Hallo Allemaal

Oké vorige week was ik nog in Seattle, het voelt alsof het langer gelden is. Ik was op zaterdag Seattle binnen gereden via de 5 baans snelweg en ik was blij dat ik van te voren had opgeschreven welke afrit ik moest nemen en hoe ik verder bij het hostel moest komen. Ik heb geen tomtom dus dan doe je dat op die manier, het was behoorlijk druk op de snelweg en dan is het wel even opletten. Maar het uitzicht wat je krijgt op de stad is indrukwekkend, helaas ik heb er geen foto vankunnen maken. Ik had het adres al snelgevonden alleen een parkeerplaats voor de auto wat een heel ander verhaal is in Seattle. Op veel plaatsen mag je maar 2 uur parkeren wat prijzig is, deze plaatsen zijn na 18.00 tot de volgende ochtend 8 uur gratis. Daarnaast heb je grotere parkeerplaatsen die variëren in prijs. De manier van betalen voor deze plaatsen vind ik toch wel bijzonder, ik vraag me af of we dat ook in Nederland hebben. Er staat een grote kast met kleine gleufjes en de nummers van de parkeerplaatsen, je betaald vooraf met gepast geld voor de uren dat je er staat, biljetten vouw je een paar keer dubbel en schuif je met eventueel muntgeld in het betreffende gleufje. Ik vraag me dan ook af of iedereen braaf betaald en hoe ze dat controleren maar er staat nadrukkelijk bij dat als je niet betaald je auto weggesleept mag/kan worden. Dus ik neem datrisico maar liever niet.

Afijn later die dag haal ik Sandra van de bushalte op, helaas ik was een uur te vroeg en daarna bleek dat haar bus 2 uur vertraging had opgelopen, gelukkig was het mooi weer en genoeg in de buurt te zien maar toch. De volgende dag hebben we de route voor de komende dagen gepland en gaan de stad een beetje verkennen. Een wandeling langs de pier altijd wel leuk was het niet dat daarnaast het verkeer op een paar meter hoger over de snelweg raast. We komen uit op de Pike Place Market, vergelijkbaar met de zwarte markt van Beverwijk met verschillende etages. Waarop de begaande grond vooral verse groente, fruit bloemen en vis te krijgen is. Het is een gezellige drukte hoewel op sommige plaatsen toch iets te veel van het goede, dus we kopen een lekkere snack als lunchen zoeken een rustig bankje in het nabijgelegen park. Na onze lunch besluiten we naar de Space Needlete wandelen waar een lange rij met mensen staat te wachten om het uitzicht over de stad en omgeving te bekijken. We hebben beide niet echt de behoeft om aan sluiten om naar boven te gaan dus kijken we wat rond in de omgeving en besluiten terug te lopen naar het hostel. Wat alles bij elkaar toch een aardig wandeling is.

De volgende dag is het grijs en regenachtig als we in de auto stappen voor onze road trip, het is een behoorlijk stuk rijden voor we de stad uit zijn en bij de kust aankomen waar inmiddels de zon schijnt. In Seaside hebben we onze eerste overnachting en de dame in het informatie centrum is erg enthousiast over het hostel waar we geboekt hebben dus we zijn benieuwd. Seaside zelf is verrassend toeristisch en doet zelfs een beetje Europees aan, een gezellige hoofdstraat met veel winkeltjes en een prachtig lang strand. Het hostel is echter totaal niet wat we verwacht hadden het doet rommelig en ongeorganiseerd aan het rijmt al helemaal niet met het idee wat we kregen bij het informatie centrum....Maar ach het is alleen om te slapen en de volgende dag gaan we weer verder. Dus we bekijken de zonsondergang op hetstrand en komen lichtelijk verkleumd terug ( ik ben niet de enige die het snel koud heeft...) Na een koude nacht (had een extra deken nodig) in het hostel rijden we verder langs de kust waar de vervolgens in Gold Beach, Yackhats en Eureka over nachten voor we in verschillende motels. De rit langs de kust is zeer gevarieerd en met prachtige uitzichten over de Stille Oceaan.

Na drie dagen komen we bij in het gebied waar veel redwood bomen staan dit zijn reusachtige bomen die meer dan 2000 jaar oud kunnen worden. Je voelt je erg klein en nietig als je zo door het bos rijd en als je dan een wandeling maakt is het zo stil dat het sprookjesachtig aanvoelt. Het is erg moeilijk te beschrijven en hetop foto vast te leggen hoe groot deze bomen zijn ... onvoorstelbaar vooral als je bedenkt hoe oud ze zijn.Er zijn verschillende commerciële plaatsen langs de route waar je met de auto dwars door een boom kan rijden zo groot zijn ze....

Na vijf dagen toeren komen we bij Pearl aan in Healdsburg. Het huis was van haar moeder die afgelopen jaar overleden is en wordt nu afwisselend door de familie gebruikt maar voornamelijk door Pearl. Healdsburg ligt midden tussen de wijngebieden in Californië en de heuvels zijn dan ook groen van de wijngaarden, zo heeft Pearl ook een aantal rijen met druiven staan en wat andere fruitbomen. Omdat Pearl voornamelijk in Colorado woont heeft de tuin wat achterstand opgelopen en helpen we haar met het onkruid wieden en druiven plukken. Dit doen we voornamelijk in de ochtend want in de loop van de middag wordt het te warm om lang in de zon te werken.

Op zondagochtend gaan we naar San Francisco, de zus van Pearl is jarig en ze geeft een jaren 50 feest in haar Pizzeria. Daar ontmoeten we ook de man en één van de dochters van Pearl. het is een klein gezellig restaurant met grote ingelijste posters in de jaren 50 stijl zoals Merilyn Monroe en James Dean aan de muur. En de boel word verder versiert richting de jaren 50, er is een kleine suikerspin machine en er wordt een tijdelijke dansvloer gelegt.

Na het versieren is er genoeg tijd over om de stad een beetje te verkennen dus rijden we met naar de Pier waar we de auto parkeren en wat rond wandelen. Het is allemaal erg grappig, de man van Pearl rijd maar is niet een al te goede chauffeur daarbij komt dat hij niet goed de weg weet. Zijn dochter probeert aan de hand van een tomtom de weg te wijzen, maar door gesprekken in de auto isze snel afgeleid (wat ze waarschijnlijk van haar vader heeft) en vergeet op tijd aan te geven dat hij links of rechts af moet slaan.Maar alles gaat goed en we komen zonder al te veel problemen bij de Pier en vinden zelfs een parkeerplaats. Tijdens het wandelen over de Pier vraag ik me af wie van ons is hier nu de toerist want net als veel chinezen doen maken Filippijnen (Pearl en haar man komen van de Filippijnen) ook erg veel foto's en moet er overal geposeerd worden. Afijn ik vind het wel lachwekkend.

Het feest is weer een ander ervaring met grotendeels Filippijnse gasten en velen van hen komen in de jaren 50 stijl met petticoats en al. En daar moeten natuurlijk foto's van gemaakt worden in verschillende poses met verschillende mensen. Eerst wordt er gegeten van een buffet met veel vlees noedels en loempiaatjes er is zelfs een geroosterd varken, Er is een aparte tafel met dessert, veel rijstcakes, cheese cake, chocolademuffins en chocoladetaarten etc. uiteindelijk allemaal veel te veel. Daarna wordt er gedanst en verschillende spelletjes gedaan zoals limbo dansen en er je kan karaoke zingen maar daar wordt niet veel gebruik van gemaakt. Afijn het si een geslaagd feest waar veel foto's worden gemaakt.

De volgende middag maken we een kleine toer in de omgeving en gaan we bij een paar wijngarden langs om wijn te proeven. Er zijn vele wijngaarden waar dat kan van klein tot erg groot. Wij gaan bij een paar grote langs waar we onze ogen uitkijken. De eerste is Ferrari Carano een zeer commerciële wijngaard met goede en erg dure wijnen die ook door het witte huis worden aangeprezen (de foto's en briefen hangen ingelijst aan de muur) Het is een prachtig groot huis met en mooi aangelegde tuin en ook hier moeten we geregeld even voor een foto poseren. Als je naar een wijnproeverij gaat dan is er over het algemeen een lange bar met een paar sommeliers die van alles kunnen vertellen over de wijnen en vaak kan je voor een paar dollar alle wijnen van het huis proeven.

Later komen we bij de wijngaard van Francis Coppola wat mij in de eerste instantie niet veel zegt, het schijnt een bekende Hollywood persoon te zijn.... Later als we daar eenmaal zijn blijkt dat hij onder andere de regisseur van The Godfather en Acoplyse Now is... oeps, wist ik niet. Er is een showroom met een groot aantal film attributen en de oscars die hij gewonnen heeft. Dus naast zijn hollywood cariëre is hij ook een succesvolle wijnboer.

Het mag wel duidelijk zijn Sandra en ik vervelen ons nog niet, deze week willen we nog een dagje met zijn tweeën naar San Francisco gaan en daarna gaat onze route verder naar Las Vegas waar we natuurlijk de jackpot gaan winnen.... zodat we een auto met air condition kunnen kopen.... mmm of dat gaat lukken vertel ik de volgende keer wel weer.

Groetjes Gabriëlle