an hour's drive from Digby. So Saskia and Claude give us a canoe, life vests and an extra sleeping bag and mattress to borrow so we can go camping. After some struggling with ties through the windows of the car we have the canoe attached to the roof of the car and we are ready to go, euhm ... surely not .... we forgot thoughtlessly to open the doors before tying up the canoe so after some more fiddling we are finally ready to go. We are lucky the weather forecast is good for the next few days and to our opinion we get the best spot on the camping in the forest on the edge of the lake where we easily put the canoe into the water. The only drawback is the annoying sound that we hear at night but what we cannot figure out what it is. It is a monotonous sound which is quite loud and first we think about a duck but it goes on and on all night ...Turns out that it are frogs the bullfrog ... the one you don't want in your pond in your backyard, I can tell you.

The following day we have ideal weather for canoeing, there is no cloud in the sky and the lake looks like a mirror .... Super. We have a relaxing day with paddling and enjoy the sun at the beach what we encounter along the way. That night we get visit from 2 raccoons who rummage around the tent looking for food, but we were warned about the raccoons so we put all our stuff in the car. So they disappear and quickly moved to the neighbors, it seems the following morning that they had food in the tent and were not able sleep for the rest of the night because the raccoons tried to come in to their tent. They are very cute but can be a pain in the...

Back at the hostel in Digby I could be a little bit creative. Saskia had mention that they would liked to have the content of the kitchen cupboards painted on doors, so it is easy to see where you can find everything. What I found a nice idea and I could already picture a few drawings in my head so I offered to draw some for her on the cupboards. So again I can indulge me with my small containers of paint and brushes and if there is still someone who needs to ask where the coffee mugs and glasses are, I don't know it anymore.

We had so much fun on our camping trip that Katharina and I decide to continue to travel together towards Maitland where she is going to work on the farm. The Annapolis Valley, where we drive through is very nice. On the coast I see again red cliffs and beaches like I had seen on Prince Edward Island had seen and it still is fascinating, especially when the sun is shining and the colors are so bright. It is amazing how quickly high tide and low tide exchange, as the water retains all that remains is red clay. After a few days traveling together I bring Katharina to the farm, where they mainly grow organic vegetables, especially lettuce and fresh herbs. They sell them to various restaurants in Halifax and at the farmers market. They ask if I would like to stay and help out as well but I decide to continue my trip. So I here I am touring by myself again. But next time more about that.

Gabriëlle

Nova Scotia

Hallo Allemaal

Hoogste tijd voor een verslagje, er is inmiddels zoveel gebeurd. De laatste keer dat ik geschreven heb was ik op weg naar Nova Scotia met Kathy. De veerboot komt aan in New Glasgow en we gaan op weg naar Cape Breton waar we de beroemde Cabot Trail willen gaan volgen. Het weer werkt nog niet erg mee en we besluiten voor de nacht in een B & B te ovenachten in plaats van een camping. Na een uitgebreid ontbijt van vers fruit, vers gebakken scones, brood en cereals de volgende ochtend gaan we dan toch op pad in de regen. De Cabot Trail is een kustroute‚ die bekend staat als een van de meest spectaculaire van Noord-Amerika. De route leid je langs de kust over de bergen door het bos naar kleine vissersdorpjes, en datgene wat we ervan zien is erg mooi.

In de ochtend besluiten we naar de Glenora distillery te gaan, het is de eerste en tot nu toe enige distilleerderij in Canada die de single malt whisky produceert. We nemen een rondleiding waarbij een glaasje whisky mogen proberen, het is sterk spul en ik heb er wel niet veel verstand van maar het is niet verkeerd. Het is best interessant en ik heb nooit geweten wat er zoveel werk in zit om een glaasje whisky te produceren. Afijn, we gaan verder en stoppen regelmatig om van het uitzicht te genieten want gelukkig is het opgehouden met regenen en hebben we zelf af en toe een beetje zon.

Als we bijna op plaats van bestemming zijn aangekomen voor de nacht rijden we langzaam een berg open nog geen 100 meter voor ons rent er een zwarte beer over de weg. Ik rijd stapvoets verder om te zien of we nog een glimp van hem kunnen zien in de berm tussen de bomen. En ja hoor daar staat hij verscholen tussen de bomen naar ons te kijken.... Wauw dat is toch wel heel bijzonder. Die nacht hebben we wederom regen en niet zo'n klein beetje ook ik ben blij dat we in een cabin slapen want we zouden in ons tentje weggedreven zijn.

Na wat twijfels heeft Kathy dan toch besloten terug te gaan naar Quebec om daar nog wat tijd door te brengen in plaats van door te reizen naar Newfoundland. Dus een paar dagen later breng ik haar naar de bus en reis ik alleen verder langs de kust richting Halifax. Onderweg zie ik van alles, mooie en minder mooie stukjes en om een lang verhaal kort te maken kom ik na een paar dagen in Digby aan een vissersdorpje aan de Bay of Fundy. Deze baai ligt tussen New Brunswick en Nova Scotia. Het wordt tot een de grootste natuurwonderen ter wereld gerekend vanwege de grote getijde verschillen het verschil tussen eb en vloed is wel vijftien meter aan de kant van New Brunswick.

Ik ga op zoek naar het Backpakkers hostel, de eigenaren van het hostel zijn namelijk de zus en zwager van een vriendin in Nederland. Saskia de zus van Paula heeft geen idee dat ik Nova Scotia ben en is dan ook zeer verbaasd als ik uitleg wie ik ben, we hebben elkaar immers niet eerder ontmoet. Maar na een kleine rondleiding door het hostel gaan we buiten zitten met een kop thee. We kletsen over van alles en nog wat en ik besluit een paar nachten te blijven. Later die avond ontmoet ik Claude de man van Saskia die een paar woorden Nederlands spreekt.

Het is een erg gezellig hostel en ik deel de kamer met Katharina uit Duitsland, ze is voor 3 maanden in Canada en heeft net haar zuster in Montreal bezocht. Ze is van plan een tijdje op een organisch boerderij te gaan werken in ruil voor kost en inwoning maar heeft nog een paar dagen om wat rond te reizen voordat ze daar verwacht word. Die zaterdag gaat bijna iedereen uit het hostel naar de farmers market in Annapolis Royal een pittoresk plaatsje een half uurtje rijden van Digby Katharina en ik besluiten die avond naar een optreden van een lokale artiest te gaan. Zijn naam is Ryan Cook en zijn muziek wordt omschreven als een mengeling van country, blues en folk. We hebben geen idee maar het lijkt ons wel aardig. De band bestaat uit vijf leden inclusief Ryan die veel van de nummers zelf heeft geschreven en hoewel sommige teksten toch wel erg lachwekkend zijn is de muziek heel aardig en hij ziet er ook nog leuk uit dus wat wil je nog meer.

Katharina en ik willen graag gaan kamperen en eventueel kanoën of kajakken in het Kejimkujik Park ongeveer een uur rijden van Digby. Uiteindelijk krijgen we de kano, zwemvesten een extra slaapzak en matras te leen van Saskia en Claude te leen. Na wat gestuntel met trekbanden door de ramen en om de kano heen hebben we dan toch de kano op het dak van de auto gemeubeld en zijn we klaar om te vetrekken.....euhm toch niet.... we hebben zonder er bij na te denken de portieren ook vast gebonden dus na wat meer gehannes zijn we dan toch klaar om te vertrekken. We hebben geluk de weersverwachting is goed voor de komende dagen we krijgen naar ons idee het beste plekje op de camping in het bos aan de rand van het meer waar we gemakkelijk de kano te water kunnen laten. Het enige nadeel is het irritante geluid dat we nachts horen wat we maar niet kunnen plaatsen. Het is een eentonig geluid wat vrij luid is en eerst denken we aan een eend maar het gaat de hele nacht door... Later blijkt dat het brulkikkers zijn... jeetje die wil je echt niet in je vijvertje achter in de tuin hebben datkan ik je wel vertellen.

De volgende dag hebben we ideaal weer om te kanoën, er is geen wolkje aan de lucht en het meer is zo glad als een spiegel..... super. We hebben een relaxte dag met paddelen en genieten van de zon aan het strandje wat we onderweg tegenkomen. Die nacht krijgen we bezoek van 2 wasbeertjes die om de tent heen snuffelen op zoek naar eten, maar we waren gewaarschuwd en hebben dus niets in de tent. Dus de was beertjes verdwijnen al snel naar de buren die zo lijkt de volgende moren wel eten in de tent hadden en dus de rest van de nacht geen oog hebbe dicht gedaan om dat de wasbeertjes de tent in probeerde te komen.

Terug in het hostel in Digby kan ik nog even creatief bezig voordat ik weer verder reis. Saskia had opgemerkt dat ze graag de inhoud van de keukenkastjes op deurtjes geschilderd zou hebben, zodat in een oog opslag duidelijk zou zijn waar je het een en ander kan vinden. Wat ik wel een aardig idee vond en ik kon me al wel een paar tekeningen voorstellen dus had ik aangeboden dat voor haar te doen. Dus kan ik me weer even uitleven met mijn kleine potjes verf en penseeltjes en als men nu nog moet vragen waar de koffiemokken en glazen staan dan weet ik het ook niet meer.

Het samen kamperen is zo goed bevallen dat Katharina en ik besluiten samen verder reizen richting Maitland waar zij op de boerderij gaat werken. De Annapolis Valley waar we doorheen rijden is eg mooi en we komen een aantal leuke plaatsjes tegen. Aan de kust zien we hier wederom rode rosten en stranden zoals ik op Prins Edward Eiland had gezien en het blijft een mooi gezicht. Vooral al de zon schijnt en de kleuren helder zijn. Het is verbazingwekkend hoe snel heb eb en vloed word, als het water wegtrekt blijft er uiteindelijk een rode klei over.

Na een paar dagen samen reizen breng ik Katharina naar de boerderij, die organische groenten vooral sla en kruiden kweekt. Deze verkopen ze aan verschillende restaurants in Halifax en op de farmers market. Ze vragen of ik ook niet wil blijven en helpen met het werk op de boerderij maar ik besluit verder te gaan. Dus ben ik momenteel weer alleen aan het rondtoeren maar daarover de volgende keer meer.

Tot schrijfs, Gabriëlle

Quebec, New Brunswick and Prince Edward Island (English)

Hi Everbody

High time for a update, in my previous story I was telling that I would move on to New Brunswick but because I was not sure which route I would follow I stayed a week longerat Kabania. And heck they could use the help.In that week we made some nice progress with the construction of the common room, the walls are intact, the roof is as good as finished except for the roofing and the connection between the kitchen block and the relaxation area is also taking form. We also begin to construct the bridge over the River to the park. Quite a chore because we have around 9 meters to cross. But with a few men/woman strong we lift the first 2 beams across the River, the River is not too deep and it's sunny weather so in our shorts and t-shirt it is not a bad job.

I've decided that June 1^st I would go on my way though the bridge is not finished and they ask me to stay longer againbut now I wasready to go. And this time I have again some company, Kathy ... she is my age and comes from France. The intention is that we leave around nine o'clock in the morning but after some delays and extended farewells to everyone we can get on the road at 10. Euhhhm....even dough I dare to say that I am reasonably well organized but when it comes to on my keys ... well let's say that I misplace them sometimes. And what I hope it will never happen to me, it happens now anyway. I'm always afraid to close the trunk with the keys inside. And now we are about to leave, and I can't find my keys. The trunk and back seat are filled with stuff .... And then if I almost crawled in the trunk by folding open the backseats, Marie asks what is going on. I come out of the car and explain that I was sure that I had put the key in one of my trouser pockets and while telling that I do it again .... And, you can guess what I find.... Okay, finally ready to way to go to Baie Saint-Paul, where we have selected a campground that also rents cabins.

It's a hot day and after a few hours sweating in the car we arrive at the campsite..... is closed. We decide to drive further to Tadoussac were we already selected a hostel for the next day, we eat a sandwich and some fruit to a picnic table and continue.It is a small cosyhostel and has a bar where a band will be plaing that evening, it's a bit chilly outside but we take place at the terrace and listen to the bandand they playa mix of French and English music.

Tadoussac is located at the intersection of the Sagueney River (sweet water) and the Saint Lawrence River (salt water) what an attractive environment creates for whales.The next day we go for a walk along the beach and we drive to the Sagueney fjord that is known to the beluga whale, unfortunately, we see no whales but it is a beautiful setting. We continue our trip with the ferry to Matane on the other side of the Saint Lawrence River and stay overnight in a hostel but this one is made out of several cabins on the beach and they even have and Jacuzzi. We drive along the coast towards Perce which is very popular whit the tourist including the national park and the rocky coastline, unfortunately it is very foggy and rainy that and we get an occasional glimpse of the environment to see, but what we see is very beautiful.

The closer we come to New Brunswick, the better the weather becomes and we decide to go camping, Kathy takescharge of the campfire and I put up the tent so we won't get completely numb before we go to sleep. I must say it is more fun when you have a campfire especially if you would have marshmallows, what would be perfect but once I start with that I don't know how to stop so it is good that we don't have any.

In New Bruswick we also drive along the coast to the South and camp at various campsites and visit the Kouchibouguac Park where we walk along the beach and a small walk through the wetland/swamp. The wetland is very vast and the perfect surrounding area for moose but of course they don't show themselves. I'm amazed at the amount of carnivorous plants that we see, carnivorous plates I would have guessed more to tropical areas and not to Canada. So you see we learn something new every day. It is a short walk through this area, and that is just as well because we are eaten alive by mosquitoes and black flies, welcome to Canada the Canadians would say and then it is not even high summer yet. By the time you get more than 10 mosquitoes bites on one arm you stop counting, so I am not counting anymore.

We also bring a visit to the Irving ecological Park, a 12-kilometre-long sand dune along the coast. This is in constant motion by climatic influences. The sand dune is estimated about 2000 years old and there is a 2 kilometer long wooden boardwalk built over the dune back, unfortunately, the storm of last year, destroyed a large part and there is 800 meters of promenade left, but you can still walk along the beach.

Despite that we take it easy we quickly travel quite a bit of mileage and arrivedon Prince Edward Island already. We drive on the 13-kilometre-long bridge, and we have wonderful weather, the part where we arrive, is known for its red cliffs along the coast and wow .... the combination of the green trees, the blue and Red Sea coastline is gorgeous .... again wow I had not expected this at all. The island is not very large if you would do a drive along the coast it would take you about 17 hours. We do not yet have a specific plan of what we want to do, so we'll see what we encounter. It is difficult to keep the car a bit in order if you both have a large backpack, which fortunately fit in the trunk but then I also added a cooler and some stuff for camping what has moved to the back seat.

Kathy likes to read about the area where we're driving and she is using a travel guide about the eastern provinces in Canada, but in addition the passenger seat begins slowly to emerge in to an order/disorder of information papers and roadmaps. And it happens that I often see Kathy turn and look for something she has misplaced. Until now, once we almost turned the car upside down for a silver Hairpin, then the cabin and the bags upside down for that same hairpin. And then the car once again for the travel guide. And not to mention the many times that the iPod was misplaced. Oh well, I try arranging the car every now and then but somehow we managed to put it in an organized disorder in no time.

So now we drive around on PEI which is a very beautiful island with many green hills filled with trees and the Red sandy soil that creates beautiful pictures. We're going on a visit to a wine tasting where we end up talking with Wendy who let us taste some wines made out of blueberries, strawberries and rhubarb. Most are pretty sweet but very tasty. Wendy has lived five years in Holland and speaks fairly good Dutch and we are invited for the the next evening to go to a pirate/bbq. In the end Kathy stays in hostel because she does not feel too well and I'm going together with Wendy and Hans her husband to the party. It's funny because as the evening continue, and there still people arriving at the party arrive, the more fancy the pirate costumes get.

I meet Mike who works for a computer company that is making software to help people to learn some basic words in another language. And he asks me whether I'm interested in translating and recording a number of words from English to Dutch, what seems to me very interesting. He asked Kathy to translate because as well because her French dialect is different from Quebec dialect. To make a long story short, Kathy and I end up at Mike's place where he has an Office in the basement and we start translating a list of words. It was expected that the translation and recording approximately will take about 4 a 5 hours. Eventually it takes longer than we expected and he proposes that we remain at his house so we can sleep in 2 extra rooms and we can continue the next day with the recording. That evening he takes us along to the restaurant of Eugene a friend, which is only open during the high season is the rest of the year he travels around the world, and gets new ideas for new dishes.The season is just starting so it's not too busy and Eugene later joins us at our table. When he hears that I've worked in various kitchens I get a tour of the kitchen, maybe 8 m ² is but very efficiently organized. We are the last guests remain and after a while we go to the local pub to watch the hockey game and we have a very nice evening.The next day the intention is to start with the recording of the translation but there are all sorts of other matters for the company and it is not a good time to start recording. We say goodbye we'll keep in touch and maybe in the future I can still can do the recording. So we that morning we leave whit some extra money in the pocketfor the ferry to Nova Scotia. But the next time more about that.

Talk to you later, Gabriëlle

Quebec, New Brunswick en Prince Edward Island

Hallo Allemaal

Hoogste tijd voor weer een verslagje, in mijn vorige verhaal vertelde ik dat ik op weg zou gaan naar New Brunswick maar omdat ik nog niet goed wist welke route ik zou volgen ben ik nog een weekje langer gebleven op Kabaina. En ach ze konden de hulp ook goed gebruiken. In die week zijn we aardig opgeschoten met de bouw van de gemeenschappelijke ruimte, de wanden staan overeind, het dak is zo goed als klaar behalve de dakbedekking en de verbinding tussen het keukenblok en de ontspanningruimte schiet ook al aardig op. We beginnen tevens aan de bouw van de brug over de rivier naar het park toe. Een behoorlijke klus want we moeten zo'n 9 meter overbruggen. Maar met een paar man/vrouw sterk lukt het om de eerste 2 draagbalken over de rivier te tillen, de rivier is niet al te diep en het is zonnig weer dus in onze korte broek en T-shirt lukt het best.

Ik heb besloten om 1 juni dan toch op pad te gaan hoewel de brug nog niet af is en ze me wederom vragen langer te blijven ga ik nu toch echt op pad. En dit keer heb ik weer een reisgenootje, Kathy... ze is van mijn leeftijd en komt uit Frankrijk. De bedoeling is dat we die ochtend rond negen uur vertrekken maar na wat vertragingen en uitgebreid gedag zeggen aan iedereen kunnen we rond tien uur dan toch op pad. Nou ja.... Ik durf van mezelf wel te zeggen dat ik redelijk goed georganiseerd ben maar als het op mijn sleutels aankomt...tja die raak ik nog weleens kwijt. En datgene waarvan ik hoop dat het mij nooit zal overkomen, gebeurt nu dan toch. Ik ben altijd bang dat ik de kofferbak dichtgooi terwijl mijn sleutels erin liggen. En nu we op het punt staan om weg te gaan kan ik mijn sleutels nergens vinden. De kofferbak en de achterbank liggen vol met spullen.....

En dan als ik bijna in de kofferbak ben gekropen door de rugleuningen open te klappen vraagt Marie wat er aan de hand is. Ik kom uit de auto en leg uit dat ik er zeker van was dat ik de sleutel in een van mijn broekzakken had gestopt maar ik bang ben dat ik ze in de kofferbak heb liggenen demonstratief ga ik nogmaals al mijn zakken na.... en daar, je raad het al vind ik mijn sleutel.... Oké, eindelijk klaar om op weg te gaan naar Baie Saint-Paul waar we een camping hebben uitgezocht die ook cabins verhuurt. Het is een warme dag en het is aardig zweten in auto maar rond vijf uur komen we dan toch op de camping aan.. die vanwege apknapwerkzaamheden nog gesloten is.

We besluiten verder te rijden naar Tadoussacwaar we een hostel hadden uitgezocht voor de volgende dag, we eten wat een broodje en wat fruitaan een picknicktafel en gaan verder.Het hostel is niet al te groot en heeft een bar waar die avond een bandje speelt, het is wat fris buiten maar we nemen toch plaats op het terrasen luisteren naar het bandje wat een mix van Franse en Engelse muziek speelt.

Tadoussac ligt op de kruising van de Sagueney rivier (zoet water) en de Saint Lawrence rivier (zout water) wat een aantrekkelijke omgeving voor walvissen is. De volgende dag maken we een wandeling langs het strand en rijden we naar de Sagueney fjord dat bekend is om de baluga walvis, helaas zien we geen walvissen maar het is een mooie omgeving. We reizen verder met de veerboot naar Matane aan de andere kant van de Saint lawrence rivier en overnachten wederom in een hostel maar deze bestaat uit verschillende cabins aan het strand en ze hebben zelfs en jacuzzi. We rijden langs de kustrichting Gespe enPerce wat toeristische trekpleisters zijn het nationale park en de rotsachtige kustlijn, helaas ishet die dag mistig en regenachtig enkrijgen we af en toe een glimp van de omgeving te zien, en wat we zien is erg mooi.Maar hoe dichter we bij New Brunswick komen hoe beter het weer wordt en we besluiten tegaan kamperen, Kathy zorgt voor het kampvuur zodat we niet geheel verkleumd de tent in gaan om te slapen. Ik moet zeggen het heeft wel wat zo'n kampvuur,met wat marshmallows zou hetperfect zijn maar zodra ik daar eenmaal aan begin kan ik moeilijk stoppen, dus het is maar goed dat we ze niet hebben.

In New Bruswick rijden ook langs de kust naar het zuiden en kamperen op verschillende campings en bezoeken het Kouchibouguac Park waar we langs het strand lopen en een kleine wandeling door het drasland/moeras maken. Het drasland is erg uitgestrekt en de omgeving voor elanden zie zich natuurlijk niet laten zien. Ik ben verbaasd over de hoeveelheid vleesetende planten die we zien, bij vleesetende platen denk ik namelijk meer aan tropische gebieden en niet aan Canada. Zo zie je maar weer je bent nooit te oud om te leren. Het is een korte wandeling door dit gebied en dat is maar goed ook want we worden levend opgegeten door de muggen en zwarte vliegjes, welkom in Canada zeggen de Canadezen dan en het is nog niet eens hoog zomer kan je nagaan. Bij de tijd dat je meer dan 10 muggenbulten op een arm telt stop je maar met tellen..... ik ben dus gestopt met tellen.

We brengen ook een bezoekje aan het Irving Ecologische Park, een 12 kilometer lange zandduinlangs de kust wat constant in beweging is doorweersinvloeden. De zandduin wordt zo'n 2000 jaar oud geschat, er is een 2 kilometer lange houten promenade gebouwd over de duin heen, helaas heeft de storm van vorig jaar een groot deel verwoest en is er 800 meter aan promenade over maar je kunt nog wel over het strand lopen.

Ondanks dat we het rustig aan doen reizen we al snel aardig wat kilometers en zijn we op Prince Edward Island aangekomen. We rijden over de 13 kilometer lange brug en we hebben prachtig weer, het deel waar we aankomen, staat bekend om de rode rosten langs de kust en wauw.... de combinatie van de groene bomen, de blauwe zee en rode kustlijn is prachtig.... nogmaals wauw dit had ik niet verwacht. Het eiland is niet al te groot als je een rondje langs de kust zou maken zou je binnen 17 uur weer terug zijn bij het begin. We hebben nog geen concreet plan van wat we willen gaan doen, we zien wel wat we tegenkomen.

Het valt niet mee om de auto een beetje op orde te houden als je allebei een grote rugzak heb, die gelukkig in de achterbak passen maar dan heb ik ook nog een koelbox me wat spullen voor het kamperen wat naar de achterbank is verhuisd. Kathy leest graag over het gebied waar we doorheen reiden voor we er zijn en ze heeft dan ook een reisgids over de oostelijke provincies in Canada. Maar daarnaast begint er langzaam om de bijrijders stoel een orde/wanorde van informatie papieren en routekaarten te ontstaan. En het gebeurt dan ook geregeld dat ik Kathy om zich heen zie draaien en zoeken naar iets wat ze misplaatst heeft. Tot nu toe hebben een keer auto bijna op zijn kop gehad voor een zilveren haarspeld, daarna de cabin en de tassen op zijn kop gehad voor diezelfde haarspeld. En dan de auto weer eens voor de reisgids. En dan heb ik het nog niet over de vele malen dat de iPod misplaats was.Afijn, ik probeer geregeld de auto weer een beetje netjes te krijgen maar op een of andere manier krijgen we het voor elkaar om het in een georganiseerde wanorde te brengen.

Dus nu rijden we rond op PEI wat een erg mooi eiland is met gooiende heuvels veel groene bomen en de rode zandgrond geeft mooie plaatjes. We gaan op bezoek bij een wijnproeverij waar we aan de praat raken met Wendy die ons wat wijnen laat proeven gemaakt van bosbessen, aardbeien en rabarber. De meeste zijn vrij zoet maar wel erg lekker. Wendy heeft vijf jaar in Nederland gewoond en spreekt redelijk goed Nederlands en we worden uitgenodigd om de volgende avond naar een piraten/bbq te komen. Uiteindelijk blijft Kathy in hostel want ze voelt zich niet zo lekker en ga ik samen met Wendy en Hans haar man naar het feest. Het is grappig want hoe later het op de avond word en er nog steeds nieuwe mensen op het feest arriveren de meer ze uitgedost zijn in piraten kleding.

Ik ontmoet Mike die een voor een computerbedrijf werkt dat bezig is met het maken van software voor het leren van een andere taal. En hij vraagt mij of ik geïnteresseerd ben in het vertalen en opnemen van een aantal woorden van Engels naar Nederlands, wat me wel interessant lijkt. Hij vraagt Kathy om ook te vertalen omdat Frans uit Frankrijk toch anders is dan Frans uit Quebec. Om een lang verhaal kort te maken Kathy en ik eindeigen bij Mike thuis waar hij een kantoor heeft in de kelder en we beginnen met het vertalen van een lijst van woorden. De verwachting was dat de vertaling en de opname ongeveer 4 a 5 uur in beslag zou nemen. Maar het neemt uiteindelijk meer tijd in beslag dan we verwacht hadden en hij stelt voor dat we blijven slapen hij heeft 2 extra kamers en we kunnen de volgende dag verder gaan met de opname. Die avond neemt hij ons mee naar het restaurant van Eugene een vriend, wat alleen tijdens het hoogseizoen open is de rest van het jaar gaat hij op reis en doet ideeën op voor nieuwe gerechten. Het seizoen begint net dus het is niet al te druk en Eugene komt later gezellig bij ons aan tafel zitten. Als hij hoort dat ik in verschillende keukens heb gewerkt krijg ik een rondleiding door de keuken, die alles bij elkaar misschien 8 m ² is maar eg efficiënt ingericht. We zijn de laatste gasten en blijven gezellig nakletsen en gaan daarna naar de plaatselijke kroeg om de hockeywedstrijd te bekijken afijn erg gezellig.

De volgende dag is de bedoeling dat we de vertaling van de woordenlijst gaan opnemen maar er komen allerlei andere zaken tussen voor het bedrijf en komt het voor de opname niet goed uit. We spreken af dat we contact houden en misschien dat ik in de toekomst alsnog de opname kan doen. Dus we die ochtend met een extra zakcentje op zakvoor de veerboot naar Nova Scotia. Maar daarover de volgende keer meer.

Groetjes en tot schrijft, Gabriëlle

Kabania (English)

Hello Everyone

It is once again time for an update, especially because I have told several people that I looked forward to my next address. After three weeks whit Chuck and Cathy it is time to move on. On the helpx website I had seen an address that I was really excited about. I had already emailed them but it took a while before I got a reply. They were in fact very busy but I was welcome to come in May. It is an accommodation with tree houses (http://www.kabania.ca) you could look at it as a luxuries campground. What the work would be, I had no idea but it looked so cool that it didn't bother me that not much.

So I went on the road to Notre Dame de la Merci in Quebec a ride from 4 a 5 hour from Sherbrooke. It is a small town north of Montreal surrounded by ski areas, it is kind of hard to find on a map unless you are a Celine Dion fan who has here a chalet or something. Unfortunately I let the nice weather behind me, and how higher in altitude I went the more I snow there is there is even ice on the Lakes. Oh well when I arrive I meet Marie-Cristine one of the owners of Kabania and Lolita and Aurelie two helpers from France who already have been here for a while. And later that day I meet Mathieu the other owner of Kabania and his girlfriend Fennie and his father. Everybody speaks English (the one what better than the other) but most of the conversations are in French. It is understandable but not always fun if you don't speak French. But the longer I stay the more I understand from where the conversations is about ,so looking on the bright side this way I learn quite a bit of the French language.

The accommodation is going to open in July this year and there is still a lot that needs to be done, the sleeping cabins, nine in total are ready but there is still a common area to be built. This building consists of two parts one half consists of the kitchen, toilets, showers and washing machines and the other space that is still under construction is going to be the relaxation area where you can sit quietly with a large terrace outside. The intention is that they are mainly in the summer the autumn are open when the environment is very beautiful because of all chancing colors of the Maple trees and in winter because ski areas.

We sleep in the tree cabins but we manly live and have our meals in the house. During the day we start around nine till lunchtime which is a pretty long break and then we work up to somewhere around five. So you might wonder what do you all day on this location like this, well the work is very varied. There is one day that I'm sawing fire wood with a chain saw and then splitting the wood. With the necessary protection, I get started and it's a good work out, no need to go to the gym after this day anymore, but it is fun to do and I like it. Some other days I am working with Aurelie, painting the boards for the common area and painting three picnic tables which we have to put together afterwards. With Mathieu am I am fixing the pillars for the foundation which is a nice job, 30 pieces in total and the all need to be leveled out of course. Then we make the frame for the floor with large heavy beams. And then on Friday and Saturday there will arrive about 36 pallets with grass mats, so we are busy to equalize the ground. That Friday and Saturday we are pretty much the whole day on our knees working whit the grass, in this way I'll at least work of all the biscuits and sweets I've eaten too much this winter. But after all that hard work and it not raining, it is very nice to be able to finish the day with the Jacuzzi.

Speaking about cookies very now and then I bake some cookies or brownies, just because I like to do it and because I am, of course, I have sweet tooth. So I have a very good recipe for brownies that everyone liked very much because by the next day they were all gone. And then one evening I had made muffins and cookies .... 16 hours later they were already gone ... what, of course, a good sign. After the grass is laid, the gravel path needs to be finished with large rocks along the edges. A job that will keep me busy for a few days ... but I do get the chance to use the shovel to do this ....well I don't need to explain this job ... Anyway, in this way I am getting pretty handy in all sorts of things maybe I can get a job as a gardener.

On my day off I went to Mount Tremblant I had looked on the internet which route looked nice and figured out that I did not wanted to take the highway but a what tourist route. Well I say although I had the route well written down and it was good to follow, the roads were not too good. Large holes and cracks in the road as a result of the winter, and then you have those people behind your on hanging on your bumper because you do not drive fast enough to their standard. Well I would, however, like to enjoy my little car a bit longer. Mount Trembant is a very touristic ski area especially favorite whit the Americans, but if I walk around it is very quiet so between the seasons. In one of the small villages, I see a sign with le petit train du nord, so I guess that's a small hiking trail for Petit is small...right. The route goes along a large lake and is specifically for cyclists and walkers. I have no idea where the route is going but it seems that it might go around the lake, if that is the case then it's a nice walk. Along the way I see small signs with 91km .... 92km .... 93km hmmmmm ... that I'm not small that is quite long and then at one point, the path goes straight ahead at the end of the Lake ... and not around it .... So after about 5 km walking I decide to go back the same road otherwise I don't know where I'll end up. I later find out that the route in total is 200 km long and going from Saint Jérôme to Mont Laurier and was formerly a railway line. Anyway, I walk around in the village of Mont Tremblant what is only accessible to pedestrians. It looks like a bit like a Disney picture with colored buildings and I am sure in the winter it will with all the snow it will look like a fairytale. But it is nice weather (finally) and outside on the terrace I enjoy my coffee with a large banana/chocolate muffin.

Meanwhile, the construction of the common building is going steadily. The floor and the walls are ready and now they are starting whit the roof. The entire building is made of wood and despite the rain, it rises reasonably quickly. It is a pity that I won't see the end result because I'm already busy planning the next route. The following destination is New Brunswick, I want to drive along the coast but I am still not quite sure about which route trough Quebec I will follow to get there. But I still have a few days to decide because I'm waiting for some better weather, I want to go camping and to do that when they expect every day rain is not very attractive. But more about that later.

Talk to younext time,Gabriëlle

Kabania

Hallo Allemaal

Het is weer eens tijd voor een update, vooral omdat ik een aantal mensen verteld heb dat ik erg uit keek naar mijn volgende adres. Na een kleine drie weken bij Chuck en Cathy is het tijd om verder te gaan. Op de helpx website had ik namelijk een adres gezien wat me wel heel erg leuk leek. Ik had ze al eerder gemaild maar het duurde een tijdje voor ik antwoord kreeg. Ze hadden het namelijk erg druk maar ik was welkom in mei. Het is namelijk een accommodatie met boomhutten(http://www.kabania.ca/) Wat de werkzaamheden zouden zijn had ik geen idee maar het zag er zo gaaf uit dat me dat niet veel uitmaakte.

Dus ik ging op weg naar Notre Dame de la Merci in Quebec een rit van 4 a 5 uur vanaf Sherbrooke. Het is een klein plaatsje ten noorden van Montreal omgeven door ski gebieden. Op de kaart bijna niet te vinden tenzij je een Celine Dion fan bent want die schijnt hier een chalet of zoiets te hebben. Helaas laat ik het mooie weer achter me en hoe hoger ik kom des te meer sneeuw ik zie liggen en de meren zijn zelfs nog bevroren. Afijn, als ik aan kom ontmoet ik Marie-Cristine een van de eigenaren van Kabania en Lolita en Aurelie twee helpers uit Frankrijk die hier al een tijdje vertoeven. En later die dag ontmoet ik ook Mathieu de andere eigenaar van Kabania, zijn vriendin Fennie en zijn vader. Iedereen spreekt Engels (de een wat beter dan de ander) maar over het algemeen wordt er Frans gesproken. Het is wel begrijpelijk maar niet altijd even leuk als je geen Frans spreekt. Maar hoe langer ik blijf des meer ik begrijp van waar de gesprekken over gaan dus dat is niet verkeerd op deze manier leer ik nog wat van de Franse taal.

De accommodatie gaat in juli dit jaar open en er moet nog veel gebeuren, de slaapverblijven, negen in totaal zijn klaar maar er wordt nog volop gebouwd aan de gemeenschappelijke ruimte. Dit gebouw bestaat uit twee delen de ene helft bestaat uit de keuken, toiletten, douches en de wasmachines en de ander ruimte die nog in aanbouw is word de ontspanningruimte waar je rustig kan zitten met een groot terras. De bedoeling is dat ze voornamelijk in de zomer de herfst open zijn wanneer de omgeving erg mooi is vanwege alle kleuren van de esdoorns en in de winter voor de wintersport. En daarnaast zijn er nog genoeg andere dingen die gebeuren moeten. Zo moet er nog een brug gebouwd worden om naar de overkant van de rivier te kunnen waar het provinciale park is met volop wandelroutes. Je kan de accommodatie het beste vergelijken met een luxe camping. Het enige wat je mee brengt is een slaapzak of beddengoed en je kan je maaltijden koken in een volledig ingerichte keuken.

We slapen in de boomhutten maar de maaltijden en dergelijke gebruiken we in het huis. Overdag beginnen we rond negen uur tot de lunch waar we uitgebreid de tijd voor nemen en daarna werken we tot een uur of vijf. Tja, wat doe je zoal op een locatie als deze, nou het werk is zeer gevarieerd, zo ben ik een dag zoet geweest met het zagen van brandhout met een kettingzaag en daarna het splitsen van het hout. Met de nodige bescherming ga ik aan de slag en het is een goede training ik met dit werk heb je geen sportschool meer nodig, maar ik vind het erg leuk om te doen. Zo ben ik samen met Aurelie zoet geweest met het schilderen van planken voor de gemeenschappelijke ruimte en picknicktafels die we daarna in elkaar hebben gezet. Met Mathieu ben ik bezit geweest de palen van de fundering te plaatsen wat een aardige klus was, 30 stuks en dan ook waterpas natuurlijk. Daarna maken we het frame voor de vloer met grote zware balken. En dan komen er op vrijdag en zaterdag ongeveer 36 pallets met gras zoden, dus we zijn druk bezig de grond te egaliseren. Die vrijdag en zaterdag zitten we zo'n beetje de hele dag op onze knieën om het gras te leggen, op deze manier werk ik alle koekjes en snoepjes die ik deze winter teveel gegeten heb er wel af. En na al dat harde werken kunnen we genieten van de jacuzzi tenminste als het niet regent en dat is toch wel een erg prettige afsluiting van de dag kan ik wel zeggen.

Over koekjes gesproken zo tussen de bedrijven door bak ik geregeld koekjes of brownies, gewoon omdat ik het leuk vind om te doen en omdat ik een echte zoetekauw ben natuurlijk. Zo heb ik een erg goed recept voor brownies wat ik gemaakt die erg in de smaak vielen dat ze de volgende dag al op waren. Sterker nog ik had op een avond muffins en koekjes gebakken.... Nog geen 16 uur later waren ze al verdwenen... wat natuurlijk wel een goed teken is. Nadat het gras gelegd is wordt het grindpad afgewerkt met grote stenen langs de randen. Een klus waar ik een paar dagen zoet mee ben... maar ik krijg wel de kans om met de shovel te rijden.... He, wat rottig nou ik hoef niet uit te leggen dat ik dit erg leuk vind... toch. Op deze manier word ik van alle markten thuis nog even en ik kan als tuinman/vrouw aan de slag.

Op mijn vrije dag ben ik naar Mount Tremblant geweest ik had op internet de route opgezocht en bedacht dat ik niet de snelweg wilde nemen maar een wat toeristische route. Nou dat heb ik geweten zeg hoewel ik de route goed had opgeschreven en goed te volgen was waren de wegen niet al te best. Grote gaten en scheuren in de weg als gevolg van de winter, en dan heb je van die mensen die achter op je bumper hangen omdat je naar hun mening niet snel genoeg gaat. Nou ik wil wel nog even wat langer genieten van mijn autootje. Mount Trembant is een zeer toeristisch ski gebied wat vooral favoriet is van de Amerikanen, maar als ik dar rondloop is het erg rustig zo'n beetje tussen de seizoenen in. In een van de kleine plaatsjes zie ik een bordje met le petit train du nord, dus ik denk dat is een kleine wandelroute want Petit is klein toch. De route gaat langs een groot meer en is speciaal voor fietsers en wandelaars. Ik heb geen idee waar de route heen gaat maar het lijkt erop dat het om het meer heen gaat, als dat zo is dan is het een aardige wandeling. Onderweg zie ik kleine bordjes met daarop 91km.... 92km.... 93km... hmmmmm dat ik niet klein dat ik behoorlijk lang. En dan op een gegeven moment gaat het pad rechtdoor aan het eind van het meer ... het gaat er dus niet omheen.... Dus na zo'n 5 km wandelen ga ik dezelfde weg maar terug want anders komt het niet goed. Later kom ik er achter dat de route in totaal 200km lang is en van Saint Jérôme naar Mont Laurier gaat wat voorheen een spoorlijn was. Afijn, ik loop wat rond in the village van Mont Tremblant wat alleen toegankelijk is voor voetgangers. Het ziet er wat Disney achtig uit met gekleurde gebouwen wat in de winter met al de sneeuw en lichtjes er zeker heel sprookjesachtig uit moet zien. Maar het is mooi weer (eindelijk) en ik geniet buiten op het terras van een kop koffie met een grootte bananen/chocolade muffin.

Inmiddels gaat de bouw van de gemeenschappelijke ruimte gestaag verder. De vloer en de wanden zijn klaar en nu wordt er aan het dak gewerkt. Het hele gebouw is van hout en ondanks de regen staat het redelijk snel in elkaar. Het is wel jammer dat ik het eindresultaat niet zal zien want ik ben alweer bezig met de planning van de volgende route. De volgende provincie New Brunswick is aan de buurt, ik wil een tocht langs de kust maken maar ik ben er nog niet helemaal over uit welke route door Quebec ik zal volgen om daar te komen. Maar ik heb nog een paar dagen de tijd want ik wacht op wat beter weer omdat ik voornamelijk wil gaan kamperen en elke dag regen is niet erg aantrekkelijk.

Maar daarover de volgende keer meer, groetjes en tot schrijfs, Gabriëlle

Quebec (English)

Hey Hello Everyone

So finally youget the changeto read my weblog too, my list of non Dutch reading friends is getting to long and everyone wants to know where and what I am doing. This way you can read my stories and look at my pictures, I hope you will enjoy it as much as my Dutch friends. Buy the way you if you want you can get a reminder of this website every time I put something on it. It is under 'blijf op de hoogte' you can fill out your email and click on the button next to it and you're mail address will be in the system. The reminder email will be Dutch but if you click on the link it will bring you to the right page. O... and if you fill out your email address you'll get an email to welcome you to this website (also in Dutch) Anyway,I hope you enjoyreading my stories

My time with Iva and Ed has come to an end, on Tuesday morning I go and feed the animals for the last time and to feed Sam (one of the bay goats) his bottle. After breakfast I pack my stuff together and bring them to the car .... Euhmmm I don't know one way or another the trunk of my car narrowed or I collected more stuff than I thought. I try to keep my trunk as maximum space to keep for storage but with all my winter clothes I've not succeeded completely, well as long as the back seat is not full with stuff, I think it'll be okay. Before I leave, Iva gives me a piece of her first Camembert to taste, she made them a few weeks ago and it is Yummmmy .... Very delicious and I even got a piece to try that night with my new host family while enjoying a glass of wine. Witch we enjoyed very much buy the way. It is weird to say goodbye after staying here for 6 months, but it is nice weather and I enjoy the ride towards Quebec, towards new experiences.

The ride is some 550 km and I take the time to have a look around here and there. In Quebec, I see that there is still quite a bit of snow, which in Ontario already has disappeared. I am on my way to Cooshire-Eaton about 2 hours drive from Montreal and 40 minutes from the U.S. border, Chuck and Cathy have a Garden Centre in Sherbrooke which is only open during the season. And next to the house they have 5 greenhouses where they grow the plants to sell in the Garden Centre. When I arrive at the house I meet Chuck a friendly chatty guy and later I meet Cathy who was watering plants. What later revealed as her daily routine at the end of the day. The greenhouses are not of those large glass ones as we know in the Netherlands but round metal frames covered with plastic. During the day I work together with the staff which is very niceand friendly group of people in the greenhouses. Most of them speak English and there are 2 girls who mainly speak French. So during lunch when everyone is in the House seated at a table the conversation exchange the from French to English and the other way around. Which is kind of funny, however I don't understand much of it, but do have roughly an idea what it's about. I work mainly with Lee, a woman in her early 50, which does not act like that at all but we have a lot of fun together.

I soon learn a lot about the nursery and there is much more to it then I thought. The greenhouses are heated by combustion of sawdust, something a number of years was very cheap but now lately is becoming more expensive too. Most of the time we are working on the repotting of the plants. Most are grown from seed, others come as small cuttings. I am surprised at how quickly some plants grow, I'm here for two weeks now and see already differences of some plants. They have a large variety of plants, which are going to be sold, per piece, per dozen or as nice hanging baskets. In addition to selling in the Garden Centre they also have different planting jobs and contracts to decorate the downtown area whit nice and hanging baskets. And if you think watering plants is easy then you're wrong. One species gets water mixes with that fertilizer then the other kind of plants get different fertilizer which could kill other plant if they get the wrong fertilizer etc. etc. Then some plants have to be pruned during the growth so they grow in width more than in length. And small cuttings do not take up as much space but as soon as they become larger and repotted in larger pots it'll take more space. With the result that plants need to shift and moved. And you can't place them random because that can cause the other kind to have too little sunlight.Anyway, all is not as simple as it looks like but very interesting, in addition to the ornamental plants grow they also fresh garden herbs and all kinds of tomatoes and peppers unfortunately I will not be able to taste them because by that time, I am once again on the road to a new place.

In addition to work in the greenhouses, I haven't seen much of the area because of the weather. You guys in Holland have so nice weather to sit on the terrace but here the spring does not want to come. We occasionally have still some snow and much rain that it seems like the fall. Then we have a nice day again and we hope that the weather has finally turned and then the next day ....again rain. Anyway, send a bit of that beautiful weather this way please.

Chuck and Cathy were invited by some friends to visit the sugaring off, what seemed to me to be very nice to see but unfortunately the weather was not with it. A sugaring off is an informal social gathering where guests have the opportunity to help or to see how maple sugar is created. Quebec is the largest supplier of maple syrup, juice that comes from the Maple trees and is mostly tapped in the period when the night temperature is below zero and daytime above is zero. After collecting all the juice it is boiled down to syrup. And if you boil the syrup a little longer and then throw it in the cold snow you have a sugar sweets made of maple syrup.

Oh well, so far my little update on whatI am doing, I'll still beanotherweek whit Chuck and Cathy and then I go to following address but .... More about that next time.

Talk to younext time, Gabriëlle

Quebec

He Hallo Allemaal

Hier weer een berichtje uit Canada, mijn tijd bij Iva en Ed zit erop, op dinsdagochtend ga ik voor de laatste keer mee de dieren voeren en om Sam (één van de jonge geitjes) de fles te geven. Na het ontbijt pak ik mijn spullen bij elkaar en breng ze naar de auto....Euhmmm op een of andere manier is de kofferbak kleiner geworden of ik heb toch meer spullen verzameld dan ik dacht. Ik probeer mijn kofferbak als maximaal opberg ruimte aan te houden maar met de winterkleren lukt het niet helemaal, nou ja zolang de achterbank niet vol ligt met spullen vind ik het best. Voor dat ik weg ga krijg ik van Iva nog een stukje van haar eerste Camembert te proeven die ze een paar weken geleden gemaakt had.... Mmmmm erg lekker en ik krijg zelfs een stuk mee om die avond bij mijn nieuwe gastgezin onder het genot van een glaasje wijn op te peuzelen. Het is wel raar om gedag te zeggen nadat ik hier 6 maanden vertoefd heb, maar het is mooi weer en ik geniet van de rit op weg naar Quebec op weg naar nieuwe belevenissen.

De rit is al ongeveer 550 km zijn en ik neem rustig de tijd om hier en daar wat rond te kijken. In Quebec zie ik dat hier en daar nog aardig wat sneeuw ligt wat in Ontario grotendeels al verdwenen is. Ik ben op weg naar Cooshire-Eaton ongeveer 2 uur rijden van Montreal en 40 minuten van de Amerikaanse grens, hier wonen Chuck en Cathy die een tuincentrum in Sherbrooke hebben wat alleen tijdens het seizoen open is. En naast het huis hebben ze 5 kassen waar ze de planten kweken, voor de verkoop. Daar aangekomen ontmoet ik Chuck een gezellige prater en later ontmoet ik Cathy die nog bezig was met planten water geven. Wat later blijkt haar dagelijkse routine is aan het eind van de dag. De kassen zijn niet van die grote glazen kassen zoals we in Nederland kennen maar ronde metalen frames bedekt met plastic. Overdag werk ik samen met het personeel wat een gezellige en erg aardig groep is in de kassen. De meeste van hen spreken Engels en er zijn 2 meiden die voornamelijk Frans spreken. Dus tijdens de lunch als iedereen in het huis aan tafel zit wisselen de gesprekken van Frans naar Engels en vieze versa. Wat op zich wel grappig is, ik versta er dan wel niet veel van maar heb wel een globaal idee waar het over gaat. Ik werk voornamelijk met Lee, een vrouw van begin 50, die zich daar absoluut niet naar gedraagt maarwe hebben veel lol samen.

Ik kom er al snel achter dat er iets meer bij komt kijken in zo'n kwekerij. De kassen worden verwarmd door verbranding van zaagsel, iets wat een aantal jaar erg goedkoop was maar nu de laatste tijd ook steeds duurder word. En om de zoveel uur moet het zaagsel aangevuld worden om de kassen warm te houden. Het grootste deel van de tijd zijn we bezig met het verpotten van de planten. Het meeste worden vanaf het zaadje gekweekt, andere komen als kleine stekjes binnen en worden geleidelijk over gepot. Ik sta te kijken van hoe snel sommige planten groeien, ik ben hier nu twee weken en zie al verschil van sommige planten. Ze hebben een grote variëteit van planten die per stuk, per dozijn of als samengestelde manden worden verkocht. Naast de verkoop in het tuincentrum hebben ze ook verschillende opdrachten om tuinen aan te leggen en opdrachten om de binnenstad te voorzien van gevulde plantenbakken en hangmanden. En als je denkt dat planten water geven eenvoudig is dan heb je het mis. De ene soort krijgt water vermengt met die extra voeding de ander soort krijgt weer andere extra voeding en zou dood gaan als het de verkeerde voeding krijgt etc. etc. Dan moeten sommige planten tijdens de groei gesnoeid worden zodat ze meer in de breedte groeien dan in de lengte. En kleine stekjes nemen niet zoveel ruimte in beslagmaar naarmate ze groter worden en verpot worden in grotere potten dan kost dat wat meer ruimte. Met als gevolg dat planten moet verschuiven en verplaatsen. En dan kan je ook niet alle planten willekeurig naast elkaar zetten want dat kan tot gevolg hebben dat het andere soort te weinig zonlicht krijgt. Afijn, allemaal niet zo simpel maar wel interessant, naast de sierplanten kweken ze ook verse tuinkruiden en allerlei soorten tomaten en paprika's helaas zal ik die niet kunnen proeven want tegen die tijd ben ik alweer op weg naar een nieuwe plek.

Naast het werk in de kassen heb ik nog niet veel van de omgeving gezien wat vooral komt doordat het weer niet erg mee werkt. Jullie hebben in Holland dan wel lekker terras weer maar hier laat de lente op zich wachten. Sterker nog we hebben af en toe nog sneeuwbuien en veel regen dat het wel herfst lijkt. Dan hebben we een dag mooi weer en hopen we dat het weer eindelijk omgeslagen is en dan hebben we de volgende dag weer regen...dus, stuur ook een beetje van dat mooie weer deze kant op alsjeblieft.

Chuck en Cathy waren door vrienden uitgenodigd om naar de sugaring off te komen, wat me wel erg leuk leek om te zien maar helaas zat het weer niet mee. Een sugaring off is een informele sociale bijeenkomst waar gasten de gelegenheid krijgen om te helpen of om te zien hoe ahornsuiker gemaakt word. Quebec is de grootste leverancier van maple syrop ook wel ahorn siroop, het sap komt van de esdoorn en wordt vooral getapt in de periode wanneer de nacht temperatuur onder nul is en de overdag boven nul is. Na het verzamelen van al het sap wordt deze ingekookt tot siroop. En als je deze siroop iets langer laat koken en daarna in de koude sneeuw gooit heb een suikersnoepje van maple syrop.

Afijn, tot zover mijn update ik ben nog een weekje bij Chuck en Cathy en dan ga ik verder naar maar volgend adres.... Daarover de volgende keer meer.

Groetjes en tot hores, Gabriëlle