Hallo Allemaal

Het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste verslag en ik moet even spitten wat is er in de tussentijd allemaalgebeurt is. Sandra en ik zijn een paar dagen bij Pearl in La Junta op bezoek geweest...eens kijken wat hebben we allemaal gedaan in die tijd. We zijn naar Bent's Old Fort geweest, een reconstructie van een fort uit 1840, een belangrijk punt op de Santa Fe handelsroute. Wat wel interessant was want zo krijg je een beter beeld van hoe de mensen toen geleefd hebben. Daarna werden we meegenomen naar een toneelstuk van de plaatselijk toneelgroep. Een toch wel typisch Amerikaans gebeuren met een dame naast het toneel die bordjes omhoog houd wanneer er oohhh en aahhh geroepen moet worden. Wat een groot deel van het publiek dan ook braaf doet. Het verhaal is wel aardig en er word geregeld gezongen wat niet altijd even zuiver klink maar er zaten een paar figuren in die duidelijk vaker op toneel hadden gestaan en dat maakte het toch een aardige en vermakelijke voorstelling.

We hebben ook een dag trip naar Colorado Spring gemaakt.Waar we naar' the garden of the Gods' zijn geweest, een park met rode steen formaties wat een beetje doet denken aan Monument Valley, en natuurlijk hadden we net een dag uitgekozen die uitgeroepen werd tot de warmste dag in die periode van het jaar sinds 1956 of zo, hebben wij weer... maar het park was zeker de moeite waard. Later zijn we nog naar de stad gereden om wat rond te struinen in toeristische winkeltjes. Het is duidelijk dat het einde van het seizoen nadert want veel winkeltjes houden grote uitverkoop of zijn al gesloten tot het volgende seizoen.

Euhmmm ... wat hebben we nog meer gedaan... o,ja we zijn ook nog bij een soort paarden fluisteraar geweest waar Daniël (de paardentrainer)ons liet zien hoe hij te werk gaat met paarden die nog nooit bereden zijn en ik ben naar een voorstelling van indianendansen geweest.We hebben ons duidelijk niet verveelt maar ik wilde toch wel weer graag terug naar Canada en zeker voordat het er heel erg koud word zodat ik er in ieder geval geleidelijk aan kan wennen. En om eerlijk te zijn hadden we het wel een beetje gezien in de States, de Amerikanen zijn hoe zal ik het zeggen... toch anders dan de Canadezen.

Dus plannen we uiteindelijk de route terug, we willen graag de Niagara watervallen bekijken en hebben gehoord/gelezen dat 'the Indian Summer'toch erg mooi moet zijn, ook wel bekend van de mooie herfst foto's. De route gaatvan La Junta door Kansas, Nabraska, Iowa en Minnesota naar Ontario. We rijden Ontario binnen ter hoogte van Thunder Bay en willen dan om lake Superiur heen rijden om naar de Niagara watervallen te gaan. De eerste dagen zijn wat omgeving betreft wat saai maar Minnesota bied wat meer afwisseling. Bij de grens wil men graag weten waar we geweest zijn waar we heen gaan en wat onze verder plannen zijn. Ikmag weer naar binnen komen om het verhaal nog een keer uit te leggen aan een andere douanebeambte, de gegevens worden weer nagekeken maar dit keer kan ik zonder verdere problemen verder.

Lake Superiur is indrukwekkend vooral als je nagaat dat het 563 km lang en 257 km breed is, je hebt dan ook niet het gevoel dat je langs een meer rijd maar langs de kust van een oceaan of zo. En ja de bomen beginnen al mooi te kleuren wat mooi plaatjes oplevert. En dan is het gedaan met het mooie weer, na zo'n 4 weken rondrijzen waarin we nagenoeg geen regen hebben gezien krijgen we op woensdag regen en niet zo'n klein beetje ook, de volgende dag horen we op de radio dat er in totaal 88mm regen in de regio is gevallen. Maar we zijn Lucky travellers zoals we ons zelf noemen en het weer klaart in de loop van de volgende dag weer op, wat het rijden een stuk aangenamer maakt.

Ondertussen raken we het rijden wel een beetje zat, vooral als je per dag afstanden tussen 500 en 650 kilometer af legt. Onze planning blijkt minder gunstig te zijn als we op vrijdag rond 15.00 uur in de buurt van Toronto komen... spitsuur en gelukkig is het niet zo'n kleine stad 2,7 miljoen inwoners en zijn er ook nog eens verschillende steden aan vast geplakt. Afijn het is erg druk en het duurt een paar uur voor we eindelijk de drukte uit zijn en bij de Niagara Falls aankomen.

De Niagara watervallen... tja wat zal ik zeggen... het is groot en het is onvoorstelbaar hoeveel water er naar beneden valt, maar ... het is vreselijk toeristisch en daarbij komt dat de rivier en de watervallen kompleet zijn ingebouwd aan beide zijde. De ene kant deAmerikaanse stad Niagara Falls en aan de andere kant de Canadese stad Niagara Falls. Inderdaad... tweelingsteden, dat zal lastig zijn voor de postbode of niet dan. Vlak bij de watervallen is een straat met veel toeristische winkeltjes en allerlei attracties met toeters en bellen, wat ons een beetjedoet denken aan Las Vegas... naar mijn idee allemaal een beetje teveel van het goede. We blijven uiteindelijk twee dagen en bekijken de omgeving, bewonderen een grote vlindertuin, zien de watervallen bij dag en bij nacht en gaan dan op weg naar Toronto.

Maar omdat we pas rond 16.00 in het hostel kunnen inchecken rijden we eerst naar Niagara on the lake, we komen langs vele wijngaarden met mooie huize en tuinen en zorijden wehet pittoresk plaatsje binnen wat uitzicht heeft op de skyline van Toronto. We nemen ookeen kijkje bij de paarden renbaan Woodbine, die ochtend worden er verschillende racen gehouden. We zijn beide nog nooit bij een renbaan geweest dus we vragen wat informatie over hoe het allemaal te werk gaat. Ik verbaas me dat er zo weinig mensen zijn maar al snel blijkt dat de meest interessante racen later op de middag worden gehouden.

Er worden verschillende afstanden gelopen/gerend/gegaloppeerd hoe je het ook maar noemt en er zijn verschillende leeftijden van de paarden. De jockeys rijden verschillende keren op een dag maar de paarden rennen maar één race. Er zit 25 minuten tussen elke race en dat lijkt lang maar dat is zo voorbij en je kan je weddenschap plaatsen tot 3 of 2 minuten voor de race. Je kan wedden dat het paard eerste wordt, of als eerste of tweede eindigt, of op de eerste, tweede of derde plaats eindigt. En afhankelijk van hoeveel mensen hetzelfde denken en wedden kan je veel geld winnen, mits het paard wint natuurlijk. Na een paar racen hebben we het wel een beetje gezien en gaan we op zoek naar ons hostel,...reizen met een autokan ideaal zijnmaar parkeren in een grote stad is een kriem. Je betaalt bijna net zo veel als je overnachting... nou ja datis misschien wat overdreven maar het is wel prijzig. Na twee dagen in Toronto wordt het dan toch tijd om afscheid te nemen van Sandra, dat is wel jammer en het zal zeker even wennen zijn weer alleen te reizen. Maar Sandra gaat met een paar weken weer naar huis en mijn reis gaat verder.

Veel tijd om erover na te denken hebben we niet want het is spitsuur als ik haar bij het station af zet en ik die avond naar Maynooth rijd. Niet een al te beste timing want het regent en het verkeer komt maar langzaam op gang. Ik heb voor mezelf opgeschreven hoe ik moet rijden, ik heb immers geen copiloot meer en de regen maakt het niet leuker. Inmiddels begint het ook donker te worden wat op de snelweg geen probleem is maar al gauw kom ik op wegen die nagenoeg niet verlicht zijn. Afijn na 4 uur rijden kom ik bij mijn hostel aan maar heb geen idee waar ik ben want ik heb niets van de omgeving gezien zelfs de kleine plaatsjes waar ik door heen rijd zijn schaars verlicht.

Ik slaap in en kamer wat er gezellig huiselijk uit ziet met ouderwetse print vloerbedekking, een bank en 3 stapelbedden. Ik heb drie kamergenoten, twee Canadezen en een Duitse, we kletsen wat maar ik ben blij als ik uiteindelijk weer in bed lig. Morgen weer een nieuwe dag, maar daarover de volgende keer meer.

groetjes Gabriëlle