Hallo Allemaal

Het is alweer een tijdje geleden maar we hadden wat problemenmet het internet waardoor we een aantal dagen zonder zaten. Maarhier dan toch weer een verhaaltje van Greengrove, het is een ietwat ander verhaal dan gewoonlijk en ditmaal heb ik er geen foto's bij en het zal snel duidelijk worden waarom niet.

Zaterdag ochtend, we gaan op zoek naar een aantal paarden want vandaag worden er 10 paarden gecastreerd. De castraties worden gedaan om de paarden beter handelbaar te maken en hierdoor worden ze vaak een stuk rustiger. Daarnaast krijgen driepaardennieuwe hoefijzers. Rond 10.00 uur gaan we beginnen en omdat de paarden ergens in de boomgaard lopen maar we nooit precies weten waar gaan we vroeg op pad om ze op te zoeken. We hebben geluk ze staan vlak bij het hek en we hebben rustig te tijd. Anita, Ben en ik nemen elk een paard mee en de andere volgen gewillig maar bij het sluiten van het hek is één ons te vlug af en weet te ontsnappen. Nu is dat op zich geen ramp maar vanaf hier houd niets ze tegen om op de openbare weg te komen die een paar honderd meter verder op ligt. Gelukkig hebben we hem gauw genoeg te pakken engaan we later terug om de volgende paarden op te halen. Het groepje is wat verder de boomgaard ingelopen maar nog steeds dicht bij het huis.We hebben dus geluk, Anita vertelt dat ze normaal gesproken een hele dag er voor uit trekt om de paarden te vangen. Afijn, alles loopt voorspoedig en we hebben alle paarden die onder het mes moeten verzameld en halters omgedaan zodat we ze weer makkelijk kunnen ophalen.We hebben nog voldoende tijd om de andere paarden te voeren enzo.

Maar dan komt Ben naar ons toe en verteld dat de paarden op het gazon voor het huis lopen.Er zijn namelijk 2 hekken naar de grote boomgaard (oost veld), iemand heeft het andere het open laten staan. En dus kunnen we op paarden jacht, inmiddels zijn ze naar het noord veld gerend en ik spring in de truck om het hek aan het einde van dit veld te sluitenwat aan de openbare weg grenst.Afijn, de paarden zijn weer ingesloten maar hier staan alle kleine boompjes die ze makkelijk kunnen vertrappen en daarom hebben we ze liever in het andere veld. De paarden denken hier echter anders over het gras is hier groener en lekkerder, enom ze mee te lokken met haver kunnen we wel vergeten. De enige manier is ze op te jagen en dat willen we ook weer niet en we hebben er eigenlijk ook geen tijd voor. Dus voorlopig laten we het voor wat het is en gaan we terug naar de andere paarden.

De persoon die de castraties zal doen is een vrouw en ik ben erg benieuwd hoe het allemaal in zijn werk zal gaan. Het is een potige tante en later begrijp ik ook wel waarom maar ze is erg vriendelijk. De paarden worden niet onder narcose gebracht maar krijgen wel een verdoving. We beginnen met het eerste paard, dat wordt aan een boom gebonden waar we veel ruimte hebben. Helaas gaat een paard niet liggen als je er om vraagt dus hebben we een aantal touwen nodig endrie mensen om aande touwen te trekken waardoor we het paard op zijn zij kunnen leggen.

Ik zal proberen uit te leggen hoe het in zijn werk gaat. Er gaat een touw met een grote lus om de hals en dan met een lus om een achterbeen terug naar de hals. Dit gebeurt ook aan de andere kant. Er hangen dus twee touwen met grote lussen om de enkels van achterbenen. We hebben nu twee touwen die we eerst uit alle macht naar voren trekken om het paard op zijn kont te krijgen en dan zijwaarts om het paard op zijn zij te krijgen. Eenmaal op de grond worden beide touwen aangetrokken zodat de enkels ter hoogte van de buik liggen. Daarna word met een ander touw de voorbenen bij de enkels vastgebonden en richting de buik getrokken. Het touw van de voorbenen wordt aan het achterbeen verbonden waardoor de benen strak rond de buik blijven.

De touwen worden door Anita en André vastgehouden terwijl de castratie plaats vind. Ben heeft al eerder geholpen bij castraties en voelt zich daarbij niet zo op zijn gemak en is dus afgelost door André. Omdat het paard zich natuurlijk verzet bij het proces moeten de touwen goed strak gehouden worden om te voorkomen dat degene die aan het snijden is niet voor het hoofd getrapt word. Ik help bij het aangeven van draad en de spuit met antibiotica en het bijhouden van de tijd. Het snijwerk zal ik verder niet te diep op ingaan maar ik vond het wel machtig interessant. Het hele proces duurt ongeveer 15 minuten en daarna wordt het paard verlost van alle touwen waarna het vaak nog even rustig blijft liggen. Bij een van de paarden duurde het aanzienlijk langer omdat de bloeding niet wilde stoppen, waarschijnlijk had dit paard een bloedstollings probleem en dat was wel even spannend maar gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Afijn, zo'n dag stoeien met paarden is aardig vermoeiend vooral als het dan rond de 20 graden is en het zonnetje volop schijnt. Er zijn verschillende manieren voor het castreren van een paard en dit noemen ze de cowboy manier. Als uiteindelijk alle paarden geholpen zijn laten we ze rustig grazen en zullen we ze de volgende dagen in de gaten houden hoe het met ze gaat.

De volgende week hebben we verschillende afspraken om bomen te planten. En dat is leuk werk. We laden een trailer vol met de benodigde bomen en de andere trailer wordt geladen met de benodigde machines en materialen. Als alles geladen is gaan we naar de klanten toe, dit kan privé zijn of beplanting rond een bedrijfspand of beplanten van plantsoenen.Dus gaan we op pad met 2 vrachtwagens en drie of vier man afhankelijk van hoeveel bomen.Het gaat redelijk snel als we eenmaal op locatie zijn, de machines worden van de vrachtwagen gereden en Pat graaft de gaten en plaatst de bomen. Eén van ons zorgt voor de grond met de tracktor en de rest volgt met schep en hark om de gaten goed aan te vullen en glad strijken. Als laatste wordt alles aangeveegd waar nodig en de locatie ziet er heel anders uit dan voor we kwamen. Op deze manier ben ik meegeweest naar een prive adres, deze mensen wilde bomen lang hun oprijlaan en ben ik meegeweest naar Edson waar we voor de gemeente bomen in plantsoenen hebben geplaatst.

Maar inmiddels wordt de tijd om verder te reizen, morgen rij ik met Ben naar Jasper. Ben wil gaan backpakken door de rockies en wil van Jasper naar Banff lopen wat een kleine 290 km is via de gewone weg laat staan als je daar veel van afwijkt. Wat wel de bedoeling is omdat je niet langs de grote weg wil lopen, een hele onderneming en ik doe het hem niet na.

Tot zover mijn laatste verhaal vanaf Greengrove,

Groetjes en tot hores, Gabriëlle