Hallo Allemaal

Hoogste tijd voor een verslagje, er is inmiddels zoveel gebeurd. De laatste keer dat ik geschreven heb was ik op weg naar Nova Scotia met Kathy. De veerboot komt aan in New Glasgow en we gaan op weg naar Cape Breton waar we de beroemde Cabot Trail willen gaan volgen. Het weer werkt nog niet erg mee en we besluiten voor de nacht in een B & B te ovenachten in plaats van een camping. Na een uitgebreid ontbijt van vers fruit, vers gebakken scones, brood en cereals de volgende ochtend gaan we dan toch op pad in de regen. De Cabot Trail is een kustroute‚ die bekend staat als een van de meest spectaculaire van Noord-Amerika. De route leid je langs de kust over de bergen door het bos naar kleine vissersdorpjes, en datgene wat we ervan zien is erg mooi.

In de ochtend besluiten we naar de Glenora distillery te gaan, het is de eerste en tot nu toe enige distilleerderij in Canada die de single malt whisky produceert. We nemen een rondleiding waarbij een glaasje whisky mogen proberen, het is sterk spul en ik heb er wel niet veel verstand van maar het is niet verkeerd. Het is best interessant en ik heb nooit geweten wat er zoveel werk in zit om een glaasje whisky te produceren. Afijn, we gaan verder en stoppen regelmatig om van het uitzicht te genieten want gelukkig is het opgehouden met regenen en hebben we zelf af en toe een beetje zon.

Als we bijna op plaats van bestemming zijn aangekomen voor de nacht rijden we langzaam een berg open nog geen 100 meter voor ons rent er een zwarte beer over de weg. Ik rijd stapvoets verder om te zien of we nog een glimp van hem kunnen zien in de berm tussen de bomen. En ja hoor daar staat hij verscholen tussen de bomen naar ons te kijken.... Wauw dat is toch wel heel bijzonder. Die nacht hebben we wederom regen en niet zo'n klein beetje ook ik ben blij dat we in een cabin slapen want we zouden in ons tentje weggedreven zijn.

Na wat twijfels heeft Kathy dan toch besloten terug te gaan naar Quebec om daar nog wat tijd door te brengen in plaats van door te reizen naar Newfoundland. Dus een paar dagen later breng ik haar naar de bus en reis ik alleen verder langs de kust richting Halifax. Onderweg zie ik van alles, mooie en minder mooie stukjes en om een lang verhaal kort te maken kom ik na een paar dagen in Digby aan een vissersdorpje aan de Bay of Fundy. Deze baai ligt tussen New Brunswick en Nova Scotia. Het wordt tot een de grootste natuurwonderen ter wereld gerekend vanwege de grote getijde verschillen het verschil tussen eb en vloed is wel vijftien meter aan de kant van New Brunswick.

Ik ga op zoek naar het Backpakkers hostel, de eigenaren van het hostel zijn namelijk de zus en zwager van een vriendin in Nederland. Saskia de zus van Paula heeft geen idee dat ik Nova Scotia ben en is dan ook zeer verbaasd als ik uitleg wie ik ben, we hebben elkaar immers niet eerder ontmoet. Maar na een kleine rondleiding door het hostel gaan we buiten zitten met een kop thee. We kletsen over van alles en nog wat en ik besluit een paar nachten te blijven. Later die avond ontmoet ik Claude de man van Saskia die een paar woorden Nederlands spreekt.

Het is een erg gezellig hostel en ik deel de kamer met Katharina uit Duitsland, ze is voor 3 maanden in Canada en heeft net haar zuster in Montreal bezocht. Ze is van plan een tijdje op een organisch boerderij te gaan werken in ruil voor kost en inwoning maar heeft nog een paar dagen om wat rond te reizen voordat ze daar verwacht word. Die zaterdag gaat bijna iedereen uit het hostel naar de farmers market in Annapolis Royal een pittoresk plaatsje een half uurtje rijden van Digby Katharina en ik besluiten die avond naar een optreden van een lokale artiest te gaan. Zijn naam is Ryan Cook en zijn muziek wordt omschreven als een mengeling van country, blues en folk. We hebben geen idee maar het lijkt ons wel aardig. De band bestaat uit vijf leden inclusief Ryan die veel van de nummers zelf heeft geschreven en hoewel sommige teksten toch wel erg lachwekkend zijn is de muziek heel aardig en hij ziet er ook nog leuk uit dus wat wil je nog meer.

Katharina en ik willen graag gaan kamperen en eventueel kanoën of kajakken in het Kejimkujik Park ongeveer een uur rijden van Digby. Uiteindelijk krijgen we de kano, zwemvesten een extra slaapzak en matras te leen van Saskia en Claude te leen. Na wat gestuntel met trekbanden door de ramen en om de kano heen hebben we dan toch de kano op het dak van de auto gemeubeld en zijn we klaar om te vetrekken.....euhm toch niet.... we hebben zonder er bij na te denken de portieren ook vast gebonden dus na wat meer gehannes zijn we dan toch klaar om te vertrekken. We hebben geluk de weersverwachting is goed voor de komende dagen we krijgen naar ons idee het beste plekje op de camping in het bos aan de rand van het meer waar we gemakkelijk de kano te water kunnen laten. Het enige nadeel is het irritante geluid dat we nachts horen wat we maar niet kunnen plaatsen. Het is een eentonig geluid wat vrij luid is en eerst denken we aan een eend maar het gaat de hele nacht door... Later blijkt dat het brulkikkers zijn... jeetje die wil je echt niet in je vijvertje achter in de tuin hebben datkan ik je wel vertellen.

De volgende dag hebben we ideaal weer om te kanoën, er is geen wolkje aan de lucht en het meer is zo glad als een spiegel..... super. We hebben een relaxte dag met paddelen en genieten van de zon aan het strandje wat we onderweg tegenkomen. Die nacht krijgen we bezoek van 2 wasbeertjes die om de tent heen snuffelen op zoek naar eten, maar we waren gewaarschuwd en hebben dus niets in de tent. Dus de was beertjes verdwijnen al snel naar de buren die zo lijkt de volgende moren wel eten in de tent hadden en dus de rest van de nacht geen oog hebbe dicht gedaan om dat de wasbeertjes de tent in probeerde te komen.

Terug in het hostel in Digby kan ik nog even creatief bezig voordat ik weer verder reis. Saskia had opgemerkt dat ze graag de inhoud van de keukenkastjes op deurtjes geschilderd zou hebben, zodat in een oog opslag duidelijk zou zijn waar je het een en ander kan vinden. Wat ik wel een aardig idee vond en ik kon me al wel een paar tekeningen voorstellen dus had ik aangeboden dat voor haar te doen. Dus kan ik me weer even uitleven met mijn kleine potjes verf en penseeltjes en als men nu nog moet vragen waar de koffiemokken en glazen staan dan weet ik het ook niet meer.

Het samen kamperen is zo goed bevallen dat Katharina en ik besluiten samen verder reizen richting Maitland waar zij op de boerderij gaat werken. De Annapolis Valley waar we doorheen rijden is eg mooi en we komen een aantal leuke plaatsjes tegen. Aan de kust zien we hier wederom rode rosten en stranden zoals ik op Prins Edward Eiland had gezien en het blijft een mooi gezicht. Vooral al de zon schijnt en de kleuren helder zijn. Het is verbazingwekkend hoe snel heb eb en vloed word, als het water wegtrekt blijft er uiteindelijk een rode klei over.

Na een paar dagen samen reizen breng ik Katharina naar de boerderij, die organische groenten vooral sla en kruiden kweekt. Deze verkopen ze aan verschillende restaurants in Halifax en op de farmers market. Ze vragen of ik ook niet wil blijven en helpen met het werk op de boerderij maar ik besluit verder te gaan. Dus ben ik momenteel weer alleen aan het rondtoeren maar daarover de volgende keer meer.

Tot schrijfs, Gabriëlle