Hallo allemaal

Seattle ?...Ik hoor jullie al denken, dat ligt toch in Amerika? ...tja een kleine d-tourToen ik de eerste week bij Carol was hebben we de zusjes Pearl en Mennie leren kennen. Mennie is de ex-schoonzus van Carol en was een paar dagen op bezoek en had haar zus Pearl meegenomen. Mennie woont in Vancouver en Pearl woont in California en heeft een dokterspraktijk in Calorado Springs. Pearl is jaren terug geëmigreerd vanuit de Filippijnen daarna is een groot deel van haar familie haar gevolgd naar Amerika. Ze waren een kleine week bij Carol en hadden veel lol samen dus toen voor hen tijd was om naar huis te gaan hebben we mailadressen ed. uitgewisseld.

Op het moment dat Sandra op weg was naar Vancouver kreeg zij voor ons beide een uitnodiging van Pearl om naar California te komen. Ik was echter via een kleine toeristische route op weg naar mijn nieuwe gastgezin in Pelly, Sasketchewan. Maar ja een het was wel een leuk aanbod, Pearl bood aan om naar California te komen daar een paar dagen te blijven eventueel een tussenstop in Las Vegas te maken en dan naar Colorado Springs te gaan, we hoefde ons geen zorgen te maken over reiskosten want ze wilde onze vliegtickets wel betalen , te gek voor woorden.....maar ja wat doe je dan ... je bent eigenlijk op weg naar de oostkust van Canada en dan dit.

Afijn ik heb het nieuwe adres gemaild dat ik helaas niet kon komen en ben op weg gegaan naar Seattle. Sandra en ik hadden besloten dat een road trip naar San Francisco veel leuker is dan vliegen en dus maak ik een kleine dtour van ongeveer 1500 km ...ach wat maakt die paar km uit ...toch? Met Sandra die inmiddels bij Mennie in Vancouver op bezoek is heb ik afgesproken haar op te pikken in Seattle (dit was voor mij makkelijker dan Vancouver) en vandaar uit gaan we via de 101 route naar San Francisco. De 101 is een spectaculaire route geheel langs de westkust van Amerika. En ik weet zeker dat het een fantastische trip wordt. En omdat ik eindelijk mijn permanent resident card heb ontvangen is het geen probleem om naar Amerika te gaan. Als je namelijk een landed immigrant ben mag je Canada niet verlaten voordat je deze kaart hebt. Dus geen probleem ik was er helemaal klaar voor.

Helaas niets was minder waar als ik bij de grens kom. Ik geef mijn paspoort en resident kaart aan de douane beambte en je krijgt de normale vragen als, waar gaat u heen?.. hoe lang blijft u daar?... wat is de reden van uw bezoek?... waar woont u in Canada?... en heeft u werk?.... hmmm rare vraag maar oké, heeft u fruit, vlees of melkproducten bij u?... euhh... ja, mandarijnen. Dat mag dus niet, er wordt mij vriendelijk gevraagd de auto te parkeren en naar binnen te komen. Oké ... en dat om de mandarijnen... maar helaas weer fout, ja ik moet de mandarijnen inleveren maar er is meer aan de hand. Er komt een andere beambte (grote man met grote zwarte bril en kijkt heel seriues) die mij dezelfde vragen stelt en mijn auto wil bekijken, en ondertussen krijg ik krijg een formulier om in te vullen.

Dan komt de aap uit de mauw... wat is het geval de douane vind het maar vreemd dat ik een resident kaart heb voor Canada en dan nu aan de grens sta zonder dat ik iets heb om naar terug te gaan in Canada, geen huis, geen man/vriend en geen baan. En hoe doe je dat heb je genoeg financiën om rond te reizen en heb je daar bewijs van. En dan zien ze genoeg kampeer spullen in de auto om een lange tijd te kunnen blijven. Afijn ze zijn dus bang dat ik in Amerika wil blijven ... deuhhhhh ... dacht het niet, heb ik na veel geld en lang wachten eindelijk mijn resident card voor Canada en dan denken jullie dat ik in Amerika wil blijven? dacht het niet. Maar ja nu vanuit de douane standpunt bekeken snap ik hun probleem.

Afijn de leiding gevende komt er bij, een pittige tante en stelt mij op niet al te vriendelijke manier hoe ik aan die kaart kom want die krijg je niet zomaar, en zeker niet omdat je toevallig een kok bent. En hoe kan ik dat ik geen baan heb? en hoe kom ik aan het geld?( wat dacht je van sparen?) Oké dus ik leg haar uit hoe het allemaal in elkaar zit en ik ben even bang dat ik de grens niet over mag. Maar dan uiteindelijk lacht ze vriendelijk en zegt ze dat het geen probleem is. De douane beambte had wel zo'n gevoel dat het allemaal wel goed zat maar liet dat echter naar mij toe niet blijken. En tjahij moestdat dan ookwel kunnen verantwoording naar zijn leidinggevende. Dus de sfeer veranderd en dan verteld hij dat hij jaren terug in Nederland is geweest en zelf ook veel heeft rondgereisd. Ik moet nog een formulier invullen en 6 dollar betalen en ik kan gaan. Als ik met de Canadese dollar wil betalen wordt ik gecorrigeerd, Nee ... echte dollars (die ik nog niet heb) maar gelukkig wel mijn credit card, pfffff ...ik was even bang dat ik toch niet verder mocht. O ja, en er wordt mij nog even met nadruk verteld dat ik met 90 dagen weer terug moet zijn in Canada want anders komen ze me opzoeken ... zolang was ik niet van te blijven. Afijn de volgende keer dat ik weer naar Amerika ga zal ik beter voorbereid zijn.

De route van Saskatchewan naar Seattle duurt een paar dagen en hoewel Saskatchewan bekend staat om de graan velden, reis ik in Washington door een groot heuvelachtig landschap met alleen maar graan. En dan zie ik een bord langs de weg waarop als toeristische attractie 'de grootste truck ter wereld' staat. Nou dat is zeker niet te missen, wauw heel indrukwekkend. Afijn weer heel wat indrukken opgedaan maar het is hier toch wel een stukje drukker dan het dunbevolkte Saskatchewan met 1 miljoen inwoners dus dat is even wennen. Maar nu zit ik dus in Seattle en over een paar uur haal ik Sandra op van het busstation en blijven we een dagje en dan kan onze toer beginnen.

Maar daarover meer de volgende keer.

Groetjes Gabriëlle